Αυτή η παρουσία ήταν αποτέλεσμα της πετυχημένης πολιτικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων της επαναστατικής αριστεράς στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη του 2010, που είχε ως βασικό άξονα τη μάχη ενάντια στα μνημόνια και την τρόικα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και την ανάγκη προβολής ενός προγράμματος εργατικής διεξόδου από την κρίση σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης αναδείχτηκε ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της «μεταρρύθμισης του Καλλικράτη», ως η εφαρμογή του μνημόνιου στους Δήμους που προωθεί τη ριζική μείωση των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων, την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησής τους και της μετατροπής τους σε βραχίονα εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων. Όπως επίσης σε όχημα για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων με μορφές προσωρινής, ευέλικτης και ανασφάλιστης εργασίας των εργαζόμενων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (συμβασιούχοι, δημηνίτες, τετραμηνίτες, τετραωρίτες, «εθελοντές», νοικιασμένοι από εργολάβους ή από ΜΚΟ, κλπ.)
Στον Πειραιά, η «Αριστερή Αντικαπιταλιστική Κίνηση στον Πειραιά - Ανταρσία στο Λιμάνι» έδωσε τη μάχη της και κατέκτησε μια έδρα στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, που έχει πλέον δήμαρχο τον επίσημο υποψήφιο της ΝΔ Β. Μιχαλολιάκο.
Ένα από τα κεντρικά ζητήματα που είχαμε και προεκλογικά αναδείξει είναι η υπερχρέωση του δήμου (χρέος 140 εκατομμυρίων ευρώ, το μεγαλύτερο απ’΄όλους τους δήμους) που δημιουργήθηκε από τα συνεχή δάνεια από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων με ληστρικά επιτόκια που για τμήματα του χρέους φτάνουν το 12%, τη στιγμή μάλιστα που η λειψή κρατική χρηματοδότηση είτε μειώνεται είτε δεν φτάνει ποτέ ολόκληρη.
Άρνηση πληρωμής
Έτσι θέσαμε μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο το ζήτημα της άρνησης πληρωμής του χρέους και καταψηφίσαμε τις προτάσεις για νέα δάνεια, προτείνοντας την αγωνιστική διεκδίκηση των πόρων από το κράτος ώστε να μην πληρώνουν διπλά και τριπλά (με φόρους, με τέλη, με τόκους) οι εργαζόμενοι, αλλά να πληρώσει το κεφάλαιο και κυρίως το εφοπλιστικό που απολαμβάνει κυριολεκτικά φορολογική ασυλία.
Οι συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων και του Καλλικράτη φάνηκαν από την πρώτη στιγμή στη λειτουργία του δήμου και των υπηρεσιών του. Έτσι, μαζί με εκπαιδευτικούς και γονείς δώσαμε τη μάχη για να μην περάσουν οι συγχωνεύσεις των σχολείων και των σχολικών επιτροπών που επέβαλε η κ. Διαμαντοπούλου, για να δοθούν στα σχολεία τα χρήματα για τη λειτουργία τους, που σήμερα πέρα από ότι δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες έρχονται με καθυστέρηση τουλάχιστον εξαμήνου, με αποτέλεσμα πολλά σχολεία να μην μπορούν να πληρώσουν λογαριασμούς για ρεύμα, θέρμανση κλπ.
Στηρίξαμε δυναμικά τον αγώνα των εργαζομένων στο δημοτικό ραδιόφωνο για την πληρωμή των δεδουλευμένων τους και την ανάκληση των απολύσεων. Απαιτήσαμε την πρόσληψη εργαζομένων στις δημοτικές υπηρεσίες με πλήρη, μόνιμη και σταθερή απασχόληση, καθώς σήμερα οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού απαγορεύονται και προσλαμβάνονται μόνο συμβασιούχοι για λίγο χρόνο, ενώ η αναλογία εργαζομένων στο δήμο ανά κάτοικο είναι από τις χαμηλότερες στη χώρα παρόλο που τα δημοτικά τέλη είναι από τα υψηλότερα. Απαιτούμε ριζική μείωση και κατάργηση των δημοτικών τελών για μισθοσυντήρητους, άνεργους, συνταξιούχους – φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων και των εφοπλιστών.
