Σε απροσδόκητη υποχώρηση οδηγήθηκε το Ισραήλ για να αντιμετωπίσει την απεργία πείνας χιλιάδων παλαιστίνιων κρατούμενων. Από τις 17 Απρίλη σχεδόν 2500 κρατούμενοι είχαν ξεκινήσει απεργία πείνας. Το ξέσπασμα ήρθε από την αντιμετώπιση των Ισραηλινών απέναντι σε λίγους κρατούμενους που είχαν ήδη ξεκινήσει απεργία πείνας και βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο.
Οι δύο κρατούμενοι που είχαν ξεκινήσει πρώτοι βρίσκονταν ήδη σχεδόν δύο χρόνια σε “διοικητική κράτηση”. Τα “διοικητικά κρατητήρια” είναι τα κολαστήρια που χρησιμοποιεί το Ισραήλ για να κρατάει και να βασανίζει όποιον θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό. Τυπικά μπορεί εκεί να κρατείται κάποιος μέχρι έξι μήνες, ενώ οι Αρχές “διερευνούν” την υπόθεσή του. Ωστόσο οι στρατοδίκες κάνουν εξάμηνες ανανεώσεις με το έτσι θέλω. Οι οικογένειες των κρατούμενων όταν είναι σε αυτήν την κατάσταση, συνήθως δεν έχουν ιδέα πού βρίσκονται.
Το Ισραήλ τώρα ανακοινώνει ότι προχωράει σε μεταρρύθμιση του “σωφρονιστικού” συστήματος κάτω από την πίεση της απεργίας. Δηλώνει ότι θα σταματήσει το καθεστώς απομόνωσης σε όλες τις φυλακές, για όλος τους κρατούμενους, ενώ θα επιστρέψει σε περίπου 400 κρατούμενους από τη Γάζα να δέχονται οικογενειακές επισκέψεις. Συμφώνησε να ανοίξει τη συζήτηση για βελτιώσεις στις συνθήκες κράτησης, όπως δίνοντας πρόσβαση σε τηλεόραση και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες. Για τους κρατούμενους που βρίσκονται σε “διοικητική κράτηση” υπόσχεται τώρα πως δεν θα μπορεί να γίνεται ανανέωση της κράτησής τους, αν τα “νέα” στοιχεία δεν παρουσιάζονται μπροστά σε στρατοδικείο.
«Συμφωνία»
Αυτές οι υποσχέσεις, τις οποίες το Ισραηλ προσπαθεί να παρουσιάσει ως “συμφωνία” με το κίνημα των κρατούμενων σε αντάλλαγμα για δεσμεύσεις ενάντια στην “τρομοκρατία” ήρθαν κάτω από το φόβο για το κίνημα συμπαράστασης στην απεργία. Ήδη από την πρώτη μέρα σε Δυτική Όχθη και Γάζα είχαν ξεσπάσει διαδηλώσεις αλληλεγγύης.
Στην Παλαιστίνη, κάθε οικογένεια έχει σίγουρα κάποιον συγγενή που βρίσκεται ή έχει περάσει από τις ισραηλινές φυλακές. Γνωρίζουν και την αδικία της σύλληψης και τα βασανιστήρια και τις άγριες συνθήκες των φυλακών. Το Ισραήλ, αλλά και οι διεθνείς προστάτες του, άρχισαν να σκέφτονται ότι σε περίπτωση που κάποιος κρατούμενος χάσει τη ζωή του, το κίνημα συμπαράστασης μπορεί να μετατραπεί σε μια μεγάλη εξέγερση. Ακόμα και ο Τόνι Μπλερ χρειάστηκε να ασκήσει πιέσεις στους Ισραηλινούς. Μπροστά στον ερχομό της 15ης Μάη, της ημέρας της Νάκμπα, η οποία συμβολίζει την καταστροφή των Παλαιστίνιων από το διωγμό που τους εξαπέλυσε το σιωνιστικό κράτος το 1948, τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο εύφλεκτα.
Όλα αυτά, ενώ το κίνημα στην Αίγυπτο έχει πιο πολύ από ποτέ στραμμένα τα μάτια του στην Παλαιστίνη, απαιτώντας από τις αιγυπτιακές κυβερνήσεις να σταματήσουν κάθε συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, να ανοίξουν τα σύνορα με τη Γάζα και να στηρίξουν τους Παλαιστίνιους. Μια παλαιστινιακή εξέγερση μπορεί να μετατραπεί σε πυροδότη νέου κύματος αγώνων και αποσταθεροποίησης σε ολόκληρη την περιοχή.
Η ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής προσπαθεί να αξιοποιήσει τις υποχωρήσεις του Ισραήλ για να καθησυχάσει τον κόσμο και να τονίσει πόσο παραγωγικές μπορεί να είναι οι συνομιλίες Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι προς το παρόν δεν έχουν αποδεχθεί το οριστικό τέλος της απεργίας πείνας. Γιατί το μάθημα από αυτό το μεγαλειώδες κίνημα των τελευταίων ημερών είναι πως η δράση των απλών ανθρώπων στην Παλαιστίνη τρομοκρατεί τους ιμπεριαλιστές και όχι τα τραπέζια των διαπραγματεύσεων.