Σφαγές από τον Άσαντ, φράχτες από την ΕΕ. Οι πρόσφυγες της Συρίας είναι καλοδεχούμενοι

Το πλήθος των προσφύγων που εγκαταλείπουν τη Συρία αυξάνεται δραματικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 173 χιλιάδες πρόσφυγες που είχε καταγράψει επισήμως, συνολικά από το ξέσπασμα των συγκρούσεων μέχρι την τρίτη βδομάδα του Αυγούστου, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, οι 41 χιλιάδες ήταν μέσα στο Ραμαζάνι (δηλαδή μέσα σε ένα μήνα: 19 Ιούλη με 18 Αυγούστου). Η εκτίμηση είναι ότι ο πραγματικός αριθμός έχει ήδη φτάσει τις 350 χιλιάδες.

Η Καθημερινή (28 Αυγούστου) αναφέρει πως 200 χιλιάδες βρίσκονται ήδη στην Ιορδανία, ενώ στην Τουρκία οι διαθέσιμες εγκαταστάσεις στους καταυλισμούς είναι για 100 χιλιάδες και αυτές τις μέρες φτάνουν στα όριά τους. Το τελευταίο διάστημα καταγράφεται ροή πέντε χιλιάδων προς την Τουρκία κάθε μέρα. Εκτός από την Τουρκία και την Ιορδανία, πάνω από 100 χιλιάδες έχουν φτάσει στο Λίβανο και δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι καταφεύγουν στο Ιράκ.

Η ροή των προσφύγων αντανακλά την επιλογή του καθεστώτος Άσαντ να στραφεί σε ακόμα μαζικότερη βία. Εκτός από τους πρόσφυγες, ανεβαίνει και ο αριθμός των θυμάτων, από τους βομβαρδισμούς που εξαπολύει ο συριακός στρατός για να “εκκαθαρίσει” περιοχές που παίρνουν στον έλεγχό τους οι αντάρτες. Για όσο διάστημα η αντιμετώπιση είχε να κάνει με την πολιτική καταστολή της επανάστασης, ή ακόμα και όταν η σύγκρουση πήρε χαρακτήρα στρατιωτικών μαχών ενάντια στους αντάρτες, οι άμαχοι παρέμεναν στις περιοχές τους. Τώρα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να σωθούν.

Πάνω σε αυτή την ανθρώπινη τραγωδία, πλασάρεται μια ρατσιστική τρομοϋστερία για τα “εκατομμύρια Σύρους που περιμένουν στην Τουρκία και ετοιμάζονται να κατακλύσουν την Ελλάδα”. Στην αρχή ήταν οι φασιστοφυλλάδες που κυκλοφόρησαν με τέτοια πρωτοσέλιδα και τώρα το παραμύθι ακούγεται πιο φωναχτά.

Ο Σαμαράς έφτασε να θέσει το ζήτημα στη συνάντησή του με τη Μέρκελ, όχι φυσικά για να συζητήσουν τρόπους με τους οποίους θα ανακουφίσουν τον κόσμο, αλλά για να ζητήσει μεγαλύτερη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο κόστος για την “αντιμετώπιση” του προσφυγικού ρεύματος που επωμίζεται η Ελλάδα. Δηλαδή, περισσότερους μπάτσους, περισσότερους φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης, περισσότερο στρατό στα σύνορα και στο Αιγαίο για να εμποδίσουν τον κόσμο να βρει κάπου καταφύγιο.

Ήδη, τα στοιχεία δείχνουν ότι λόγω της κλιμάκωσης των ελέγχων στον Έβρο, έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που προσπαθούν να περάσουν από τη θάλασσα. Όλο και περισσότεροι μετανάστες και πρόσφυγες φτάνουν σε ελληνικά νησιά. Αντί να “μειώνει” τους πρόσφυγες, η πολιτική των κλειστών συνόρων τούς οδηγεί σε δυσκολότερες, πιο επικίνδυνες και πιο ακριβές διαδρομές. Όσο κι αν η κυβέρνηση θέλει να αναπαράγει το σενάριο περί αιμοβόρων Τούρκων δουλέμπορων που σπρώχνουν τους μετανάστες και πρόσφυγες προς την Ελλάδα, είναι ακριβώς τα κλειστά σύνορα που επιτρέπουν σε κυκλώματα να κερδοσκοπούν.

Κινδυνολογία

Στο μεταξύ, η κινδυνολογία για τους πρόσφυγες χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για την κλιμάκωση της σφαγής στη Συρία και από τη μεριά του Άσαντ και από τη μεριά των ιμπεριαλιστών. Ο μεν Άσαντ ζητάει χρόνο και άνεση να εντείνει τη σφαγή και να “καθαρίσει” την κατάσταση, ώστε να μην “αποσταθεροποιηθεί ολόκληρη η περιοχή”. Οι ιμπεριαλιστές ισχυρίζονται ότι το προσφυγικό κύμα αυξάνει την ανάγκη για επιβολή “ζώνης εναέριου αποκλεισμού” ή για ανοιχτή επέμβαση. Η Γαλλία του Ολάντ προχωράει πιο προκλητικά σε αυτήν την κατεύθυνση, με τις ΗΠΑ να κρατάνε όλα τα σενάρια ανοιχτά.

Ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες πρέπει να είναι η απάντησή μας προς όλες τις πλευρές. Και προς τον Σαμαρά και προς τους ιμπεριαλιστές αλλά και προς το συριακό καθεστώς. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αδειάσει την πρεσβεία στη Δαμασκό και αναγνωρίζει ότι διεξάγεται “εμφύλιος πόλεμος” στη Συρία. Πρέπει συνεπώς να δώσει άμεσα άσυλο σε όλους τους Σύρους που βρίσκονται ή θα φτάσουν στην Ελλάδα. Οι “περιορισμοί” του Δουβλίνο ΙΙ δεν ισχύουν σε αυτή την περίπτωση, μιας και δεν πρόκειται για “παράνομους” μετανάστες, αλλά για πρόσφυγες.

Ο κόσμος στη Συρία θα πρέπει να βρει μόνος του το δρόμο προς την ελευθερία και δεν χρειάζεται τη “βοήθεια” των ιμπεριαλιστών που ξαφνικά ενδιαφέρθηκαν για τους πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες που θα φτάσουν στην Ελλάδα (όχι βέβαια τα εκατομμύρια που λένε όσοι θέλουν να τρομοκρατήσουν) θα είναι δύναμη για τους αγώνες μας ενάντια στην κυβέρνηση και την Τρόικα.

  • Διαβάστε περισσότερα για τις εξελίξεις στη Συρία στο νέο τεύχος (Σεπτέμβρης - Οκτώβρης) του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω που κυκλοφορεί.