Η Ελλάδα δεν είναι μόνη: Εργατικές και φοιτητικές εκρήξεις από την Αίγυπτο...

Οι οδηγοί των λεωφορείων συνεχίζουν για δεύτερη βδομάδα την απεργία διαρκείας. Μπορεί να φανταστεί κανείς το Κάιρο, με τα πάνω από 20 εκατομμύρια κατοίκους, χωρίς λεωφορεία και με πολλές εργατικές πορείες στο κέντρο της πόλης.

Οι απεργοί σε μια από τις τελευταίες τους διαδηλώσεις ενώθηκαν με την πορεία των γιατρών αλλά και με άλλους εργάτες, και βάδισαν μαζί προς τα υπουργεία. Ζητάνε τριπλασιασμό στο μισθό τους, καλύτερες συνθήκες δουλειάς και να διωχθούν οι διεφθαρμένοι γραφειοκράτες από το Υπουργείο Μεταφορών. Οι γιατροί προχωράνε σε καταλήψεις νοσοκομείων ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς και τριπλασιασμό στις δαπάνες για τη δημόσια υγεία. Οι λιμενεργάτες έκαναν απεργία στο λιμάνι Άιν αλ-Σόχνα, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στις μεταφορές από και προς την Άπω Ανατολή.

Ο Χοσάμ Χαμαλάουϊ, από τους Επαναστάτες Σοσιαλιστές, σε ένα σχόλιό του επισημαίνει πως: “Τις τελευταίες δυο βδομάδες, ο αριθμός των εργαζόμενων (υπάλληλοι και χειρώνακτες) που πήραν μέρος σε απεργίες, ανέρχεται σε μισό εκατομμύριο. Και υπάρχουν ακόμα ορισμένοι που είναι τόσο πεσιμιστές ώστε σκέφτονται ότι η επανάσταση τελείωσε επειδή δεν κάνουμε πλέον μαζικές συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταχρίρ. Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα σημαντικά, συνεχίζοντας την προσπάθεια να φέρουμε την Ταχρίρ μέσα στους εργατικούς χώρους και τα Πανεπιστήμια. Η πραγματική επανάσταση στην Αίγυπτο μόλις αρχίζει.”

Την περασμένη βδομάδα ένα δικαστήριο αναγνώρισε μια τεράστια νίκη στο εργατικό κίνημα. Με απόφασή του, ακυρώνονται οι ιδιωτικοποιήσεις τριών μεγάλων εταιρειών, οι οποίες ξαναπερνάνε στο κρατος. Πρόκειται για την υφαντουργία Σαμπίν αλ-Κομ, την εταιρεία λινών και παραγώγων Τάντα και την Εταιρεία Ατμοκάζανων. Η απόφαση ενάντια στην ιδιωτικοποιηση ανακοινώθηκε την Τετάρτη και έγινε δεκτή από ένα πλήθος ακτιβιστών και εργατών έξω από το δικαστήριο. Οι εργάτες πανηγύριζαν με το σύνθημα: “Ιδιωτικοποιήστε, ιδιωτικοποιήστε, αλλά οι εργάτες θα τα ξαναγυρίσουν στο δημόσιο”.

Οι τρεις κρατικές εταιρείες είχαν ιδιωτικοποιηθεί επί Μουμπάρακ με τη γνωστή μέθοδο του ξεπουλήματος. Η σημερινή εργοδοσία προσπαθούσε να αφήσει τα εργοστάσια χωρίς προσωπικό και τελικά να τα πουλήσει για ανταλλακτικά. Η Λαϊκή Εκστρατεία για την Επανακρατικοποίηση των Εργοστασίων έχει στο κέντρο της το Δημοκρατικό Κόμμα των Εργατών, τους Επαναστάτες Σοσιαλιστές, το Εθνικό Μέτωπο για Δικαιοσύνη και Δημοκρατία και την Επιτροπή Ελευθεριών του Συνδικάτου Τύπου. Κατάφεραν να συγκεντρώσουν 100 χιλιάδες υπογραφές υποστήριξης στην διπλή καμπάνια ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και ενάντια σε πρόσφατο νόμο που ποινικοποιεί της εργατικές απεργίες.

Από το 1951

Οι εκπαιδευτικοί μόλις ανέστειλαν για μία βδομάδα την απεργία διαρκείας τους, αλλά ήδη είχαν προλάβει να γράψουν ιστορία. Ήταν η πρώτη απεργία από το 1951, και στην ηγεσία βρέθηκε η καινούργια Ανεξάρτητη Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών. Τώρα με την αναστολή μπήκαν τα παιδιά πρώτη μέρα στα σχολεία, γιατί η απεργία ξεκίνησε με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Στις 24 Σεπτέμβρη δεκάδες χιλιάδες απεργοί εκπαιδευτικοί μπλοκάρισαν το Κάιρο με μια τεράστια διαδήλωση στο Κοινοβούλιο. Ζητάνε την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας, αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ο Υπουργός είναι απομεινάρι της εποχής Μουμπάρακ, και οι εκπαιδευτικοί ζητάνε ταυτόχρονα να αλλάξουν και τα βιβλία, για να διδάσκεται πλέον η δημοκρατία και τα δικαιώματα.

