Η Αλγερινή Επανάσταση είχε μεγάλη επίδραση στην απελευθέρωση ολόκληρης της γαλλικής Αφρικής. Ήδη από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, που τόσες αυταπάτες σκόρπισε για την ελευθερία, άρχισαν να κινούνται δραστήρια πολλές οργανώσεις στις αποικίες. Το 1946 περίπου 800 αφρικανοί αντιπρόσωποι της Δυτικής και Ισημερινής Αφρικής, των γαλλικών αποικιών, συγκεντρώθηκαν τον Οκτώβρη του 1946 στο Μπαμάκο του Μάλι και δημιούργησαν την ιστορική οργάνωση του Δημοκράτιου Αφρικάνιου Συναγερμού. Από αυτήν προήλθαν όλα τα τοπικά εθνικοαπελευθερωτικά κόμματα που οδήγησαν τις καθημερινές αλλά και γενικότερες διεκδικήσεις που τελικά κατέληξαν στην Απελευθέρωση (Λιβ 384 και 345 Αφρική).
Αυτή η Ανεξαρτησία θα είχε όμως αργήσει πολύ περισσότερο με τις επίτηδες βραδύτατες διαδικασίες της Γαλλικής Διοίκησης. Σύμφωνα με τις επιταγές της στις 28-9-1958 όλες οι αποικίες της Αφρικής θα έπρεπε να ψηφίσουν αν ήθελαν να παραμείνουν στο νέο σχήμα που εμφανίστηκε με το όνομα «Γαλλική Κοινοπολιτεία».
Η Γουινέα ήταν η μόνη που ψήφισε κατά της παραμονής και στις 2 Οκτώβρη του 1958 ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη δημοκρατία. Αμέσως αντιμετώπισε την σκληρή εχθρότητα της Γαλλίας. Όμως δεν πέτυχε να λυγίσει τη νέα χώρα. Αντίθετα όλη η διαδικασία της «Γαλλικής Κοινοπολιτείας» απέτυχε και γρήγορα η γαλλική διοίκηση αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Ανεξαρτησία. Την 1η Γενάρη 1960 το Γαλλικό Καμερούν γίνεται ανεξάρτητο. Στις 27 Απριλίου 1960 ακολουθεί το Τόγκο. 16 Ιουνίου η Μαδαγασκάρη. Ύστερα από τέσσερις μέρες στις 20 Ιουνίου ανακηρύσσεται το Μάλι ανεξάρτητη χώρα. Στις 3 Αυγούστου ο Νίγηρ. Στις 5 Αυγούστου ο Άνω Βόλτα που στη συνέχεια σαν ανεξάρτητο κράτος πήρε το όνομα Μπουργκίνα Φάσο. 8 Αυγούστου 1960 ανεξαρτητοποιείται η Ακτή Ελεφαντοστού. Στις 11 Αυγούστου το Τσαντ. 13 Αυγούστου η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία επίσης γίνεται ανεξάρτητη. 15 Αυγούστου το Κονγκό. 20 Αυγούστου 1960 ακολουθεί η Σενεγάλη. Στις 28 Νοέμβρη η Μαυριτανία. Το 1960 έμεινε ιστορικό για την διάλυση της γαλλικής Αφρικής.
Όλη αυτή η διαδικασία της ανεξαρτησίας των αποικιών χωρίς σοβαρές επεμβάσεις εκτός της Γουινέας που ήταν πρωτοπόρος και υπέστη τις συνέπειες της τολμηρής της, τότε, απόφασης για ανεξαρτησία. Δεν θα ήταν δυνατή η Ανεξαρτησία αυτών των αποικιών χωρίς τον αγώνα της Αλγερίας. Η Γαλλία δεν άντεχε και άλλο μέτωπο αφού ήταν απασχολημένη στον πόλεμο της Αλγερίας. Εκατοντάδες χιλιάδες στρατός, ναυτικό, αεροπορία. Σκληρή αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες, όχι μόνο στο έδαφος της Αλγερίας, αλλά και στην καταδίωξη της δραστηριότητας των Αλγερινών σε όλες τις χώρες. Αβάσταχτα έξοδα. Αλλά και ηθικό χαμηλό λόγω του αδιεξόδου του πολέμου της Αλγερίας. Μεγάλο μέρος του γαλλικού λαού ήταν αντίθετο στον πόλεμο και το έδειχνε όλο και περισσότερο με διάφορους τρόπους. Ο πρόεδρος Ντε Γκωλ καταλάβαινε αυτό το αδιέξοδο, αντιλαμβανόταν ότι δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα στρατιωτικής νίκης. Προσπαθούσε να βρει τρόπους να τελειώσει αυτόν τον πόλεμο.
Στην ιστορία του 20ου αιώνα, στη διαδικασία διάλυσης της αποικιοκρατίας η θυσία της Αλγερίας συνέβαλε αποφασιστικά. Και αυτό έμεινε στην ιστορία. Η επανάσταση 1954-1962 απελευθέρωσε όχι μόνο την Αλγερία, αλλά βοήθησε άμεσα να απελευθερωθούν και μάλιστα σχεδόν αναίμακτα και όλες οι άλλες γαλλικές αποικίες της Αφρικής.