Οι εκπαιδευτικοί ενάντια στους νεοναζί

Συνέντευξη με την Άρτεμη και την Άννα από την «Πρωτοβουλία ενάντια στο Φασισμό και τη Ρατσιστική Βία» Καλλιθέας

Πρέπει να πούμε πως και πριν ακόμα την ίδρυση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας στην Καλλιθέα τα τελευταία χρόνια είχαμε σποραδικές επιθέσεις με αποκορύφωμα την επίθεση στο Τζαμί τον Μάρτη του 2011. Τότε με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ είχε γίνει η πρώτη μεγάλη κινητοποίηση και διαδήλωση στην περιοχή. Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ακούγαμε για διάφορες επιθέσεις σε μετανάστες, σε στενά και παράμερα σοκάκια της περιοχής, ενώ και μέσα στα σχολεία βλέπαμε γραμμένα συνθήματα και στοχάδια που είχαν αρχίσει να μας ανησυχούν. Όταν όμως τον Φλεβάρη του 2012 έγινε η πρώτη επίθεση από οργανωμένη ομάδα φασιστών μαθητών με σιδερογροθιές και ρόπαλα ενάντια σε μετανάστη μαθητή έξω από σχολικό συγκρότημα της Καλλιθέας τότε αποφασίσαμε πως δεν μπορούμε άλλο να περιμένουμε και πως πρέπει να δράσουμε.

Άμεσα το ίδιο βράδυ συγκεντρωθήκαμε στο Δ.Σ. της τοπικής ΕΛΜΕ Καλλιθέας-Μοσχάτου-Ν. Σμύρνης που συνεδρίαζε και απαιτήσαμε να γίνει ανοιχτό συμβούλιο με την συμμετοχή συλλογικοτήτων όπως η Λαϊκή Συνέλευση, η ΚΕΕΡΦΑ αλλά και μεμονωμένων αγωνιστών της γύρω περιοχής, εκπαιδευτικών, μαθητών που κινητοποιήθηκαν μετά το κρούσμα και έβαλαν επί τάπητος το ζήτημα της οργάνωσης μιας άμεσης απάντησης στην επίθεση.

Εξασφαλίστηκε μέσω του Δ.Σ. η στήριξη της ΕΛΜΕ και παρά τις αντιρρήσεις βγήκε ψήφισμα από την ΕΛΜΕ που καταδίκαζε την επίθεση και στήριζε την προσπάθεια για αντιφασιστική απάντηση. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η σύσταση της Πρωτοβουλίας στην οποία συμμετείχαν μαθητές αφού είχαν προϋπάρξει παρεμβάσεις στα πλαίσια της σχολικής μονάδας, παρεμβάσεις που δεν ήταν καθόλου ανεξάρτητες από την διδακτική και εκπαιδευτική διαδικασία.

Εμπειρίες

Σημαντική ήταν η κάλυψη της ΕΛΜΕ και γιατί μας έλυσε το ζήτημα του χώρου, αφού μπορούσαμε πλέον να είμαστε μέσα στο χώρο του σχολείου, πράγμα που σήμαινε πως τα παιδιά μπορούσαν να έρχονται πιο εύκολα στο οικείο περιβάλλον τους. Ακόμα πιο σημαντικό όμως ήταν πως στα παιδιά δόθηκε χρόνος και λόγος. Τα παιδιά μιλούσαν. Ο χαρακτήρας των συνελεύσεων ήταν αμεσοδημοκρατικός. Οποιοσδήποτε ήθελε μιλούσε. Οι μαθητές έλεγαν τις εμπειρίες τους και μετά κατέθεταν προτάσεις.

Είχαμε τακτικές συνελεύσεις μια φορά την εβδομάδα με μεγάλη συμμετοχή, κάτι που κράτησε για τρεις-τέσσερις εβδομάδες και σταδιακά μεγάλωνε ο αριθμός των μαθητών. Ταυτόχρονα στις συνελεύσεις συμμετείχε και κινηματικός κόσμος αλλά και εκπαιδευτικοί μέχρι και κάποιοι γονείς, κόσμος που ανησυχούσε και βρήκε έναν τρόπο να κουβεντιάσει τί συμβαίνει με τον φασισμό.

