Η Αριστερά
Νέο τεύχος “Σοσιαλισμός από τα Κάτω”: Πανόραμα ενός κόσμου σε αναβρασμό

Με τίτλο “Εξέγερση ενάντια σ' ένα χρεοκοπημένο σύστημα”, το τεύχος 137 του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω που μόλις κυκλοφόρησε, δίνει ήδη από το εξώφυλλο την εικόνα ενός πλανήτη σε αναβρασμό. Και τα άρθρα του τεύχους ξεδιπλώνουν αυτήν την εικόνα: εξεγέρσεις, διαδηλώσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή, μάχες ενάντια στο ρατσισμό, αγώνες για μαζικές προσλήψεις και εργατικά δικαιώματα -σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Στο άρθρο της “Το εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση” η Μαρία Στύλλου δίνει την εικόνα μιας Νέας Δημοκρατίας που ακόμη και τα καθεστωτικά μέσα δεν βλέπουν ως αρκετά ισχυρή για να περάσει εύκολα τις επιθέσεις που ετοιμάζει. Ο λόγος είναι οι οργανωμένες αντιστάσεις των πρωτοπόρων κομματιών της εργατικής τάξης, που αν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι ανάξιες των περιστάσεων, αυτά κινητοποιούν όλη την εργατική τάξη και δίνουν τον τόνο για κλιμάκωση. Μια εργατική τάξη που δεν έχει σταματήσει να παλεύει, συνειδητοποιεί παράλληλα τι σημαίνουν οι σεξιστικές διακρίσεις και μπαίνει να τις τσακίσει. Συγκροτείται και πολιτικά ενάντια στο φασισμό και τη διάσπαση που προκαλεί ο ρατσισμός. Οργανώνεται για να σταματήσει κάθε μικρή και μεγάλη επίθεση. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ανοίγει το ζήτημα της ηγεσίας: τι αριστερά χρειάζεται αυτή η εργατική τάξη για να νικήσει; Η απάντηση είναι ένα επαναστατικό κόμμα της εργατικής πρωτοπορίας, που ταυτόχρονα είναι η ντουντούκα των καταπιεσμένων.

Ο Πάνος Γκαργκάνας, στο άρθρο “Ένας κόσμος σε αναβρασμό”, περιγράφει πώς, από άκρη σε άκρη του πλανήτη, οι εργάτες ξεσηκώνονται και εμπνέονται από τις άλλες εξεγέρσεις: στο Χονγκ-Κονγκ, την Αίγυπτο, το Εκουαδόρ, τη Χιλή, το Ιράκ, τον Λίβανο, την Καταλωνία, τις ΗΠΑ. Η διεθνής οικονομία έχει τα προβλήματα μπροστά της και όχι πίσω της. Αλλά πλέον έχει σπάσει και η συναίνεση των “ισχυρών” για το ποια θα είναι η αντιμετώπιση, αφού οι προηγούμενες πολιτικές δεν έφεραν λύση. Η αποσταθεροποίηση είναι τέτοια που έχει φτάσει ακόμη και στις ΗΠΑ. Οι εργατικές τάξεις σε όλο τον πλανήτη βλέπουν ότι αυτή η κατάσταση οδηγεί σε λιτότητα, εμπορικούς πολέμους, πολεμικές συγκρούσεις. Και η μόνη διέξοδος είναι οι μάχες.

Ακολουθεί ανταπόκριση από το κολαστήριο της Μόριας με τίτλο “Κλείστε το Γκουαντάναμο της Ευρώπης” και δίπλα το άρθρο του Γιώργου Πίττα “Να τσακίσουμε τη ρατσιστική επίθεση της Νέας Δημοκρατίας”. Στο άρθρο παρουσιάζεται όλο το εύρος της επίθεσης αυτής, από την σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ μέχρι το ρατσιστικό νομοσχέδιο για το άσυλο καθώς και η ιδεολογική και διεθνής διάστασή της. Ταυτόχρονα όμως, όπως επιχειρηματολογεί το άρθρο, οι αντιστάσεις του αντιρατσιστικού κινήματος είναι μεγάλες και ο διεθνής συντονισμός έχει απλωθεί περισσότερο από ποτέ, δίνοντας την απάντηση πώς μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Το άρθρο του Νίκου Λούντου “Μέση Ανατολή – Μοιράζουν τη Συρία αλλά το 'Αραβικό πεζοδρόμιο' επιστρέφει” παρουσιάζει τη σημερινή κατάσταση στη Μέση Ανατολή περιγράφοντας τις κομβικές εξελίξεις σε μια σειρά χώρες: τη Συρία, την Σαουδική Αραβία, το Ιράν, το Ισραήλ, το Ιράκ, την Αίγυπτο. Δυο είναι τα κοινά νήματα αυτών των εξελίξεων. Το πρώτο, η απώλεια της ηγεμονίας των ΗΠΑ και δεύτερο οι αντιστάσεις των από τα κάτω που ξεδιπλώνονται στις χώρες της Μέσης Ανατολής.

