Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου: Σε “ελεγχόμενη” χρεοκοπία

Είναι να απορεί κανείς με το θράσος του Βενιζέλου - να δηλώνει την πίστη τους στις εσωκομματικές πολυφωνικές διαδικασίες λίγες μόλις ώρες μετά το κλάδεμα του Παπουτσή και του Τζουμάκα στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και την ανακήρυξη του ίδιου ως μοναδικού υποψήφιου για τη θέση του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Kαι να ονομάζει το γεγονός ότι η βάση θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα σε αυτόν και το λευκό “γιορτή δημοκρατίας”!

Ο Παπουτσής και ο Τζουμάκας κόπηκαν από υποψήφιοι υποτίθεται για διαδικαστικούς λόγους, επειδή δεν είχαν μαζέψει τις “απαραίτητες” υπογραφές και γιατί στην ψηφοφορία που έγινε για να νομιμοποιηθούν ως υποψήφιοι για τη θέση του προέδρου δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες ψήφους.

Μέχρι την τελευταία στιγμή τα σενάρια και τα ρεπορτάζ έδιναν και έπαιρναν ότι τα διαδικαστικά εμπόδια θα ξεπεραστούν και θα υπάρξουν πάνω από ένας υποψήφιοι, με στόχο μέσα από τη πορεία προς την εκλογή του νέου προέδρου “να σηκωθεί” η συμμετοχή της βάσης. Με τη λογική ότι η συσπείρωση του καθένα από τους υποψήφιους θα αυξήσει τη συσπείρωση συνολικά του κόμματος.

Ομως τελικά, αυτό που μέτρησε και στο ΠΑΣΟΚ – όπως και σε κάθε απόφαση που έχει κληθεί να πάρει ο Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης - είναι τι του διεμήνυσε η Τρόικα στο τηλέφωνο. Το κόψιμο του Παπουτσή και του Τζουμάκα δεν μπορεί να εξηγηθεί πολιτικά παρά μόνο σαν αποτέλεσμα των πιέσεων στο νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να μην υπάρχει έστω και η υποψία κριτικής στις αποφάσεις της Τρόικας και του Μνημονίου.

Παρεκκλίσεις

Για την Τρόικα ακόμα και ο ΓΑΠ του δημοψηφίσματος, ακόμα και ο Παπουτσής των ΜΑΤ και της αστυνομοκρατίας, ακόμα και ο “γραφικός Τζουμάκας”, αποτελούν επικίνδυνη “αριστερή παρέκκλιση”.

Με το ΠΑΣΟΚ να συνεχίζει να εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια τις παραγγελιές της τρόικας, οι δηλώσεις του Βενιζέλου περί “πρώτου κόμματος” στις εκλογές μοιάζουν τουλάχιστον γελοίες. Όσες “συγγνώμες” και να ζητήσει ο Βενιζέλος από τον καθένα μας προσωπικά, είναι μάλλον δύσκολο να ξεχάσουμε ότι εξακολουθεί να είναι υπουργός Οικονομικών και καθημερινός στυγνός βιαστής της ζωής, της ελπίδας, των ονείρων ενός ολόκληρου λαού.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι η προεκλογική του καμπάνια ξεκίνησε με ένα γιαούρτωμα μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο από έναν συνταξιούχο, μέλος του ΠΑΣΟΚ, γνωστό από την περίοδο που συμμετείχε στη Δημοκρατική Αμυνα μαζί με τον Α. Κακλαμάνη (που στη συνέχεια σύμφωνα με το ρεπορτάζ τον πήρε από τα χέρια των σεκιουριτάδων και τον έβγαλε από την αίθουσα).

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τα φερέφωνα της στα ΜΜΕ, που τον χαρακτήρισαν άτομο με ψυχολογικά προβλήματα, (τι να πουν άλλωστε ότι ήταν πάλι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;) θα διαπιστώσουν πολύ γρήγορα ότι η “εκλογή του προέδρου από τη βάση” θα είναι γεμάτη από επεισόδια με “σαλταρισμένους πασόκους” και άδειες από κόσμο αίθουσες.

