Το κίνημα της Πατάτας: Πώς μπορούμε να σταματήσουμε τους “μεσάζοντες”;

Βέβαια, μερικές ερωτήσεις στους πατατοπαραγωγούς του Νευροκοπίου ή τον κόσμο που σπεύδει να προμηθευτεί τα προϊόντα, θα τους έπειθε τι γνώμη έχουν για τα μνημόνια, τα κόμματα που τα στηρίζουν και τις πουλημένες πένες -ή μικρόφωνα- που τα εκθειάζουν. Ομως, η Αριστερά μπορεί να πει, και να κάνει, πολύ περισσότερα από το να επισημάνει την υποκρισία.

Καταρχάς, το ζήτημα είναι πολύ πραγματικό και πιεστικό και έχει δυο όψεις. Η μια είναι η δραματική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους απ' τη λεηλασία μισθών και συντάξεων, από τις απολύσεις και τα κλεισίματα. Η άλλη είναι η προκλητική κερδοσκοπία των καπιταλιστών συνολικά και των μεγαλεμπόρων συγκεκριμένα.

Οι περίφημοι “μεσάζοντες” δεν είναι κάποιοι μυστηριώδεις τύποι. Είναι μεγάλες εμπορικές εταιρείες, αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, βιομήχανοι που δραστηριοποιούνται σε κλάδους όπως τα τρόφιμα. Ας θυμηθούμε το σκάνδαλο του καρτέλ γάλακτος (ΜΕΒΓΑΛ-ΦΑΓΕ-ΔΕΛΤΑ) επί ΝΔ το 2005. Κι από κοντά, οι τράπεζες που εκτός από βδέλλες των αγροτών είναι κι οι μεσάζοντες των μεσαζόντων.

Κερδοσκοπία

Πρόκειται για κλάδους όπου το πολυεθνικό κεφάλαιο συνεργάζεται μια χαρά με τους “δικούς μας” καπιταλιστές. Μια πτυχή αυτής της κερδοσκοπίας είχε αφήσει να αποκαλυφθεί ρεπορτάζ του “Εθνους” στις 10 Δεκέμβρη: μέσα σ' ένα μήνα, οι αλυσίδες των σούπερ-μάρκετ είχαν αυξήσει 20% τις τιμές των “φθηνών” προιόντων ιδιωτικής ετικέτας. Αν κοιτάξουμε τα στοιχεία που δίνει η ΕΛΣΤΑΤ για το κλάδο τροφίμων και ποτών, θα διαπιστώσουμε ότι η παραγωγή των ειδών διατροφής πέφτει (-10,8% από το 2008), αλλά ο “κύκλος εργασιών” είχε το διάστημα Γενάρης-Δεκέμβρης 2011 μείωση μόλις 0,9%. Το “μυστικό”, είναι οι αυξήσεις στις τιμές, 3,15% κατά μέσο όρο. (www.express.gr, 5 Μάρτη).

Το χτύπημα αυτής της κερδοσκοπίας μπορεί να πάρει πραγματικές διαστάσεις και να ξεφύγει από τα συμβολικά πλαίσια. Ακόμα κι όλη η σοδειά της πατάτας να πουληθεί με 28 λεπτά το κιλό, ούτε η κερδοσκοπία θα σταματήσει, ούτε οι “καταναλωτές”, δηλαδή οι εργαζόμενοι θα δουν ουσιαστική βελτίωση. Την υπόθεση πρέπει να την πάρει στους ώμους του το εργατικό κίνημα.

Ενα πρώτο μέτωπο, είναι η πάλη ενάντια στα κλεισίματα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Να εμποδίσουμε για παράδειγμα το ξεπούλημα της “Δωδώνης” στην Ηπειρο, το ξεπούλημα και κλείσιμο των συνεταιριστικών εργοστασίων στην Θράκη, την ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας. Σημαίνει πάλη ενάντια στις απολύσεις, τις ατομικές συμβάσεις, την εκ περιτροπής εργασία, όπως στην “Αριάδνη” στο Ηράκλειο.

Δεμένη μ' αυτόν τον αγώνα είναι κι η πάλη για κρατικοποίηση όλου αυτού του βρόμικου κυκλώματος από τις γαλακτοβιομηχανίες μέχρι τα σούπερ-μάρκετ. Ο εργατικός έλεγχος είναι το κλειδί και σ' αυτό το μέτωπο. Πρώτον, γιατί οι ίδιοι εργαζόμενοι είναι οι πιο κατάλληλοι ελεγκτές των διπλών και τριπλών βιβλίων με τις υπερκοστολογήσεις που φορτώνουν οι καπιταλιστές στις πλάτες μας και μετά παραπονιούνται ότι πουλάνε τάχα στις τιμές που αγοράζουν από τους παραγωγούς.

Ούτε η Επιτροπή Ανταγωνισμού, ούτε τα δικαστήρια μπορούν, στην πραγματικότητα δεν θέλουν, να βάλουν χέρι σ' αυτό το κύκλωμα. Οι οργανωμένοι εργάτες μπορούν, γιατί δεν έχουν κανένα συμφέρον από τη ληστεία των κτηνοτρόφων, των πατατοπαραγωγών, των ελαιοπαραγωγών.

Κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο θα εξσφαλίσει τους πόρους για να μπορέσουν να λειτουργήσουν πραγματικά όχι μόνο οι αγροτικοί συνεταιρισμοί στην ύπαιθρο, αλλά και οι προμηθευτικοί-καταναλωτικοί συνεταιρισμοί των εργαζόμενων στις πόλεις (που όπου υπάρχουν, όπως σε ΔΕΚΟ και Τράπεζες, φυτοζωούν). Με την παραγωγή και τη διανομή στον έλεγχο των εργατών, στα εργοστάσια, στα σούπερ-μάρκετ, στις γειτονιές μπορούμε και τις τιμές να μειώσουμε και τους κερδοσκόπους να χτυπήσουμε. Με τις απεργίες ενάντια στη λιτότητα και τις απολύσεις βάζουμε φρένο στην κατηφόρα του εισοδήματος όλων μας. Ο αντικαπιταλισμός είναι η απάντηση στην κερδοσκοπία.