Στο άρθρο της “Οι εργαζόμενοι της (κλιματικής) αλλαγής” η Εύα Παπαϊωάννου περιγράφει την ιδεολογική μάχη γύρω από την καταστροφή του περιβάλλοντος. Μια μάχη που στο επίπεδο της έρευνας και της ενημέρωσης έχει αναβαθμιστεί και έχουν μπει να συνεισφέρουν σε στοιχεία και συμπεράσματα επιστήμονες, τοπικές κοινότητες, κινήματα. Η μάχη όμως φτάνει σε πολύ υλικές επιθέσεις σε βάρος των επιστημόνων που παλεύουν ενάντια στους αρνητές της κλιματικής αλλαγής: αποσιώπηση, δυσμενείς μεταθέσεις, απολύσεις. Οι επιστήμονες για να αντιμετωπίσουν συλλογικά αυτή την επίθεση, βγαίνουν κι αυτοί στην πρώτη γραμμή μαζί με τα εκατομμύρια των διαδηλωτών του περιβαλλοντικού κινήματος.

Παράλληλα, η Λένα Βερδέ περιγράφει το εύρος του κινήματος αυτού στην Ελλάδα στο άρθρο της “Κίνημα αντίστασης στην περιβαλλοντική καταστροφή”. Στις 20 και 27 Σεπτέμβρη 2019, επτά εκατομμύρια διαδήλωσαν σε όλο τον πλανήτη σε πάνω από 5.500 συντονισμένες κινητοποιήσεις και απεργίες από δεκάδες συνδικάτα. Στην Ελλάδα, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι φοιτητές/ τριες, τα σωματεία και συνδικάτα διαδήλωσαν σε μια σειρά πόλεις, συντονίζοντας παντού τις επιμέρους μάχες: ενάντια στις εξορύξεις, για την δημόσια διαχείριση των απορριμάτων, ενάντια στα φαραωνικά κατασκευαστικά σχέδια για τα λιμάνια, ενάντια στην “πράσινη” ανάπτυξη, κλπ. Σύνδεσαν έτσι, με κέντρο την εργατική τάξη, τις μάχες αυτές με την στρατηγική της ανατροπής ενός συστήματος που οδηγεί στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

Ο Λέανδρος Μπόλαρης απαντάει στην ιδεολογική επίθεση της δεξιάς για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στο άρθρο του “Ακόμα φοβούνται το Πολυτεχνείο!”. Κόντρα σε απόψεις που λένε ότι “τη χούντα δεν την ανέτρεψε το Πολυτεχνείο” (Τ. Θεοδωρόπουλος, Καθημερινή), ο Λ. Μπόλαρης βάζει τα γεγονότα του 1973-1974 στην πραγματική τους διάσταση: τη διεθνή κρίση της δεκαετίας του '70, τη διεθνή αποσταθεροποίηση σε Ανατολή και Δύση, τη ριζοσπαστικοποίηση εκατομμυρίων εργατών και φοιτητών παγκοσμίως από τον Μάη του '68, στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ και τους ξεσηκωμούς ενάντια στα σταλινικά καθεστώτα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μέσα σε αυτές τις συνθήκες εμπόδισε τα σχέδια της χούντας για “ομαλή μετάβαση” και βάθυνε τη ριζοσπαστικοποίηση, οδηγώντας τη χούντα σε κατάρρευση μετά την “επιστράτευση της σαγιονάρας”. Και φυσικά άνοιξε το δρόμο για τους μεγάλους αγώνες της μεταπολίτευσης, αυτούς που η δεξιά θέλει ακόμη και σήμερα να θάψει.

Στο άρθρο του “Γερμανία 1989 – Επανάσταση ή αντεπανάσταση;” ο Φόλκχαρτ Μόζλερ ξεκαθαρίζει ότι κορμός της εξέγερσης του '89 ήταν η εργατική τάξη της Ανατολικής Γερμανίας. Με ώθηση από τα διεθνή γεγονότα όπως η κρίση, η εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν και οι εξεγέρσεις στην Πολωνία, δεκάδες χιλιάδες κινητοποιούνταν ήδη μήνες πριν την “πτώση του τείχους”. Ο Φ. Μόζλερ περιγράφει τη δύναμη αλλά και τις πολιτικές αδυναμίες εκείνου του κινήματος.

Στις βιβλιοπαρουσιάσεις αυτού του τεύχους θα βρείτε: “Ο Ντενκτάς στον Νότο” του Γ. Ιωάννου από τον Μπ. Κουρουνδή, “Ο ‘αθώος' εθνικισμός”, επιμ. Η. Μήλλα, από τον Κ. Πίττα και “Η κατάρρευση του ‘υπαρκτού' και η διάσπαση του ΚΚΕ” του Κ. Ζαγάρα από τον Λ. Μπόλαρη.