Το θέμα όμως είναι πως δεν μείναμε μόνο στο να καθόμαστε και να συζητάμε. Από την πρώτη στιγμή η Πρωτοβουλία πήρε κινηματικό χαρακτήρα. Το θέμα μας από την αρχή ήταν πώς θα βγούμε έξω, στις πλατείες, στα σχολεία, στους δρόμους. Πώς θα έρθουμε σε επαφή όχι μόνο με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές ή μόνο με όσους έχουν ανησυχία πάνω στο ζήτημα του φασισμού αλλά κυρίως με τον κόσμο της γειτονιάς.

Έτσι λοιπόν το πρώτο βήμα αποφασίστηκε να είναι σαν μια μορφή σύστησης στον κόσμο της γειτονιάς της Καλλιθέας με μια μεγάλη συναυλία. Αυτό ήταν ένα γεγονός που μας έδωσε την αφορμή να βγούμε προς τα έξω με κείμενα, αφίσες, κάναμε μαζικές αφισοκολλήσεις, μαζικές εξορμήσεις στην πλατεία Κύπρου.

Ένα βράδι μαζευτήκαμε πολλοί, εκπαιδευτικοί, αγωνιστές και ακτιβιστές αλλά πάνω από όλα μαθητές και βάλαμε στόχο πως θα πάμε στο σταθμό και θα κάνουμε αφισοκόλληση, θα ανακαταλάβουμε τον ζωτικό τους χώρο. Με ντουντούκα, συνθήματα, αφίσες, με προκηρύξεις κάναμε παρέμβαση στη γειτονιά και στην κοινωνία.

Τα παιδιά πρωτοστάτησαν σε αυτό. ΄'Ηρθαμε αντιμέτωποι με τους φασίστες αλλά και με την αστυνομία που προσπάθησε να μας εμποδίσει. Προσπάθησε να ανακόψει την αφισοκόλληση και την εξόρμηση, όμως εμείς καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το σταθμό κανονικά. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που τόλμησαν να κάνουν πέσιμο σε εκδήλωση ή κινητοποίηση της Πρωτοβουλίας. Η μεγάλη μαζικότητα, η συζήτηση με τον κόσμο, η ανταπόκριση, η συντονισμένη και οργανωμένη μαζική εξόρμηση που κατάφερε να φτάσει μέχρι τον σταθμό και να αντιπαρατεθεί στα ίσα και με τους φασίστες και με την αστυνομία, ήταν μια πρώτη μεγάλη νίκη, πριν ακόμα από την συναυλία.

Η συναυλία έγινε τον Μάρτη του 2012. Ήταν ακόμα η περίοδος που ακόμα και μέσα στην αριστερά άκουγες φωνές και ρητορική που έλεγε πως αυτό που κάνουμε και που οργανώνουμε δεν είναι καλό και πως πάμε να μετατρέψουμε την Καλλιθέα σε έναν ακόμα Αγ. Παντελεήμονα. Δεν είναι τυχαίο πως την προηγούμενη μέρα από την διαδήλωση της ΚΕΕΡΦΑ στον Αγ. Παντελεήμονα στο αντιναζιστικό συλλαλητήριο της 17ης Μάρτη εμφανίστηκε κόσμος της αριστεράς και προσπάθησε μέσα στην συνέλευση να υπονομεύσει την συμμετοχή της Πρωτοβουλίας στην διαδήλωση.

Καχυποψία

Παρόλο που ήταν μια προγραμματισμένη παρουσία που είχε παρθεί μέσα από την συνέλευση της Πρωτοβουλίας και δεν υπήρχε περίπτωση να ανακοπεί, είναι ενδεικτική η στάση ενός μεγάλου μέρους από την αριστερά που έβλεπε με καχυποψία και αμφισβήτηση τέτοιες πρωτοβουλίες, σε μια εποχή που δεν υποψιαζόταν ότι μετά από 6 μήνες θα μιλάγαμε για είσοδο των φασιστών στη Βουλή και για ποσοστά που φτάνουν το 10%, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Αυτά τα κομμάτια της αριστεράς ωστόσο, θεωρώ πως στην πορεία αναγκάστηκαν να μετατοπιστούν ως προς τις αρχικές τους θέσεις και αναγκάστηκαν από τα ίδια τα πράγματα.

