ΜΑΖΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ: Η οργή βγήκε στους δρόμους

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ήρθε στην εξουσία το 2004 πάνω στις ελπίδες των εργατών και της νεολαίας που έριξαν τη δεξιά κυβέρνηση του Αθνάρ. Με βάση την τεράστια φούσκα στις τιμές των ακινήτων μπόρεσαν για ένα διάστημα να πείθουν ότι η Ισπανία είναι εξαίρεση και δεν βαδίζει προς την κρίση. Η φούσκα έσκασε και ο τραπεζικός τομέας άρχισε να τρίζει επικίνδυνα. Η κυβέρνηση έτρεξε να εφαρμόσει άγρια μέτρα λιτότητας αντίστοιχα με αυτά που φέρνουν τα μνημόνια στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.

Η επίθεση σε συντάξεις, μισθούς, επιδόματα και κοινωνικές υπηρεσίες έγινε ενώ η Ισπανία είχε ήδη ένα τεράστιο ποσοστό ανεργίας. Επισήμως υπολογίζεται τώρα πάνω από 21% με 5 εκατομμύρια εργάτες και εργάτριες χωρίς δουλειά. Σε ορισμένες περιοχές, όπως στην Ανδαλουσία, ξεπερνάει το 25%. Και όσον αφορά στους νέους τα νούμερα είναι ακόμη χειρότερα. Περίπου 40% των ανέργων είναι κάτω των 25 ετών.

Το προ-περασμένο Σάββατο μια μεγάλη διαδήλωση στη Μαδρίτη κατέληξε στην κεντρική πλατεία (Πουέρτα) ντελ Σολ. Με έμπνευση και από τις αραβικές επαναστάσεις, πολλοί ήταν αυτοί που αποφάσισαν να μείνουν και να διανυκτερεύσουν στην πλατεία και έτσι στήθηκε ο πρώτος καταυλισμός. Από πλατεία Σολ (ήλιος) οι διαδηλωτές την μετονόμασαν σε Σολουθιόν (Λύση).

Η αστυνομία έκανε μια πρώτη επίθεση την Κυριακή και προχώρησε σε 18 συλλήψεις. Ακολούθησε μια έκκληση για αλληλεγγύη και το αποτέλεσμα ήταν οι κινητοποιήσεις να δυναμώσουν και να εξαπλωθούν σε περισσότερες από 20 πόλεις. Μεγάλες κατασκηνώσεις οργανώθηκαν στη Γρανάδα, τη Βαρκελώνη και αλλού.

Ενας εκπαιδευτικός εξήγησε στην εφημερίδα Socialist Worker: «Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Θα κάνουν επίδειξη δύναμης για να “καθαρίσουν” την πλατεία και έτσι θα συγκρουστούν με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ή θα κάνουν πίσω; Η διαδήλωση την τελευταία μέρα πριν από τις εκλογές ήταν επισήμως απαγορευμένη αλλά τελικά δεν έγινε επίθεση. Όπως και στην περίπτωση της Αιγύπτου και της Τυνησίας, τα ΜΜΕ λένε ότι η διαδήλωση στηρίζεται στο twitter και το facebook. Φυσικά ο κόσμος χρησιμοποιεί και τέτοια δίκτυα, αλλά είναι πολύ μικρό μέρος της όλης κατάστασης. Μια από τις βασικές καμπάνιες που έπαιξε ρόλο οργανωτή ήταν γύρω από το ζήτημα της κατοικίας. Υπάρχει μια πανεθνική εκστρατεία στην οποία συμμετέχει πολλή νεολαία και φτωχοί άνθρωποι που ζητάνε αξιοπρεπή κατοικία για όλους. Στη Μαδρίτη αυτός ο κόσμος είχε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση και τον συντονισμό των αρχικών διαδηλώσεων».

Στη Βαρκελώνη η συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης είναι πιο έντονη. Ο Ζοέλ Σανς, φοιτητής στην πόλη και μέλος της αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ, En Lucha, περιγράφει την κατάσταση εκεί: «Εχουμε μια δεξιά κυβέρνηση στην Καταλονία που προχωράει σε μεγάλες περικοπές στην υγεία και στην παιδεία. Τους τελευταίους δυο μήνες υπάρχει σε εξέλιξη ένα τεράστιο νέο κίνημα εργαζόμενων στην υγεία και εργαζόμενων στην παιδεία.

