ΚΙΡΑΝ ΑΛΛΕΝ: SWP, Ιρλανδία

Θα ξεκινήσω με δύο μύθους που μας πουλάει η δεξιά. Εμείς οι λαοί των χωρών-γουρουνιών (PIGS), η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ισπανία, υποτίθεται ότι είμαστε πολύ τεμπέληδες και για αυτό έχουμε προκαλέσει όλο αυτό το χρέος.

Σας διαβεβαιώ δεν υπάρχει κανένας Ιρλανδός ή Έλληνας εργάτης τόσο τεμπέλης όσο οι καπιταλιστές που κάθονται δίπλα στις πισίνες τους και περιμένουν να έρθουν τα έσοδα στις τσέπες τους.

Το πρόβλημα δεν είναι καν το δημόσιο χρέος. Η Βρετανία μόλις αποπλήρωσε τα χρέη που είχε από τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο. Σιγά το πρόβλημα! Το χρέος της Ιρλανδίας και της Ελλάδας αναλογικά είναι όσο το χρέος των ΗΠΑ. Όταν σας λένε ότι χρωστάτε 300 δις, να τους θυμίσετε ότι οι ΗΠΑ έχουν ένα χρέος 14.300 δις.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι κερδοσκόποι που διασώθηκαν από μια σειρά από κράτη τώρα κερδοσκοπούν εις βάρος αυτών των κρατών. Κερδοσκόπησαν σε μια σειρά από φούσκες από τις τιμές των τροφίμων μέχρι την ακίνητη περιουσία και τώρα κερδοσκοπούν πάνω στο ποια χώρα θα καταφέρει να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος. Αυτή είναι η παράνοια του σύγχρονου καπιταλισμού.

Ο δεύτερος μύθος της δεξιάς είναι ότι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εδώ για να μας βοηθήσουν. Το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν μόνο δύο συμφέροντα. Να διασώσουν το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και το ευρώ.

Οι γερμανικές τράπεζες έχουν στα χέρια τους 500 δις από τα χαρτιά που τους χρωστάνε οι χώρες PIGS. Συνολικά, οι χώρες PIGS χρωστάνε σε όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες ένα τρις.

Για αυτό υπάρχουν όλες αυτές οι πιέσεις να μας αναγκάσουν να επωμιστούν οι χώρες τα χρέη, να δανειστούν, να μπορέσουν να πάρουν πίσω τα λεφτά οι τράπεζες. Ο δεύτερος στόχος που έχουν το ΔΝΤ και η ΕΕ είναι να επιτεθούν στις κατακτήσεις που έχουν πετύχει οι εργαζόμενοι τις τελευταίες δύο-τρεις δεκαετίες.

Θέλουν να μειώσουν τους μισθούς, να μας βάλουν να δουλεύουμε μέχρι τα 67, να αυξήσουν τους έμμεσους φόρους όπως το ΦΠΑ και να καταργήσουν όποιες εργασιακές ρυθμίσεις υπάρχουν.

Αν καταφέρουν να περάσουν αυτό το δόγμα του σοκ σε χώρες όπως την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, θα τα καταφέρουν να το περάσουν σε όλη την Ευρώπη. Αυτό που έχουμε να τους πούμε είναι ότι οι λύσεις τους δεν δουλεύουν. Αν μειώνεις τους μισθούς, οι εργάτες έχουν λιγότερα για να ξοδέψουν και έτσι υπάρχουν και λιγότερες θέσεις εργασίας.

Αυτό που προκαλούν στις χώρες μας δεν είναι απλά ένας χρόνος λιτότητας, αλλά δέκα χρόνια μαζικής φτώχειας, μετανάστες προς το εξωτερικό και ιδιωτικοποιήσεις. Για αυτό πρέπει να παλέψουμε.

Πρέπει να αρχίσουμε από μια σύγχυση που υπάρχει στο εσωτερικό της αριστεράς. Η ρεφορμιστική αριστερά πάντα κοίταζε προς την ΕΕ και την έβλεπε σαν μια προοδευτική δύναμη.

