Η Άποψή μας
Αυτοί στη χρεoκοπία εμείς στην ανταρσία

Κλείνει ένας χρόνος από τις μέρες της εξέγερσης για το φόνο του Αλέξη και η χρεοκοπία του Ντουμπάι ήρθε να θυμίσει πάνω στην ώρα ότι το φόντο για την περσινή έκρηξη της νεολαίας είναι ένα σύστημα χρεοκοπημένο. 
Μια χρεοκοπία καταρχήν οικονομική. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, τότε που ακόμα έλεγαν ότι η οικονομία πάει καλά, αυτό το σύστημα δεν είχε να προσφέρει σε μεγάλα τμήματα της νεολαίας τίποτε άλλο εκτός από ανεργία ή δουλειές του ποδαριού. Τώρα, ακόμα κι η κακοπληρωμένη ανασφάλιστη εργασία ανακηρύσσεται σε «προνόμιο». Οι εργαζόμενοι stage, οι συμβασιούχοι, οι ωρομίσθιοι απολύονται μαζικά. Η περιβόητη «ανάκαμψη» αποδεικνύεται φούσκα. Και οι τραπεζίτες, ντόπιοι και Ευρωπαίοι, απειλούν να κάνουν τα χρέη θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων. Προκαλούν εξοργιστικά και αξίζει να εισπράξουν μια νέα έκρηξη, μεγαλύτερη από την περσινή. 
Το ίδιο μεγάλη είναι κι η πολιτική χρεοκοπία. Πρώτα απ’ όλα γιατί η αστυνομική κτηνωδία έχει εγκατασταθεί σαν μόνιμο σκηνικό. Πέρσι, ταυτόχρονα με τον Αλέξη είχε δολοφονηθεί ένας μετανάστης έξω από το Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Πριν κλείσει χρόνος, δολοφονήθηκε από βασανιστήρια στο Α.Τ Νίκαιας ο Μοχάμεντ Καμράν και ακόμα δεν τολμούν να ακουμπήσουν τους βασανιστές. 
Αδιέξοδα
Αλλά δεν είναι «μόνο» η καταστολή που δείχνει τα αδιέξοδά τους. Είναι κι ο καθημερινός εξευτελισμός των νεοεκλεγμένων υπουργών του ΠΑΣΟΚ που ξεπουλάνε τις υποσχέσεις τους με ραγδαίους ρυθμούς. Βγαίνει ο Προβόπουλος και μεταφέρει τελεσίγραφα των τραπεζιτών για πιο άγριο προϋπολογισμό και οι υπουργοί στέκονται κλαρίνο!
Ο Παπανδρέου έτρεξε να συγχαρεί τον Σαμαρά για την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ και να ζητήσει συναίνεση. Το εκδοτικό συγκρότημα Λαμπράκη ανακήρυξε τη νίκη Σαμαρά σε «στροφή δεξιά». Αναζητούν με αγωνία κάποια δεξιά αντίβαρα απέναντι στη μαζική οργή του κόσμου που πιέζει το ΠΑΣΟΚ από τα αριστερά. Ο «λαϊκοδεξιός» Σαμαράς αναγκάστηκε να πάρει αγκαλιά τον «κεντρομεσαίο» Αβραμόπουλο για να κερδίσει την πλειοψηφία στη ΝΔ. Το δεξιό υποστύλωμα του συστήματος δεν έχει βγει από την κρίση του, οι ισορροπίες του είναι παράταιρες αν όχι ετοιμόρροπες. 
Είναι η ώρα για να δώσει η Αριστερά σάρκα και οστά στις οργισμένες προσδοκίες της νεολαίας και των εργατών. Όχι με αφηρημένες διακηρύξεις, αλλά με πράξεις και πρωτοβουλίες. Οι κινητοποιήσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη μπορούν να δώσουν ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση. Για να αναπτυχθεί ένα κίνημα με απεργίες και καταλήψεις ενάντια στα βάρη της κρίσης εδώ και τώρα. Αλλά και για να ακουστεί ξανά δυνατά ότι ένα τέτοιο κίνημα έχει ανατρεπτική προοπτική. Τώρα χρειάζεται η φωνή της Αριστεράς που βαδίζει αντικαπιταλιστικά στους δρόμους της εξέγερσης.