“Κοινωνική Συμφωνία”: Ίσως σε όλα

Η Κοινωνική Συμφωνία θα είναι μόνο μία από τις προσπάθειες που θα κάνουν τμήματα του ΠΑΣΟΚ να κρατήσουν όρθιο ένα κομμάτι του μηχανισμού και της κοινωνικής βάσης. Ήδη οι επαφές τους με συνδικαλιστές της παλιότερης γενιάς της ΠΑΣΚΕ (Κολλάς, Πιπεργιάς) δείχνουν προς τα πού προσανατολίζονται.

Η φράση κλειδί από την ιδρυτική τους διακήρυξη είναι: “Ανάμεσα στο καταστροφικό 'ΝΑΙ σε όλα' και στο ανεδαφικό 'ΟΧΙ σε όλα' υπάρχει εναλλακτική πρόταση”. Όταν κάποιος μας λέει σήμερα ότι θέλει να γίνει το κόμμα της λευκής σημαίας, είτε δεν καταλαβαίνει, είτε δεν θέλει να καταλάβει σε ποιο σημείο βρίσκεται ο πόλεμος που διεξάγεται. Βρισκόμαστε εδώ και καιρό σε καταστάσεις όπου ανάμεσα στο “Ναι” και στο “Όχι” δεν υπάρχει μέση λύση.

Εξάλλου, ο Καστανίδης και η Κατσέλη, δεν είναι χτεσινοί. Ξέρουν από αυτά. Ο Καστανίδης ήταν αυτός που στη διάρκεια της πρόσφατης απεργίας στους Δήμους απειλούσε ότι θα απολύσει όλους τους απεργούς για να τους ξαναπροσλάβει με νέους όρους. Ήταν αυτός που έλεγε πως η (χουντική) νομοθεσία που αφορά τις “παράνομες και καταχρηστικές” απεργίες είναι πολύ αργοκίνητη και τα δικαστήρια πρέπει να μπορούν να επεμβαίνουν γρηγορότερα. Η Κατσέλη είναι η υπουργός του πρώτου Μνημονίου, των “επιχειρησιακών συμβάσεων”, η οποία το μόνο που βρήκε για να αναφέρει στην πρώτη της ομιλία ως πρόεδρος του νέου Κόμματος είναι ότι δεν ψήφισε το άρθρο 37.

Κατά τα άλλα, η ατζέντα της “Κοινωνικής Συμφωνίας” μοιάζει με τις τελευταίες ομιλίες του Γιώργου Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του 2009. Με τη διαφορά ότι πλέον έχει περάσει από πάνω μας και ένα Μνημόνιο. Με λίγα λόγια, ούτε καν “Λεφτά υπάρχουν”. Ίσως το πολύ πολύ “Λεφτά υπήρχαν”.

Διαβάστε επίσης

Το “έργο” της συγκυβέρνησης “ολοκληρώνεται” - Παπαδήμος “ειδικού σκοπού” επ' αόριστο

“Ανεξάρτητοι Έλληνες”: Το δούλεμα έχει όρια