Από αυτή την κατρακύλα δεν πρόκειται να γλιτώσει ούτε ο ΓΑΠ, ο οποίος στην ομιλία του βάλθηκε να μας πείσει ότι όλα αυτά τα δύο χρόνια συγκρούστηκε με “τα συμφέροντα”, τη “συντηρητική Ευρώπη”, τις αγορές και το ΔΝΤ.

Η “επανεκκίνηση” του Βενιζέλου θα είναι τόσο “πετυχημένη” όσο ήταν και το PSI για το οποίο και οι δύο πανηγυρίζουν ότι έσωσε τη χώρα – στην καλύτερη περίπτωση μια “ελεγχόμενη χρεοκοπία”.

Η εναλλακτική επιλογή για το 44% των ψηφοφόρων που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισε ΠΑΣΟΚ πιστεύοντας τις διακηρύξεις του ΓΑΠ για προοδευτική απάντηση στον Καραμανλή και τη δεξιά, δεν μπορεί να είναι ούτε τα κόμματα των πρώην υπουργών της κυβέρνησης του Μνημονίου που φυλλορροούν από το ΠΑΣΟΚ, ούτε κόμματα που θέλουν να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ.

Τάζουν τα ίδια

Πολιτικοί τύπου Χρυσοχοΐδη που επί δύο χρόνια εφάρμοσε το Μνημόνιο 1 χωρίς να το διαβάσει -για να το καταγγείλει μαινόμενος στη συνέχεια- και στο τέλος αφού ψήφισε το Μνημόνιο 2, εγκατέλειψε την υποψηφιότητα για το ΠΑΣΟΚ, για να γίνει εκ νέου υπουργός ΜΑΤ του Παπαδήμου.

Κόμματα, όπως το κόμμα Κατσέλη-Καστανίδη ή η ΔΗΜΑΡ που του τάζουν ξανά μια πιο προοδευτική και φιλολαϊκή απάντηση στην κρίση, ισχυριζόμενα ότι θα κάνουν πιο σκληρή διαπραγμάτευση και στο πρώτο σκούντημα θα υποκύψουν στις πιέσεις και το ρεαλισμό, για να οπισθοχωρήσουν τρέχοντας με την ουρά στα σκέλια όπως ο ΓΑΠ μετά την πρόταση του δημοψηφίσματος.

Είναι η στήριξη της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο γι' αυτόν τον κόσμο. Η στήριξη μιας Αριστεράς που από τη πρώτη κιόλας μέρα των επιθέσεων βροντοφώναξε καθαρά ότι η μόνη απάντηση στην κρίση είναι η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από την ΕΕ, η κρατικοποίηση των τραπεζών και ο εργατικός έλεγχος – ούτε τα “ευρωομόλογα” και η “επαναδιαπραγμάτευση” (σήμερα έγινε τριετής αναστολή) του Τσίπρα, ούτε οι σεχταρισμοί και οι επιθέσεις του ΚΚΕ που κατήγγειλε το αίτημα της “διαγραφής του χρέους” ως “αστικό-οπορτουνιστικό” για να το οικειοποιηθεί (και καλώς) στη συνέχεια.

Η στήριξη μιας Αριστεράς που ούτε θα στρογγυλεύει τις γωνίες κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές από το φόβο μην χάσει τις ψήφους της κεντροδεξιάς, αλλά ούτε θα τρέχει να κρυφτεί στο υπουργείο Εργασίας κάθε φορά που ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους.

Μιας Αριστεράς στην πρώτη γραμμή του αγώνα - με απεργίες διαρκείας για να ανατραπεί η κυβέρνηση, με ενιαίο μέτωπο στους δρόμους για να σταματήσουμε τους νεοναζί γερμανοτσολιάδες, μιας Αριστεράς που θα βάζει ανοιχτά το στόχο της επανάστασης και της ανατροπής του καπιταλισμού, τη δημοκρατία των εργατικών συμβουλίων και συνελεύσεων και το Σοσιαλισμό.

Διαβάστε επίσης

Ανασχηματισμός Παπαδήμου: Λήμματα και Λύματα