Στη διαδήλωση ήρθαν αντιπροσωπείες από ολόκληρη την Αίγυπτο και ενώθηκαν με απεργούς από άλλους κλάδους, με συμπαραστάτες, αλλά και γονείς που ήρθαν να στηρίξουν τους δασκάλους των παιδιών τους.

Παράλληλα εξελίσσονταν συντονισμοί από τα κάτω. Στο αλ-Αρίς στο Βορρά της χερσονήσου του Σινά κατάφεραν και οργάνωσαν συνέδριο των απεργιακών επιτροπών που συντονίστηκε με την κεντρική διαδήλωση στο Κάιρο.

Διπλη επανάσταση

Ο Αμπντ-ελ-Αζίζ ελ-Μπιάλι, από την ηγεσία της Ομοσπονδίας, μιλώντας για το συνολικότερο απεργιακό κύμα είπε ότι “Πρόκειται για μια κοινωνική επανάσταση, ώστε να ολοκληρωθεί η πολιτική επανάσταση. Η κυβέρνηση πρέπει τώρα να υλοποιήσει το αίτημά μας για δίκαιο μισθό”. Οι αυξήσεις που απαιτούν οι εκπαιδευτικοί αντιστοιχούν σε οχταπλασιασμό: από περίπου 45 ευρώ το μήνα που παίρνει ο πρωτοδιόριστος σε 350.

Η απεργία αναστάλθηκε επειδή το υπουργείο υποσχέθηκε να καταθέσει πρόταση. Προς το παρόν η απάντηση των εκπαιδευτικών είναι: “Απορρίπτουμε τη δήλωση της κυβέρνησης, διότι αγνοεί τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών που ζητάνε πραγματική αλλαγή στην Πολιτική του Υπουργείου Παιδείας το οποίο περιθωριοποιεί τη δημόσια εκπαίδευση, όπως περιθωριοποιεί και τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές στο εσωτερικό του εκπαιδευτικού συστήματος.

Ωστόσο, η δύναμη του εκπαιδευτικού κινήματος επέτρεψε κάποιες σημαντικές κατακτήσεις: 1. Το κίνημα των εκπαιδευτικών έχει μετατραπεί σε πραγματική δύναμη και η φωνή μας ακούγεται. 2. Η κυβέρνηση υποσχέθηκε να αλλάξει το μισθολογικό σύστημα των εκπαιδευτικών και να βελτιώσει της υλικές και επαγγελματικές συνθήκες των εκπαιδευτικών.”

Χρειάζεται κανείς να θυμάται ότι όλες αυτές οι απεργίες εξελίσσονται ενώ από τον Απρίλη η απεργιακή δράση έχει κηρυχθεί παράνομη. Οι πραγματικές νίκες είναι ισχυρότερες από τους νόμους. Πριν από δυο βδομάδες γράψαμε για τους υφαντουργούς της Μαχάλα που κέρδισαν τα αιτήματά τους μόνο με την απειλή της απεργίας. Τώρα οι καθεστωτικοί οικονομολόγοι σύμφωνα με την εφημερίδα Αχράμ, προειδοποιούν να μην συνεχίσει να υποχωρεί στις αυξήσεις που ζητάνε οι δημόσιοι υπάλληλοι με τις απεργίες τους γιατί το έλλειμμα του προϋπολογισμού “είναι πλέον εξίσου μεγάλο με της Ελλάδας που βρίσκεται σε περιπέτειες”.

Μια οικονομολόγος περιγράφει τρομοκρατημένη: “Το τζίνι έχει βγει απ'τό μπουκάλι. Τώρα που έφυγε ο φόβος, οι εργάτες ζητάνε όλο και περισσότερα. Υπάρχει μια κουλτούρα καιροσκοπισμού, σύμφωνα με την οποία, οι απεργίες οδηγούν σε οικονομικό όφελος, και έτσι οι απεργίες όλο και απλώνονται, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να περιοριστούν. Η οικονομία κάθε άλλο παρά τέτοια χρειάζεται τώρα.”

Οι εργάτες στην άρδευση μάλλον δεν άκουσαν τις συμβουλές των οικονομολόγων. Την Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη ξεκίνησαν απεργία στο Λούξορ για αυξήσεις, μονιμοποίηση, και να φύγει ο “μικρός Μουμπάρακ” που διοικεί την υπηρεσία τους.

Διαβάστε επίσης

...μέχρι τη Χιλή