ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Εκβιαστές σε κατάσταση υστερίας

Αντί να παραδεχτούν την παταγώδη τους αποτυχία και να φύγουν οι "σωτήρες" μας, ντόπιοι και ξένοι, ζητάνε τώρα τη διαιώνιση των θυσιών -και μάλιστα μια διαιώνιση εγγυημένη προκαταβολικά από μια πολυκομματική συναίνεση που θα μπορεί να θωρακίσει τους πιστωτές (τους κερδοσκόπους δηλαδή) από τους "κινδύνους" που θέτει η δημοκρατία.

"Ο χρόνος τελείωσε", δηλώνει προκλητικά ο Ολι Ρεν. "Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για μακρές διαπραγματεύσεις". 'Η θα συμμορφωθείτε με όσα σας λέμε, με άλλα λόγια, ή θα καταστραφείτε.

Ο Ολι Ρεν είναι Φινλανδός. Αλλά δεν είναι η εθνικότητα αυτή που δίνει τον τόνο στους εκβιασμούς. Την περασμένη εβδομάδα ήταν η "δική" μας επίτροπος, η Μαρία Δαμανάκη, αυτή που ανέλαβε τον βρώμικο ρόλο της φωνής των εκβιαστών: "Ή συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών με αποτελέσματα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή".

"Οι Ευρωπαίοι ηγέτες παζαρεύουν μια συμφωνία που, αν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει σε μια εξωτερική επέμβαση χωρίς προηγούμενο στην Ελληνική οικονομία", έγραφε χαρακτηριστικά το πρωί της Δευτέρας η εφημερίδα Financial Times (FT), "που θα συμπεριλαμβάνει, σε αντάλλαγμα με ένα νέο πακέτο σωτηρίας, την διεθνή εμπλοκή στην συλλογή των φόρων και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας".  Κανένας, φυσικά, δεν θα πρέπει να απατηθεί από τους λεπτεπίλεπτους όρους: αυτό που εννοούν με την φράση "διεθνής εμπλοκή" δεν είναι παρά η προκαταβολική παράδοση, άνευ όρων, των φορολογικών εσόδων και των εσόδων από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (και ποιός ξέρει τι άλλο ακόμα) στους "δανειστές" μας -στους τραπεζίτες, δηλαδή, ξένους και ντόπιους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που νεοφιλελεύθερα "σαΐνια" σαν τον Ολι Ρεν και τους φίλους του στην Κομισιόν, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (EKT) καταφεύγουν σε παρόμοιους εκβιασμούς. Σε κόντρα με τις μυθοπλασίες που παρουσιάζουν την ελεύθερη αγορά και την δημοκρατία σαν τα δυο δίδυμα του σύγχρονου, αναπτυγμένου κόσμου οι συνταγές του άγριου νεοφιλελευθερισμού έχουν καταφέρει να επιβληθούν μόνο ύστερα από την διάλυση και την υποταγή της δημοκρατίας. (το μπεστ σέλερ της Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, είναι αποκαλυπτικό για τις μεθόδους που έχουν χρησιμοποιήσει).

Η στρατηγική αυτή, όμως, έχει προφανής τρομακτίκούς κινδύνους για την ίδια την άρχουσα τάξη και ολόκληρο το σύστημα της.

Κίνδυνοι

Πρώτα απ' όλα έχει τρομακτικούς οικονομικούς κινδύνους. Γιατί μπορεί ο Παπακωνσταντίνου, ο Ολι Ρεν ή η Δαμανάκη να προσπαθούν να μας εκβιάσουν να αποδεχτούμε τα τρομακτικά μέτρα για να "αποφύγουμε τα χειρότερα", αλλά κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το διεθνές νομισματικό σύστημα ή η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι σε θέση να επιβιώσουν αν αφήσουν την Ελλάδα να υποστεί αυτά "τα χειρότερα".

Η Κομισιόν απειλεί ότι δεν θα εκταμιεύσει την πέμπτη δόση αν δεν υπάρξει πρώτα μια ισχυρή, διακομματική συναίνεση στα σχέδια που απεργάζονται. Αλλά χωρίς την πέμπτη δόση η Ελλάδα θα αναγκαστεί να προχωρήσει άμεσα σε κάποιους είδους "αναδιάρθρωση" του χρέους της -με ό,τι όνομα και να την παρουσιάζουν αυτή την αναδιάρθρωση. Και η "αναδιάρθρωση" είναι μαύρο πανί για το τραπεζικό σύστημα. "Είναι η χειρότερη επιλογή" , λέει σε μια συνέντευξή του στην FT o Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, μέλος της διοίκησης της EKT. "Τα φαινόμενα της αποσταθεροποίησης θα ήταν δραματικά. Αυτοί που λένε ότι οι συνέπειες θα μπορούν να ελεγχθούν απλά δεν κοιτάζουν τα δεδομένα. Μου θυμίζουν αυτούς που στα μέσα του Σεπτέμβρη του 2008 έλεγαν ότι οι αγορές είναι προετοιμασμένες πλήρως να αντιμετωπίσουν την κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς". Πριν λίγες μέρες το "αφεντικό" του, ο Ζαν Κλοντ Τρισέ είχε αποχωρήσει εκνευρισμένος από μια άτυπη σύνοδο κορυφής όταν οι σύνεδροι άρχισαν να συζητάνε το ενδεχόμενο της "αναμόρφωσης" του ελληνικού χρέους. Την ίδια άποψη της "καταστροφής" έκφρασε πριν λίγες μέρες και ο "σκληρός" υπουργός Οικονομικών της Μέρκελ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε -που παλαιότερα είχε ταχθεί υπέρ μια ήπιας αναδιάρθρωσης- στην εφημερίδα Handelsblatt. Εξίσου καταστροφικό, λέει ο Σόιμπλε είναι και το ενδεχόμενο να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη.

Αλλά το χειρότερο δεν είναι οι οικονομικοί κίνδυνοι. Το χειρότερο είναι οι πολιτικοί: Η εργατική τάξη είναι στην Ελλάδα στο πόδι και τώρα εκτός από τους εργάτες έχουν αρχίσει να βγαίνουν στους δρόμους και οι "αγανακτισμένοι" -άνθρωποι που στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν είχαν κατέβει μέχρι τώρα ποτέ σε κάποια πολιτική διαμαρτυρία. Μπορεί οι Πρετεντέρηδες να προσπαθούν να οικειοποιηθούν αυτό το κίνημα (και να το αντιπαραθέσουν στις απεργίες), αλλά στην πραγματικότητα όλοι ξέρουν ότι δεν είναι παρά ένα φαινόμενο της βαθειάς απέχθειας και της οργής που νοιώθει ο κόσμος για το πολιτικό σύστημα. Είναι η άλλη όψη του 70% (και πάνω) της δυσαρέσκειας που εκφράζουν στα γκάλοπ απέναντι και στον Παπανδρέου και στον Σαμαρά.

Ναι, ο Ολι Ρεν έχει δίκιο όταν λέει ότι "ο χρόνος τέλειωσε". Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι για ποιούς έχει τελειώσει. Αν οι εκβιασμοί του γυρίσουν μπούμερανγκ τότε το μόνο που θα μπορεί πια να τους σώσει θα είναι τα ελικόπτερα.