Η τρόικα πιέζει, η κυβέρνηση παραπαίει. Να τελειώνουμε μαζί τους

Η τρόικα για μια φορά ακόμα πιέζει και εκβιάζει απαιτώντας να προχωρήσουν άμεσα τα παλιά και να υπάρξουν νέα μέτρα, προκειμένου να χορηγηθεί νέο δάνειο. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ΓΑΠ θα συνταχθεί για ακόμα μια φορά στο πλευρό τους σε αυτόν τον εκβιασμό, ανακοινώνοντας νέο μνημόνιο. Αλλά θα μπορέσει να το πετύχει;

Η αρνητική έκθεση για την «πρόοδο εφαρμογής» του Μνημονίου που συνέταξε το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας είναι προφανής απόδειξη για την αδυναμία της κυβέρνησης ΓΑΠ να προωθήσει τα μέτρα που συναποφάσισε με ΕΕ, ΔΝΤ και τραπεζίτες ενάντια στην εργατική τάξη.

Η Μπιρμπίλη φοβάται να προχωρήσει την ιδιωτικοποίηση στη ΔΕΗ. Η Διαμαντοπούλου έχει αναβάλλει τον περίφημο νόμο που ετοίμαζε για την Παιδεία για αργότερα. Ο Ρέππας έχει σκαλώσει στις μετατάξεις και τα έχει βάλει με τους τζιτζιφιόγκους του Παπακωσταντίνου. Ο Λοβέρδος «θέτει εαυτόν στην κρίση του πρωθυπουργού» διαμαρτυρόμενος έμμεσα ότι παρά την έμπρακτη πίστη του στις αρχές του μνημονίου δεν μπορεί να κάνει αυτός συνέχεια τον «κακό» της παρέας.

Τέρας

Σε λίγες μέρες ο Καλλικράτης θα γίνει ενός έτους, αλλά η πρόοδος του μικρού τέρατος δεν μοιάζει να ικανοποιεί στο ελάχιστο τους δόκτορες Φρανκενστάιν που τον εμπνεύστηκαν. Γιατί δεν διαλύετε όλους τους παιδικούς σταθμούς, τους «άχρηστους οργανισμούς»; Τι θα γίνει με το ενιαίο μισθολόγιο και τις νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Πότε θα προχωρήσουν οι επόμενες ιδιωτικοποιήσεις; Αυτά είναι τα πιεστικά ερωτήματα που θέτουν στον Παπακωσταντίνου.

Ολόκληρη η κυβέρνηση έχει κολλήσει βλέποντας το υπόγειο ρεύμα της αγανάκτησης να ανεβαίνει σαν λάβα έτοιμη να εκραγεί σε χίλιες δύο διαφορετικές εστίες. Παράδειγμα, τα νοσοκομεία, όπου η «μαγκιά» του υπουργείου Υγείας να προχωρήσει σε αυτόφωρη δίωξη μιας γιατρού του Αττικού νοσοκομείου κατηγορώντας την σαν υπεύθυνη για τα ράντζα, αποτέλεσε τη σπίθα για να εκραγεί έξω από το υπουργείο Υγείας η οργή για τις τραγικές ελλείψεις, την καθυστέρηση στην πληρωμή δεδουλευμένων, το πάγωμα των προσλήψεων. Για πρώτη φορά γιατροί της ΟΕΝΓΕ και εργαζόμενοι της ΠΟΕΔΗΝ και των ΕΚΑΒ, από διάφορα νοσοκομεία βρέθηκαν, μια φωνή και μια γροθιά, να διαδηλώνουν μαζί κόντρα σε διασπαστικές μεθοδεύσεις.

Αυτό που δικαιολογημένα φοβάται η κυβέρνηση ΓΑΠ είναι ο κίνδυνος να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα κύμα άγριων απεργιών που με παρόμοιο τρόπο θα ενώσει τους απεργούς στα νοσοκομεία, τη ΔΕΗ, τα σχολεία, τους Δήμους, τον ιδιωτικό τομέα ακυρώνοντας Μνημόνια και νόμους και κυβερνήσεις. Βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με το ερώτημα για πόσο ακόμα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες θα καταφέρνουν να συγκρατούν την οργή της βάσης και η ίδια θα καταφέρνει να συγκρατεί τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Η πανεργατική απεργία στις 11 Μάη μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία απεργιακής κλιμάκωσης και συντονισμού όλων αυτών των αγώνων. Να αποτελέσει αφετηρία για απεργίες διαρκείας, οργανωμένες από τα κάτω με συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές, απεργιακά ταμεία και οργάνωση της συμπαράστασης. Μπολιάζοντας κάθε αγώνα και κάθε απόφαση σωματείου με τα αιτήματα της στάσης πληρωμών, της διαγραφής του χρέους, της κρατικοποίησης των τραπεζών με εργατικό έλεγχο. Να εμποδίσουμε ΤΩΡΑ την ολοκληρωτική καταστροφή που φέρνουν η τρόικα μαζί με την κυβέρνηση ΓΑΠ και τα δεκανίκια της.