Παρόλα αυτά η Πρωτοβουλία ήταν ανοιχτή ακόμα και σε αυτά τα κομμάτια που τότε είχαν διαφορετική στάση. Η Πρωτοβουλία λειτούργησε σαν συνδετικός κρίκος που έφερε σε επαφή τα διαφορετικά κομμάτια του αντιφασιστικού κινήματος. Ήρθαν σε επαφή αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις οι οποίες είχαν διαφορές στον τρόπο που βλέπουν το ζήτημα των μεταναστών αλλά και τις τακτικές αντιμετώπισης της φασιστικής απειλής και του ρατσισμού. Μέσα από την Πρωτοβουλία ήρθαν στην πράξη μαζί στην κοινή δράση. Για εμάς αυτή ήταν μια από τις επιτυχίες της Πρωτοβουλίας.

Η συναυλία της 25ης Μάρτη είχε τεράστια απήχηση και λειτούργησε ως ένα είδος κέντρου αγωνιστικής αναφοράς για έναν κόσμο που ήταν έτοιμος και περίμενε μια πρώτη μεγάλη αντιφασιστική δράση. Σε παναττικό επίπεδο, γιατί να μην ξεχνάμε πως μάζεψε 2.500 κόσμο από όλη την Αττική. Ήρθαν μαθητές από όλη την Αθήνα και την Αττική ακόμα και από σχολεία πάνω στην Χασιά. Υπήρχε λοιπόν ένα έδαφος και ένα κλίμα και η συναυλία λειτούργησε σαν κεντρικό αντιφασιστικό αντιρατσιστικό γεγονός στην Αττική εκείνη την περίοδο, που ακόμα δεν υποψιαζόμασταν τί θα ακολουθήσει.

Αρχές Απρίλη είχαμε ένα μεγάλο οργανωμένο χτύπημα σε μετανάστες σε δρόμο της Καλλιθέας. Φασίστες χτύπησαν τρία άτομα σε πολύ κεντρικό δρόμο στο κέντρο της Καλλιθέας, στην πλ. Κύπρου, την ώρα που επέστρεφαν από την αστυνομία όπου είχαν προσαχθεί για έλεγχο στοιχείων. Και από βάσιμες πληροφορίες που μας δώσανε μετανάστες φαίνεται ότι έγινε σε συνεργασία με την αστυνομία. Δηλαδή ότι ειδοποιήθηκαν φασιστικές ομάδες κρούσης αμέσως μετά την έξοδό τους από την αστυνομία.

Η Πρωτοβουλία τότε λειτούργησε άμεσα, σε συνεργασία με τις αντιρατσιστικές κινήσεις, συντονίσαμε την πρώτη μεγάλη κινητοποίηση πριν τις εκλογές που διαδήλωσε από την Καλλιθέα μέχρι την Νέα Σμύρνη. Το γεγονός αυτό έδωσε στην Πρωτοβουλία την δυνατότητα να συνδεθεί με τους μετανάστες της περιοχής, που για εμάς ήταν ένα πολύ σημαντικό ποιοτικό άλμα. Ήρθαμε σε επαφή με την κοινότητα των Αιγύπτιων που είναι η μεγαλύτερη μεταναστευτική κοινότητα στην Καλλιθέα και αριθμεί 5.000 άτομα πολλά από τα οποία ζουν πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα.

Με αφορμή την συγκέντρωση για τους μετανάστες είχαμε και την σύλληψη ενός οικοδόμου ο οποίος προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ ενός μετανάστη και των ΜΑΤ, που εκείνη την περίοδο είχαν στρατοπεδεύσει στην Καλλιθέα στην πλ. Κύπρου και γύρω από τον σταθμό. Αυτό μας έδωσε ένα ακόμα άνοιγμα αφού η Πρωτοβουλία συνδέθηκε με διάφορα κομμάτια του εργατικού κινήματος της περιοχής, με πρώτο και καλύτερο το Σωματείο των Εργαζόμενων στο Δήμο. Έτσι εκτός της ΕΛΜΕ η Πρωτοβουλία είχε πλέον και τη συμμετοχή του μεγαλύτερου σωματείου εργαζόμενων της Καλλιθέας των υπαλλήλων του Δήμου που η συμμετοχή τους ήταν πολύ ενεργή.