Και πολλοί εργάτες στις χώρες μας πιστεύουν ότι αν είσαι μέλος της ΕΕ σίγουρα θα έχεις καλύτερο επίπεδο διαβίωσης από μια καθυστερημένη, απομονωμένη χώρα. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Η ΕΕ είναι ένα κλαμπ επιχειρηματιών. Είναι ένας μη δημοκρατικός θεσμός, στον οποίο βρίσκονται επικεφαλής φανατικοί νεοφιλελεύθεροι.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι η εκπλήρωση του ονείρου του Χάγιεκ, του ιδρυτή του νεοφιλελευθερισμού. Δεν έχει κανένα δημοκρατικό έλεγχο επάνω της, δεν έχει καμία ευθύνη να μειώνει την ανεργία, στην πραγματικότητα είναι πιο δεξιά ακόμα και από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Αμερικής.

Όνειρο

Όποιος λοιπόν ελπίζει ότι θα υπάρξει κάποιου είδους αριστερή λύση την οποία θα τη δώσουν οι αριστερές ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης ζει σε όνειρο. Μου θυμίζει τα επιχειρήματα και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους ρεφορμιστές και τους επαναστάτες κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι ρεφορμιστές έλεγαν ότι άμα θες να σταματήσεις τον πόλεμο πρέπει να απευθυνθείς στους ηγέτες, να τους πείσεις να πάνε σε διεθνή ειρηνευτικά συνέδρια και έτσι θα σταματήσει ο πόλεμος. Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι είχαν μια διαφορετική πρόταση. Έλεγαν ότι άμα θες να σταματήσεις τον πόλεμο, πρέπει να μπεις στο δρόμο προς την επανάσταση. Πρώτα μέσα στην ίδια σου τη χώρα και μετά εξαπλώνοντας τη προς τα έξω.

Σήμερα βρισκόμαστε σε έναν οικονομικό πόλεμο. Και τα ωραία λόγια για την αναδιάρθρωση του χρέους είτε για συνεννοήσεις για την κατάσταση που υπάρχει, δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα.

Για αυτό και εμείς λέμε ότι ο κόσμος στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία πρέπει μονομερώς να καταργήσει το χρέος, να μην ρωτήσει τη γνώμη κανενός. Άρα, η μοναδική στρατηγική για την αντικαπιταλιστική αριστερά είναι να ενθαρρύνει την αντίσταση συνεχώς. Στους εργάτες που ψήφισαν αριστερά λέμε ότι καλά έκαναν, αλλά πρέπει να συνεχίσουν, να πάνε για απεργίες και διαδηλώσεις. Στους εργάτες που κατεβαίνουν σε απεργία, τους λέμε ότι αυτό είναι ένα καλό βήμα. Αλλά πρέπει να πάμε παρακάτω, να κλιμακώσουμε. Να κάνουμε Γενική Απεργία όχι μίας μέρας, αλλά μεγαλύτερη.

Αυτό είναι το μήνυμα το οποίο δίνει προς τα έξω η Συμμαχία της Ενωμένης Αριστεράς τους τελευταίους 6 μήνες. Πρέπει να σας πω ότι η Ιρλανδία είναι μια διαφορετική χώρα από την Ελλάδα. Θεωρούμαστε ως μια από τις πιο συντηρητικές χώρες. Τα τελευταία 80 χρόνια είναι υπό την κυριαρχία της Καθολικής Εκκλησίας και ενός δεξιού, Καθολικού κόμματος, του Φιάνα Φολ.

Η κρίση όμως αλλάζει τα πάντα. Στις τελευταίες εκλογές η Συμμαχία της Ενωμένης Αριστεράς εξέλεξε 5 βουλευτές. Έχουμε 20 Δημοτικούς Συμβούλους και ένα ευρωβουλευτή. Στην πρωτεύουσα, το Δουβλίνο, έχουμε τέσσερις φορές μεγαλύτερη παρουσία στη Βουλή από το Φιάνα Φολ. Αυτές είναι τεράστιες αλλαγές που συνέβησαν στην κάλπη. Αλλά το πρόγραμμα μας είναι ένα ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Θα σας πω με ποια συνθήματα κατεβήκαμε στις εκλογές για να καταλάβετε.

