Διονύσης Ασημιάδης: Πατριωτισμός και διεθνισμός

Πατριωτισμός και Διεθνισμός: Αντίθετες ή Ταυτόσημες έννοιες; Με αφορμή την υπάρχουσα οικονομική και πολιτική κρίση αλλά και την άνοδο του νεοναζισμού τόσο στη χώρα που γεννήθηκα και κατοικώ αποφάσισα να θέσω τα βασικά ερωτήματα μέσω του άρθρου αυτού τα οποία παράλληλα προέκυψαν από συνθήματα που εκφωνήθηκαν στις διαδηλώσεις όπως «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα», «η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη».

Οι προλετάριοι έχουν πατρίδα, ο πατριωτισμός είναι η έμφυτη τάση όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας και ταξικής προέλευσης. Φυσικά και ο πατριώτης δεν είναι ο δολοφόνος των μεταναστών και ούτε ο υπερασπιστής τους ο εχθρός της.

Το κάθε έθνος και ο κάθε λαός έχουν ιστορία και εθνική ταυτότητα και στον καθένα από αυτούς πρέπει να είναι απολύτως σεβαστά από τους υπόλοιπους. Επομένως η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι αρνητικό φαινόμενο, αντιθέτως είναι ένα πολύ θετικό και απόλυτα αποδεκτό από όλους. Αρνητικό είναι το να αρνείσαι τη δική σου εθνική ταυτότητα και να ασπάζεσαι μια άλλη.

Δεν αισθάνομαι υπερήφανος γιατί η πατρίδα μου είναι ανώτερη από κάποια άλλη αλλά γιατί μπορώ να εξερευνήσω την ιστορία της και το πολιτισμό της καλύτερα από κάποιους αλλοεθνείς οι οποίοι θα είναι περήφανοι για τη δική τους. Εξάλλου σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες έλληνας δεν είναι ζήτημα καταγωγής αλλά αγωγής.

Καπηλεία

Εγώ προσωπικά δηλώνω υπερήφανος για την ελληνική μου καταγωγή και δεν είμαι διατεθειμένος να την παραχωρήσω σε καμία ναζιστική συμμορία που την καπηλεύεται και στο όνομά της κάνει φρικτά εγκλήματα.

Ο πατριωτισμός και ο εθνισμός είναι βασικές αρχές της αριστεράς και έχουν εκδηλωθεί κυρίως από αναρχικούς και διεθνιστές, ο Μπακούνιν στο βιβλίο του «Περί κράτους και πατρίδας» δηλώνει πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα ενώ αντίθετα πολλοί σύγχρονοι θεωρητικοί μαρξιστές δηλώνουν εθνικόφρονες.

Επομένως ο εθνισμός και ο διεθνισμός δεν είναι αντίθετες έννοιες η μία με την άλλη αλλά ταυτόσημες και αλληλένδετες με βασικά κριτήρια για μια ομαλή σύνδεση τον σεβασμό, και την εξάλειψη κάθε ρατσιστικής τάσης. Ο κάθε προλετάριος έχει μια «ταξική» και μια εθνική ταυτότητα. Η ταξική τον ενώνει με όλους τους εργάτες με τους οποίους παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η εθνική τον ενώνει με όλους τους ομοεθνείς του με τους οποίους παλεύει για να λύσει τα διάφορα εθνικά ζητήματα.

Αντίθετες γίνονται όταν τα εθνικά ζητήματα επιβάλλονται με βία σε όλους και δίνεται αντίληψη ότι είναι ανώτερα των υπολοίπων. Τότε αναπτύσσεται ο φασισμός ο οποίος εξαπλώθηκε στην Ιταλία και στη Γερμανία και τώρα στην Ελλάδα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ με την άνοδο της Χρυσής Αυγής η οποία εκπροσωπεί τέτοιου είδους πολιτικές προσπαθώντας να στρέψει τους προλετάριους όχι στον αληθινό εχθρό που είναι το σύστημα αλλά οι μετανάστες, ενώ εκείνοι δηλώνουν αδελφό κόμμα με το NPD της Γερμανίας το οποίο δηλώνει ότι η λέξη Έλληνας είναι βρισιά και ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες.

Διονύσης Ασημιάδης