Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ -οι γνωστοί δημοσιογράφοι εκπρόσωποι των ιδιωτικών συμφερόντων- αλλά και μέλη της «ακαδημαϊκής» κοινότητας μαζί με κυβερνητικά στελέχη άρχισαν να ουρλιάζουν για την αμορφωσιά της νέας γενιάς που «επιβραβεύεται» μέσα από ένα σύστημα που τους επιτρέπει να μπαίνουν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με χαμηλούς βαθμούς και «λευκές κόλες».
Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Δεν είναι μόνο τα καταφανέστατα ψέματά τους αφού -ούτως ή άλλως- για να εισέλθει κανείς στη μεγάλη πλειοψηφία των σχολών παλεύει σκληρά για μισό ή ένα παραπάνω μόριο. Ούτε μόνο το γεγονός ότι καταδικάζουν εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, σβήνοντας κάθε είδους δημιουργικότητα και πρωτοβουλία μέσα σε ένα αντιπαιδαγωγικό και ανταγωνιστικό εξεταστικό σύστημα.
Είναι κυρίως η υποκρισία που θέλει την μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών, τα παιδιά των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων να είναι καταδικασμένα σε ένα ανελέητο κυνήγι των βαθμών, όταν από την άλλη προωθείται η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι ίδιοι που τόσο πολύ καίγονται για την μόρφωση της νεολαίας, είναι οι ίδιοι που προωθούν τα κέντρα σπουδών σαν ισότιμα πανεπιστήμια. Δηλαδή όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα όσο «μπουμπούνας» και να είναι, μπορεί να συνεχίσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα παιδιά των λαϊκών φτωχών στρωμάτων από την άλλη πρέπει να περάσουν μέσα από το κόσκινο της βαθμολογίας.
Ταυτόχρονα δεν θέλουν να μιλήσουν για τις 4.000 κενές θέσεις σε όλα τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας. Με την δικαιολογία της βάσης του 10 ή της χαμηλόβαθμης εισαγωγής θέλουν να κλείσουν χιλιάδες θέσεις και δεκάδες σχολές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οδηγώντας την νεολαία είτε στα κέντρα σπουδών είτε μακριά από οποιαδήποτε τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Για άλλη μια χρονιά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων έρχονται να αποδείξουν την ταξική φύση του εκπαιδευτικού συστήματος. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση αφού έχουν να αντιπαρατεθούν με ένα σύστημα που προϋποθέτει την οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών με χιλιάδες ευρώ σκορπισμένα στην ιδιωτική παραπαιδεία. Δεκάδες χιλιάδες μαθητές δεν καταφέρνουν να τελειώσουν ούτε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι είναι καταδικασμένοι να εισέλθουν με το ζόρι σε σχολές που ποτέ δεν επέλεξαν πραγματικά αλλά τους κατέταξε ένα ανταγωνιστικό αντιπαιδαγωγικό σύστημα.
Οι ίδιοι που κατηγορούν την νεολαία για αμόρφωτη είναι οι ίδιοι που την αφήνουν σήμερα χωρίς δασκάλους. Που από την νέα χρονιά καταδικάζουν τα παιδιά σε τάξεις των 30 και 40 ατόμων με χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας εκπαιδευτικών. Που υποβαθμίζουν το εκπαιδευτικό έργο, μειώνουν τις δαπάνες για την παιδεία και ρίχνουν τα βάρη στην εργατική οικογένεια. Απέναντι στα σχέδια της Διαμαντοπούλου, του Βερέμη και όλων όσων θέλουν ακόμα πιο πειθήνια νεολαία, το εκπαιδευτικό κίνημα έχει να παλέψει για ενιαία δημόσια δωρεάν παιδεία και για ελεύθερη πρόσβαση όλων όσοι το επιθυμούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.