Κατεβήκαμε με συνθήματα «Πετάξτε έξω το ΔΝΤ» και «Διαλύστε το Μνημόνιο του ΔΝΤ και της ΕΕ» για την Ιρλανδία και θα οργανώσουμε μια μεγάλη διαδήλωση όταν το ΔΝΤ ξανάρθει στη χώρα το Σεπτέμβρη.

Χρησιμοποιούμε σχετικά διαφορετικές λέξεις λέγοντας το ίδιο. Εσείς λέτε «Καταργήστε το χρέος», εμείς λέμε «Τσακίστε αυτούς που κατέχουν τα ομόλογα». Λέμε σταματήστε να διασώζετε τις τράπεζες. Για να πληρωθούν τα 80 δις προς τις ιρλανδικές τράπεζες, οι Ιρλανδοί εργάτες πρέπει να δουλεύουν 9 μήνες το χρόνο τσάμπα. Λέμε κρατικοποιήστε τις τράπεζες, καταργήστε τα χρέη και απαγορεύστε στις καινούργιες δημόσιες τράπεζες να συμμετέχουν στην κερδοσκοπία που επικρατεί.

Αντί να διασώζετε τράπεζες θα έπρεπε να προχωρήσετε σε ένα πρόγραμμα για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ένα πρόγραμμα δημόσιων έργων έτσι ώστε το 15% να ξαναγυρίσει στη δουλειά.

Βάλτε χέρι στους πλούσιους

Όταν μας ρωτάνε πως μπορούν να βρεθούν λεφτά, λέμε να βάλετε χοντρά χέρι πάνω στις περιουσίες των πλούσιων Ιρλανδών. Μας λένε ότι αυτό είναι αδύνατο. Εμείς λέμε ότι πρέπει να συμπεριφερθείτε προς τους πλούσιους με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρεστε στον κόσμο που παίρνει επιδόματα.

Αν είσαι στην Ιρλανδία και παίρνεις κάποιο κοινωνικό επίδομα, τότε πας στο γραφείο και πρέπει να υπογράψεις διάφορες διακηρύξεις για το ποιο είναι το ακριβές εισόδημα σου. Πρέπει να συμπεριφερθούν στους πλούσιους με τον ίδιο τρόπο.

Έχουμε ένα ακόμα πρόβλημα. Οι πλούσιοι στην Ιρλανδία, όπως φαντάζομαι και στην Ελλάδα, μπορεί να μιλάνε για «πατριωτισμό», αλλά την ίδια στιγμή προχωρούν σε ένα τεράστιο σαμποτάζ των κοινωνιών μας.

Έχουνε πάρει 100 δις από τις ιρλανδικές τράπεζες, αλλά έχουν μειώσει τις επενδύσεις που κάνουν στην Ιρλανδία κατά 70%, Για να σώσουμε την κοινωνία μας θα πρέπει να πάρουμε αυτό το κεφάλαιο και να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος της πλειοψηφίας.

Τέλος, το πρόγραμμα που προτείνουμε δεν είναι ένα πρόγραμμα που απευθύνεται στην κυβέρνηση, στο κοινοβούλιο, δεν στοχεύει στη διαχείριση του καπιταλισμού.

Έχουμε στην παράδοση μας το μότο του Ιρλανδού επαναστάτη, Τζέιμς Κόνολι που έλεγε ότι ο μόνος λόγος να βρίσκεσαι μέσα στο κοινοβούλιο είναι να προκαλείς τη διατάραξη της κοινής ειρήνης.

Η πολιτική εξέγερση που είδαμε στην Ιρλανδία είναι ένα καλό βήμα, αλλά το κοινωνικό ξέσπασμα που είδαμε στην Ελλάδα με τις έντεκα Πανεργατικές Απεργίες είναι ένα πιο σημαντικό βήμα που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Πρέπει να είστε σίγουροι ότι δεν είστε μόνοι σε αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Πάρα πολλοί εργάτες σε όλη την Ευρώπη κοιτούν το ελληνικό παράδειγμα και αυτή η ελπίδα πρέπει να μεταφερθεί παντού. Να δυναμώσουμε τους αγώνες και να σπάσουμε την εξουσία του καπιταλισμού μια και καλή.