Το βασικό συμπέρασμα εδώ είναι πως η Πρωτοβουλία κινήθηκε στην λογική της διαρκούς δράσης. Το αποτέλεσμα – και πρέπει να τονιστεί αυτό- είναι ότι οι φασίστες στην Καλλιθέα ως παρουσία μόνιμη εξαφανίστηκαν.

Το μόνο πράγμα που πραγματικά μπορεί να τους αποτρέψει είναι ένα μαζικό εργατικό λαϊκό αντιφασιστικό κίνημα γιατί δεν νοείται αντιφασιστικό κίνημα ξεκομένο από την τάξη.

Ταξικό

Το αντιφασιστικό κίνημα στηρίζεται και είναι ένα πράγμα με το ταξικό αντικαπιταλιστικό κίνημα, παρόλο που δεν είναι προφανές για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Αυτό είναι που θα του δώσει και τα ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά. Γιατί πλέον δεν μπορούμε να αναλωνόμαστε σε λογικές ανθρωπισμού και φιλανθρωπίας.

Πρέπει να γίνει πολύ δουλειά και δουλειά μυρμηγκιού, μέσα στα σχολεία συζήτηση τάξη την τάξη και παιδί το παιδί. Και μάλιστα σε ένα σχολείο που γίνεται όλο πιο σφιχτό στην δυνατότητα συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων. Τα σχολεία από την ίδια τους τη θέση πρέπει να γίνουν τα αντιφασιστικά κέντρα της κάθε περιοχής. Σαν χώροι ιδεολογικής και πνευματικής αφύπνισης των νέων παιδιών.

Και αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνο κάποιοι καθηγητές ή μαθητές αλλά είναι αναγκαίο να εμπλακούν και να μπουν μπροστά τα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ. Για να μπορούν να απελευθερωθούν δυνάμεις μέσα στα σχολεία οι οποίες θα μπορέσουν να πάρουν στα χέρια τους και να σηκώσουν την μάχη και την σύγκρουση. Και φυσικά θα πρέπει να ξεπεράσει τους εκπαιδευτικούς. Να γίνει ζήτημα σε όλα τα σωματεία. Και στις ομοσπονδίες αλλά και οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, θα πρέπει όλοι να πάρουν θέση. Να γίνει κτήμα του εργατικού κινήματος συνολικά.

Έχεις τόσους μετανάστες στην Ελλάδα, δουλεύουν δεκαετίες, είναι κομμάτι της εργατικής τάξης. Θα πρέπει ολόκληρο το εργατικό κίνημα να αναδείξει τους δεσμούς αλληλεγγύης με το πιο καταπιεσμένο και χτυπημένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Και μέσα από αυτές τις πιέσεις στα δευτεροβάθμια και τα τριτοβάθμια

όργανα να βάλουμε την πίεση στο Υπουργείο Παιδείας να ορίσει αντιφασιστική καμπάνια στα πλαίσια του παιδαγωγικού και εκπαιδευτικού και ανθρωπιστικού έργου του σχολείου. Αυτό μπορεί να γίνει και σαν μια τακτική ελιγμού ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις και άνθρωποι που φοβούνται σήμερα να έρθουν σε σύγκρουση με το αναλυτικό πρόγραμμα. Όπως η 21 Μάρτη είναι μέρα ενάντια στο ρατσισμό ώστε να ορίσουμε μια συνολική καμπάνια.

Η Άρτεμη και η Άννα μίλησαν στον Κυριάκο και στον Νεκτάριο


Διαβάστε επίσης

Άρση ασυλίας για να πάνε φυλακή οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής

STOP στη συνεργασία ΕΛ.ΑΣ – Νεοναζί

FRONTEX σημαίνει πρόσφυγες πνιγμένοι

Αντιφασιστικές δράσεις παντού

ΚΕΕΡΦΑ: 14 Οκτώβρη στο Γκάζι

Ανοιχτές εκδηλώσεις: Η άνοδος της αριστεράς, οι εργατικοί αγώνες και η αντίσταση στους νεοναζί

ΚΕΕΡΦΑ: Συνελεύσεις – συσκέψεις - εκδηλώσεις