Το διάγγελμα Παπανδρέου την περασμένη Τρίτη ενίσχυσε αυτή την προσπάθεια, παρουσιάζοντας τα σκληρά μέτρα σαν τη μοναδική στρατηγική εξόδου που έχουμε από την κρίση. Την ίδια στιγμή, κάνουν τα πάντα για να πείσουν ότι το πρόγραμμα αφορά μόνο το δημόσιο τομέα και δεν αγγίζει τον ιδιωτικό. Στόχος είναι το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους, που θα θίξει μόνο τα «ρετιρέ» των δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόκειται για έναν ισχυρισμό ψεύτικο και στα δύο σκέλη. Το πρόγραμμα σταθερότητας είναι μια σκληρή επίθεση εναντίον των εργατών. Όλων ανεξαιρέτως, είτε δουλεύουν στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Το πάγωμα των προσλήψεων και οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα που προβλέπει το πρόγραμμα σταθερότητας είναι συνταγή για να κλιμακωθούν οι απολύσεις στον ιδιωτικό. «Περικόψαμε δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας από το δημόσιο τομέα» είπε ο Γιώργος Παπανδρέου την περασμένη εβδομάδα στο Νταβός, προσπαθώντας να κερδίσει την «χαμένη αξιοπιστία» της χώρας. Αν αυτό είναι το δόγμα της κυβέρνησης και του προγράμματος σταθερότητας για το δημόσιο τομέα -ότι η κρίση επιβάλει στο κράτος χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων- είναι εύκολο να καταλάβουμε ποια είναι η αντιμετώπιση για τις απολύσεις στον ιδιωτικό.
Απόλύσεις
Δεν είναι τυχαίο ότι το πρόγραμμα σταθερότητας προβλέπει αύξηση της ανεργίας το 2010 στο 9,9%, ενώ ο υπουργός Απασχόλησης Ανδρέας Λοβέρδος εκτίμησε ότι ο αριθμός των ανέργων θα ανέλθει στο 1 εκατομμύριο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, η ανεργία άγγιξε το 9,8% τον Οκτώβριο του 2009, την στιγμή που τον Οκτώβριο του προηγουμένου έτους βρισκόταν στο 7,4% και τον Σεπτέμβριο του 2009 στο 9,1%.Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 123.935 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2008 και κατά 34.336 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2009. Ούτε είναι τυχαίο ότι οι Βρυξέλλες ξαναφέρνουν τώρα στην επικαιρότητα το αίτημά τους για αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων εργαζομένων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις που σήμερα είναι στο 2% αλλά και επέκταση της ελαστικής εργασίας γιατί το ποσοστό της είναι «μικρό» σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ. Στην ουσία, το πρόγραμμα σταθερότητας ανοίγει την όρεξη στους ιδιώτες να προχωρήσουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στις επιθέσεις.
Με το ίδιο τρόπο, οι περικοπές στο δημόσιο τομέα αφορούν όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα που δουλεύουν. Σύμφωνα με την κυβέρνηση το πρόγραμμα σταθερότητας θα βάλει τάξη στο υπερχρεωμένο δημόσιο και θα περιορίσει τις σπατάλες. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούν και τα αφεντικά όταν απολύουν ή κλείνουν επιχειρήσεις. Ισχυρίζονται ότι είναι ζημιογόνες, όχι βιώσιμες, άρα πρέπει να γίνουν περικοπές. Το πρόγραμμα σταθερότητας τους δίνει το πράσινο φως να κλιμακώσουν αυτές τις επιθέσεις.
Κανένας εργαζόμενος δεν φταίει αν η επιχείρηση που δουλεύει δεν πάει καλά ή αν το δημόσιο κάνει σπατάλες, όπως και κανείς εργαζόμενος δεν πρόκειται να ωφεληθεί από το χτύπημα στο δημόσιο τομέα, στα σχολεία, στους δήμους, τα νοσοκομεία. Οι περικοπές, οι συγχωνεύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις στις δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν εις βάρος του κράτους πρόνοιας, εις βάρος δηλαδή όλης της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Ο αγώνας για μην περάσουν αυτές οι επιθέσεις είναι κοινός.
Αντίστοιχα, όλοι οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον να παλέψουν ενάντια στα κλεισίματα των επιχειρήσεων με αίτημα την κρατικοποίησή τους χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά και με εργατικό έλεγχο. Με αυτό τον τρόπο και οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις θα κρατήσουν τις δουλειές τους και ο εργατικός έλεγχος θα εξασφαλίσει ότι τα λεφτά δεν γίνονται φούσκες στα κερδοσκοπικά παιχνίδια των αφεντικών.
Το ίδιο ισχύει στους μισθούς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα ότι το πρόγραμμα σταθερότητας βάζει χέρι στα «προκλητικά προνόμια» των δημοσίων υπαλλήλων που ζουν εις βάρος όλων των εργαζόμενων. Το πάγωμα των μισθών και το πετσόκομμα των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων καθορίζει και τον ιδιωτικό τομέα. Η κατάρρευση των συνομιλιών της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές ενώσεις για την νέα ΕΓΣΣΕ είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη.
Μία μέρα μετά το διάγγελμα Παπανδρέου, οι εργοδότες ανακοίνωσαν προκλητικά ότι ούτε εκείνοι προτίθενται να δώσουν αυξήσεις, ούτε καν αυτά τα ψίχουλα που ζητούσε η ηγεσία της ΓΣΕΕ. «Η αντιπρόταση των εργοδοτών δυστυχώς κινήθηκε στο πνεύμα της λιτότητας και περιοριστικής οικονομικής πολιτικής που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός», αναφέρει χαρακτηριστικά το δελτίο τύπου της ΓΣΕΕ. Ετσι, από εκεί που τηρούσε στάση αναμονής και διαλόγου και μάλιστα αναπαρήγαγε τα αντιδραστικά επιχειρήματα της κυβέρνησης ότι άλλο οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι προνομιούχοι και άλλο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, η ηγεσία της ΓΣΕΕ αναγκάστηκε να κηρύξει 24ωρη απεργία στις 24 του Φλεβάρη.
Η προπαγάνδα της κυβέρνησης έχει ως κύριο στόχο να διασπάσει τον αγώνα που έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας. Θέλει να εξασφαλίσει ότι οι εφοριακοί, οι τελωνειακοί ή οποιοδήποτε κομμάτι του δημοσίου δεν θα βρεθεί ποτέ μαζί με τους εργάτες της ELITE ή οποιασδήποτε άλλης επιχείρησης που δίνουν μάχη για να μην πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης. Είναι στο χέρι μας να αποκρούσουμε τη διάσπαση. Η σύγκρουση με το Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι μάχη συνολική, αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη. Η απαγόρευση των απολύσεων, η κρατικοποίηση των επιχειρήσεων που κλείνουν χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά και με εργατικό έλεγχο, τα 1400 ευρώ κατώτατο μισθό είναι αιτήματα που ενώνουν όλη την εργατική τάξη.