Τα φασιστοειδή δεν έμειναν “μόνο” στις δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών. Οργάνωσαν επίθεση στη Λαϊκή Αγορά της Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια, τρομοκρατώντας ντόπιους και μετανάστες, σε μία γειτονιά όπου η αριστερά, οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες των κατοίκων έχουν την πιο πλούσια και ζωντανή δράση. Δεν είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζουν αυτή την τακτική. Το ’69 οι φασίστες της Ιταλίας είχαν κάνει το περίφημο χτύπημα στην Πιάτσα Φοντάνα προκαλώντας 18 νεκρούς, χρησιμοποιώντας βόμβες για να τρομοκρατήσουν το κίνημα.
Είναι πια φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με μια ναζιστική συμμορία, νοσταλγούς του Χίτλερ και του Ολοκαυτώματος που με τις πλάτες της αστυνομίας προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις γειτονιές και τους δρόμους ως σφηκοφωλιές για να εξαπολύουν επιθέσεις και να τρομοκρατούν. Είναι πρόκληση και προσβολή για τους αγώνες που δόθηκαν σε αυτή τη χώρα για δημοκρατικές ελευθερίες ενάντια στο φασισμό από την εποχή της ανόδου της δικτατορίας του Μεταξά και τον ηρωικό αγώνα ενάντια στην ναζιστική κατοχή, μέχρι τους αγώνες ενάντια στο παρακράτος της Δεξιάς που δολοφόνησε το Γρηγόρη Λαμπράκη και άσκησε καθεστώς τρόμου με τα βασανιστήρια και τις εξορίες της χούντας των συνταγματαρχών το 1967-1974, να υπάρχει μία συμμορία φασιστών που προσπαθούν να σπέρνουν τον τρόμο στους δρόμους της Αθήνας.
Δεκαετία του ‘30
Η εμφάνισή τους με παρελάσεις επίδειξης δύναμης στους δρόμους είναι τακτική που ανέπτυξαν τη δεκαετία του ‘30 στη Γερμανία. Οι φασίστες εμφανίζονταν μαζικά στους δρόμους και στις γειτονιές τρομοκρατώντας τους εργάτες και τα μέλη της Αριστεράς. Αφού απέχτησαν τον έλεγχο των δρόμων, των γειτονιών, των καφενείων, χωρίς η Αριστερά να καταφέρει να δώσει μια ενιαία απάντηση, ο Χίτλερ προχώρησε το ‘33 βγάζοντας εκτός νόμου όλα τα κόμματα και τα συνδικάτα. Το αποτέλεσμα ήταν στη χώρα με τη μεγαλύτερη Αριστερά, με τη μεγαλύτερη εργατική τάξη και με την εμπειρία της Επανάστασης του 1918-23, το κίνημα να υποστεί τη μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία του.
Σήμερα μέσα σε μία περίοδο κρίσης που θυμίζει πολύ έντονα τη δεκαετία του ‘30, ο φασιστικός κίνδυνος προβάλει ξανά. Όχι γιατί όπως μας λένε ο κόσμος έχει γίνει ρατσιστής. Αλλά γιατί οι νεοναζί αποθρασύνονται από την πολιτική της κυβέρνησης που υιοθετεί την πιο σκληρή ρατσιστική ατζέντα. Τα μέτρα που αποφασίστηκαν την Δευτέρα 16 Μάη στο υπουργικό συμβούλιο είναι η πλήρης επιβεβαίωση αυτής της ρατσιστικής πολιτικής, που το μόνο που θα καταφέρουν είναι να δώσουν την πολιτική κάλυψη στους Νεοναζί να κλιμακώσουν τις επιθέσεις τους.
Η Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε αρχικά με την σημαία της «επιτροπής κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα» και στη συνέχεια με την κάλυψη του ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα μετέτρεψε μια ολόκληρη γειτονιά σε άβατο για τους μετανάστες. Τώρα προσπαθούν να αποχτήσουν τον έλεγχο και στην Γ’ Σεπτεμβρίου και τη Βικτόρια.
Επειδή ακριβώς ο στόχος τους δεν είναι μόνο οι μετανάστες αλλά κάθε συλλογική δράση κάθε εργαζόμενου και νεολαίου, χρειάζεται να απαντήσουμε με ένα όσο γίνεται πιο πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο. Χρειάζεται κινητοποίηση κάθε συνδικάτου, φοιτητικού συλλόγου, δημοτικής κίνησης, κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς, ενεργοποιώντας τη δημοκρατική πλειοψηφία σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, με στόχο να τους καταγγείλει, να τους απομονώσει και να τους εμποδίσει να αποχτήσουν τον έλεγχο των δρόμων οργανώνοντας παρελάσεις και εμετικές συγκεντρώσεις μίσους.
Ταυτόχρονα χρειάζεται να κλιμακώσουμε τη μάχη για να γκρεμίσουμε το μνημόνιο, τη φτώχεια και την ανεργία, την ίδια την κυβέρνηση που κάνει πλάτες στους φασίστες και να παλέψουμε για την αντικαπιταλιστική προοπτική για μία κοινωνία χωρίς φτώχεια και εξαθλίωση.