Οι στρατηγοί, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Σάραφ, διόρισαν τον Καμάλ Γκανζούρι νέο πρωθυπουργό. Ο Γκανζούρι ήταν άνθρωπος του Μουμπάρακ και υπηρέτησε ως πρωθυπουργός του, μεταξύ 1996 και 1999. Ο κόσμος στην πλατεία Ταχρίρ υποδέχθηκε με αποδοκιμασίες τον νέο πρωθυπουργό.
Ο στρατάρχης Ταντάουϊ, επικεφαλής του στρατιωτικού συμβουλίου υποσχέθηκε την περασμένη βδομάδα ότι θα παραδώσει την εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση τον ερχόμενο Ιούλη. Ο κόσμος δεν κάνει άλλη υπομονή.
Η διαδικασία των εκλογών στις διάφορες φάσεις της θα κρατήσει τρεις μήνες. Υποτίθεται θα ήταν ένα πανηγύρι της δημοκρατίας. Όμως πολλοί ανεξάρτητοι υποψήφιοι έχουν παραιτηθεί, διαμαρτυρόμενοι για το τελευταίο κύμα καταστολής.
Έχουν περάσει πλέον δέκα μήνες από το ξεκίνημα της επανάστασης στις 25 Γενάρη. Το πρώτο διάστημα, όταν ο στρατός βγήκε στο δρόμο επειδή η αστυνομία είχε εγκαταλείψει τη μάχη και έτρεχε να σωθεί, πολλοί ήταν αυτοί που φώναζαν “λαός, στρατός, ενωμένοι μια γροθιά”.
Τις επόμενες μέρες φάνηκε ότι ο στρατός δεν είχε στόχο να βοηθήσει την επανάσταση αλλά να κρατήσει όσο γίνεται πιο όρθιο το καθεστώς. Ήταν ένα κύμα απεργιών που απλώθηκε σε μικρούς και μεγάλους εργατικούς χώρους που τελικά ανάγκασε τον Μουμπάρακ να εγκαταλείψει το Κάιρο με ελικόπτερο.
Η φυγή του Μουμπάρακ για τους περισσότερους σήμανε ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για μάχες ενάντια στους “μικρούς” Μουμπάρακ σε κάθε χώρο, την εργοδοσία, τους Πρυτάνεις, τους προϊστάμενους. Σε χιλιάδες εργατικούς χώρους οργανώθηκαν συνδικάτα και ξετυλίχθηκαν απεργίες για αυξήσεις, σταθερή δουλειά και ενάντια στη διαφθορά. Η Ομοσπονδία των Ανεξάρτητων Συνδικάτων οργανώνει πλέον 1,4 εκατομμύρια εργάτες. Το στρατιωτικό καθεστώς προσπάθησε να αδειάσει τις πλατείες και 12 χιλιάδες άνθρωποι οδηγήθηκαν στα στρατοδικεία.
Μακελειό
Όμως το εργατικό κίνημα δυνάμωνε. Μισό εκατομμύριο εργάτες έκαναν απεργία το Σεπτέμβρη. Το καθεστώς χρησιμοποίησε την τακτική “διαίρει και βασίλευε” εξαπολύοντας μακελειό κατά Χριστιανών που διαδήλωναν για τα δικαιώματά τους στις 9 Οκτώβρη.
Αποδείχθηκε ότι αυτές οι κινήσεις δεν πτόησαν το κίνημα. Η διαδήλωση της 18ης Νοέμβρη ξεκίνησε τον πιο πρόσφατο και πιο δυναμικό κύκλο γεγονότων (στη διπλανή στήλη διαβάστε την ανταπόκριση της Χ. Μήνη που ήταν παρούσα τη μέρα της μεγάλης διαδήλωσης).
Η κλίμακα των διαδηλώσεων δείχνει ότι η επαναστατική διαδικασία όχι απλά βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αλλά ότι οι εργάτες και οι εργάτριες που πάλεψαν ασταμάτητα όλους αυτούς τους μήνες κρατάνε στα χέρια τους την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Οι στρατηγοί είναι πιεσμένοι να δώσουν κάποιου είδους πολιτική λύση για να εκτονώσουν την κατάσταση. Όμως ξέρουν ότι υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα των εργατών, των χωρικών και των φτωχών που ελάχιστα νοιάζονται για τις τυπικές πολιτικές παραχωρήσεις και έχουν απεριόριστη διάθεση για συνέχεια του αγώνα. Είναι μέσα στους εργατικούς χώρους που θα ξαναμετρηθεί το επόμενο διάστημα το ισοζύγιο των δυνάμεων.