Διεθνή
H τραγωδία των Κούρδων

Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), που δρουν υπό κουρδική ηγεσία, κατήγγειλαν ως προδοσία την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τα αμερικάνικα στρατεύματα που εμπόδιζαν μια τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία. Φυσικά έχουν δίκιο. Οι SDF ήταν ο βασικός σύμμαχος της Ουάσινγκτον στην πραγματική σύγκρουση ενάντια στo Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στη Συρία.

Η δικαιολογία του Τραμπ ότι οι Κούρδοι “δεν μας βοήθησαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία” είναι παραπάνω από γελοία. Πώς θα μπορούσε ένας λαός χωρίς κράτος που βρίσκεται υπό την κυριαρχία τεσσάρων διαφορετικών κρατών και ζει τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Νορμανδία να είχε στείλει αντιπροσωπεία στην περίφημη απόβαση;

Το περιοδικό Foreign Policy πήρε συνέντευξη από μια σειρά απόστρατους και εν ενεργεία Αμερικάνους αξιωματικούς που συνεργάστηκαν με τις SDF. “Ήταν συντετριμμένοι από τα νέα ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν να σταθούν άπραγες και να αφήσουν τους Τούρκους να σφαγιάσουν τα κουρδικά στρατεύματα, και περισσότεροι από ένας εξέφρασαν ένα βαθύ αίσθημα ντροπής”. Ένας αξιωματικός είπε: “Θα υπάρξει μια ολόκληρη γενιά Αμερικάνων στρατιωτών που δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτή την προδοσία και δεν θα σταματήσει ποτέ να ζητάει συγγνώμη”.

Το κύριο καθήκων των σοσιαλιστών και των αντιιμπεριαλιστών είναι να αντιταχθούμε στην τουρκική εισβολή, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με τον κουρδικό λαό, και να υπερασπίσουμε το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση. Όμως, πρέπει να βγάλουμε και κάποια διδάγματα από αυτό που συνέβη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ πρόδωσαν τους Κούρδους. Ο ιστορικός Γκρεγκ Γκράντιν δημοσίευσε στο facebook ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό του βιβλίο για τον Χένρι Κίσινγκερ, Υπουργό Εξωτερικών των προέδρων Ρίτσαρντ Νίξον και Τζέραλντ Φορντ: “Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, ο Κίσινγκερ είχε οργανώσει με τον Σάχη του Ιράν να αποσταθεροποιήσει το μπααθικό Ιράκ μέσω της υποστήριξης στους Κούρδους, παρέχοντάς τους οπλισμό (τον οποίον τον παρέδωσε το Ισραήλ για να μην ανησυχήσει το αμερικάνικο Υπουργείο Εξωτερικών) ώστε να εξαπολύσουν έναν πόλεμο για την ανεξαρτησία στο βόρειο Ιράκ... Το Δεκέμβρη του 1975, όταν είχε πλέον πιστέψει πως μεταξύ Ιράν και Ιράκ υπάρχει μια βιώσιμη ισορριπία υπέρ των ΗΠΑ, απέσυρε την υποστήριξη από τους Κούρδους. Η Βαγδάτη κινήθηκε γρήγορα, εξαπολύοντας μια επίθεση στους Κούρδους που δολοφόνησε χιλιάδες, ενώ εφάρμοσε και ένα πρόγραμμα εθνοκάθαρσης. Άραβες μετακινήθηκαν στην περιοχή και εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι αρπάχθηκαν και μεταφέρθηκαν αλλού με τη βία”. Παρόλα αυτά, οι Κούρδοι εθνικιστές του βόρειου Ιράκ κατέληξαν υποτακτικοί των Αμερικάνων.

Κίνημα

Η Κουρδική Δημοκρατική Ένωση και η στρατιωτική της πτέρυγα, οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG), που βρίσκονται στην καρδιά των SDF είναι ένα πολύ πιο εντυπωσιακό κίνημα. Τα λόγια των Αμερικάνων αξιωματικών που μίλησαν στο Foreign Policy είναι γεμάτα θαυμασμό για την κουρδική διοίκηση στις περιοχές που απελευθέρωσαν.

Οι YPG είναι σύμμαχοι του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) που διεξάγει έναν μακροχρόνιο ένοπλο αγώνα στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας. Είναι λόγω αυτής της σύνδεσης που ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξαπέλυσε όλο του το μένος εναντίον τους. Ο Ερντογάν και οι σύμμαχοί του στον τουρκικό στρατό φοβούνται πως αν οι αυτοδιοικούμενες περιοχές των Κούρδων ενοποιούνταν κατά μήκος των συνόρων στη βόρεια Συρία, το PKK θα ενισχυόταν.

Οι SDF έδρασαν σε ένα στρατιωτικό και πολιτικό χώρο που τον δημιούργησαν δυνάμεις ισχυρότερες από τους ίδιους. Από τη μια μεριά, το δολοφονικό καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ εγκατέλειψε τις κουρδικές περιοχές στη Συρία ώστε να επικεντρωθεί στη μάχη ενάντια στις επαναστατικές πολιτοφυλακές και για να διχάσει τους αντιπάλους του. Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ, πρώτα με τον Μπαράκ Ομπάμα και στη συνέχεια με τον Τραμπ βρήκαν στις SDF έναν χρήσιμο σύμμαχο ενάντια στο ISIS.

Πλέον, όπως θα μπορούσε να προβλέψει κανείς, οι ΗΠΑ τούς πρόδωσαν. Θα πρέπει να αποφύγει κανείς όμως τον πειρασμό να τα ρίξει όλα στον Τραμπ. Ο Ομπάμα, το πιθανότερο, θα είχε κάνει το ίδιο. Η ιστοσελίδα στρατηγικής ανάλυσης Stratford εξηγεί τη σκληρή λογική πίσω από αυτή την απόφαση:

“Όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, ο Λευκός Οίκος επέλεξε να ενισχύσει μια κρίσιμη συνεργασία με έναν στρατηγικό σύμμαχο έναντι του να υπερασπιστεί έναν πιστό, αλλά σχετικά μικρό, τοπικό συνεργάτη. Ενώ οι Τούρκοι βλέπουν τη μεθόριο ως ζήτημα κρίσιμης εθνικής σημασίας για το οποίο είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν σημαντικά ρίσκα, οι ΗΠΑ έψαχναν ήδη τρόπο να φύγουν από τη Συρία και δεν φαίνονται διατεθειμένες να ριψοκινδυνέψουν μια ρήξη με την Τουρκία γι’αυτό το ζήτημα”.

Ο χώρος μέσα στον οποίο οι SDF μπορούσαν να δρουν κλείνει. Για να περιορίσουν την τουρκική επέλαση, ήρθαν πλέον σε συμφωνία με το καθεστώς Άσαντ. Είναι τραγικό να προκαλείται τόσος πόνος από τη λανθασμένη επιλογή να βασίζεσαι σε συμμαχίες με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.