Μαζική συνέλευση

Οι εργαζόμενοι στην υγεία, οι πυροσβέστες και οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες επέλεξαν την πλατεία σαν κοινό σημείο τερματισμού των διαδηλώσεών τους την περασμένη βδομάδα. Τα αιτήματα στην κατασκήνωση εξελίσσονται με σχετικά αργούς ρυθμούς. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην τεράστια συμμετοχή. Όμως σε μια μαζική συνέλευση αποφασίσαμε με ψηφοφορία να βάλουμε ανάμεσα στα συνθήματά μας ότι είμαστε ενάντια στον καπιταλισμό. Είχε προηγηθεί δημόσια αντιπαράθεση. Ηταν ένα σημαντικό βήμα.

Η πλειονότητα του κόσμου στην πλατεία είναι νεολαία, φοιτητές και άνεργοι. Παράλληλα, στα Πανεπιστήμια εξελίσσονται γενικές συνελεύσεις κάθε μέρα, με κεντρικό ζήτημα τις περικοπές. Παίρνουν μέρος και καθηγητές. Ολος αυτός ο κόσμος έρχεται και στην πλατεία.

Η αστυνομία δεν έχει επιτεθεί στην κατασκήνωση. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι. Είναι απλά πολύ μεγάλη.”

Οι κινητοποιήσεις στην Ισπανία δεν ήταν η ξαφνική “αφύπνιση” του ισπανικού λαού, όπως συχνά περιγράφεται. Οι εργάτες και η νεολαία δίνουν οικονομικές και πολιτικές μάχες εδώ και χρόνια και προσπαθούν να πιέσουν τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των συνδικάτων τους.

Ο δεξιός πρωθυπουργός Αθνάρ και η κυβέρνησή του κατέρρευσαν το 2004 όταν προσπάθησαν να αξιοποιήσουν τη βομβιστική επίθεση στη Μαδρίτη για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Το αντιπολεμικό κίνημα προχώρησε σε τεράστιες άμεσες κινητοποιήσεις ρίχοντας το φταίξιμο στην κυβέρνηση που είχε βάλει την Ισπανία στον άξονα των προθύμων του Μπους. Ο “σοσιαλιστής” Θαπατέρο κάτω από την πίεση αυτού του κινήματος απέσυρε τα ισπανικά στρατεύματα από το Ιράκ.

Οι φοιτητές από το 2008 είχαν καταφέρει να χτίσουν ένα μαζικό κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Με αιχμή την αντίσταση στη “Συμφωνία της Μπολόνιας” ένα κύμα καταλήψεων ξεκίνησε από το Νοέμβρη του 2008 και κλιμακώθηκε μέχρι τον Απρίλη του 2009.

Γενική απεργία είχε οργανωθεί στις 8 Ιούνη του 2010 και στη συνέχεια μια ακόμη γενική απεργία στις 29 Σεπτέμβρη που είχε απόλυτη επιτυχία και πάγωσε την οικονομία της χώρας. Πέρα από τις γενικές απεργίες, είχαν προηγηθεί κλάδοι όπως το Μετρό με απεργία ολόκληρη βδομάδα και με τους εργάτες να αρνούνται να δώσουν προσωπικό ασφαλείας. Στη Μαδρίτη, το Σεπτέμβρη, τη μέρα της Γενικής Απεργίας, πυροσβέστες εισβάλανε στο Χρηματιστήριο. Στη Βαρκελώνη ο κόσμος μπήκε στο γραφείο του προέδρου των βιομηχάνων και έβγαλε στο δρόμο όλα τα έπιπλα, κάνοντάς τα οδοφράγματα.

Τον Οκτώβρη ένας ακτιβιστής από την Ανδαλουσία που είχε έρθει στην Αθήνα καλεσμένος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Συνδικάτων και Συνδικαλιστών είχε τελειώσει την ομιλία του λέγοντας: “Και τώρα θέλουμε να συνδυάσουμε τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στην Ελλάδα με την τόλμη που έρχεται από τους αγώνες στη Γαλλία.” Ηδη το κίνημα στην Ισπανία φαίνεται να προχωράει σε αυτήν την κατεύθυνση.

Διαβάστε επίσης

Από τις Πλατείες στη Γενική Απεργία - Ανακοίνωση της EnLucha