Πολύ σπουδαίο είναι για μας το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού και το ξεπούλημα στην κινεζική COSCO, καθώς και οι μεσαιωνικές συνθήκες που επικρατούν στο τμήμα του λιμανιού που κατέχει και έχει μετατραπεί σε εργασιακό γκέτο με απαγόρευση κάθε υποψίας συνδικαλισμού και οποιουδήποτε ελέγχου. Καλούμε στον αγώνα για λιμάνι αποκλειστικά δημόσιο με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.
Φέραμε στο δημοτικό συμβούλιο και στηρίξαμε τον αγώνα των εργαζόμενων στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και στα ναυπηγεία ενάντια στην ανεργία και για δημόσιο φορέα ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας με εργατικό έλεγχο.
Δημόσιοι χώροι
Δώσαμε μαζί με τους κατοίκους τη μάχη για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, για να μην εκχωρηθούν στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα τα φιλέτα του Πειραιά (χώρος της πρώην εταιρείας λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, εργοστάσιο ΧΡΩΠΕΙ κ.ά.), για να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση των πλαζ Βοτσαλάκια και Φρεαττύδα που ψήφισε πρόσφατα η δημοτική πλειοψηφία.
Μαζί με την ανοιχτή λαϊκή συνέλευση Πειραιά συμμετέχουμε στον αγώνα ενάντια στα χαράτσια, πιέζοντας και τη δημοτική αρχή να πάρει καθαρή θέση υπέρ των κατοίκων και όχι να το σκάει με υπεκφυγές «το χαράτσι είναι άδικο αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».
Πήραμε πρωτοβουλίες για την οργάνωση του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού αγώνα, ενάντια στις επιθέσεις φασιστών σε μετανάστες και την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στην πόλη.
Η πολιτική του δημάρχου Μιχαλολιάκου ακολουθεί τις κωλοτούμπες του Σαμαρά και της ΝΔ. Παρά την αρχική αντιμνημονιακή ρητορεία και την επίκληση της «λαϊκής δεξιάς που μπορεί να σώσει τη χώρα και το λαό», εφαρμόζονται με συνέπεια όλες οι πολιτικές που προβλέπει το μνημόνιο και ο Καλλικράτης. Όχι μόνο δεν υπάρχει καμιά διάθεση διεκδίκησης αλλά καλούμαστε συνεχώς όλοι «να σεβαστούμε τη νομιμότητα».
Τα σχέδια για εργοστάσιο ανακύκλωσης με συμμετοχή ιδιωτών, η εκχώρηση των πλαζ σε ιδιώτες, η συστηματική κωλυσιεργία για τη διεκδίκηση της ΧΡΩΠΕΙ, οι προσλήψεις συμβασιούχων, η συνέχιση της πολιτικής των δανείων είναι μερικά μόνο δείγματα της κοινής πολιτικής που ακολουθεί το μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και στην κεντρική πολιτική και στους δήμους.
Απέναντι σε αυτό το μαύρο μέτωπο οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Η «Ανταρσία στο Λιμάνι» μπορεί και πρέπει να συμβάλει σ’ αυτό πολύ πιο ενεργητικά και συστηματικά, αξιοποιώντας και την εμπειρία αυτού του χρόνου. Για να γίνει, όπως έλεγε και το προεκλογικό μας σύνθημα «ο δικός μας Πειραιάς, πόλη του αγώνα και της ανατροπής».
Θανάσης Διαβολάκης, Δημοτικός σύμβουλος Πειραιά με την Αριστερή Αντικαπιταλιστική Κίνηση στον Πειραιά-Ανταρσία στο Λιμάνι