Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη βρίσκεται στριμωγμένη στις πιο σκληρές συμπληγάδες της κρίσης και της εργατικής αντίστασης. Ακόμα και το ΔΝΤ «κρέμασε» τον Στουρνάρα ομολογώντας ότι το ελληνικό πρόγραμμά του είναι «λάθος». Ενώ η επίδειξη πυγμής του Δένδια γύρισε μπούμερανγκ πυροδοτώντας μια νέα έκρηξη του απεργιακού κινήματος. Τώρα είναι η στιγμή για να στείλουμε τον Σαμαρά να συναντήσει τον Γ. Παπανδρέου στα αζήτητα.
Η ομολογία του ΔΝΤ ότι έκανε λάθος στην εκτίμηση του «πολλαπλασιαστή» της ελληνικής οικονομίας και γι’ αυτό το πρόγραμμα άγριων περικοπών προκάλεσε πιο βαθιά οικονομική ύφεση, αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική και ιδεολογική. Οι αρχιερείς του νεοφιλελευθερισμού ξεφτιλίζουν τους ντόπιους λακέδες τους με τον πιο «άκομψο» τρόπο. Ακόμα και ένα πιστό σκυλί σαν τον Πρετεντέρη αναγκάζεται να γράφει ότι «τώρα αποκαλύπτεται ότι το πρόβλημα δεν ήταν η καθυστέρηση του προγράμματος, αλλά το ίδιο το πρόγραμμα» (στο Βήμα της Κυριακής).
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Την Τετάρτη 7 Απρίλη 2010, όταν ο ΓΑΠ έπαιρνε το δρόμο για το ΔΝΤ, εμείς γράφαμε στην Εργατική Αλληλεγγύη, στην άποψή μας με τίτλο «ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ Το Μέτωπο της Αποτυχίας»:
«Η κρίση είναι αποτέλεσμα του ίδιου του συστήματος του κέρδους. Οι ίδιοι οι ισχυροί αυτού του συστήματος αναγκάζονται να ομολογήσουν ότι οι προβλέψεις για ανάκαμψη ήταν ψεύτικες. Ούτε τα «πακέτα στήριξης» των τραπεζών ούτε τα «προγράμματα σταθερότητας» που πετσοκόβουν τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς δεν έχουν καταφέρει να ανοίξουν διέξοδο από την κρίση. Χρειάζονται μέτρα αντικαπιταλιστικά που να βάζουν χέρι στις τράπεζες, στους κερδοσκόπους, σε όλους τους αποτυχημένους καπιταλιστές που πάνε να φορτώσουν τα βάρη στις πλάτες των εργατών. Αυτή την αντικαπιταλιστική διέξοδο από την κρίση πρέπει να κάνει σημαία της η Αριστερά ενάντια στην αντιδραστική και αποτυχημένη συναίνεση του Παπανδρέου με την πιο μαύρη δεξιά.»
Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, και ύστερα από τρία αποτυχημένα «Μνημόνια», ένα νέο κύμα απεργιακών αγώνων προσπαθεί να ανοίξει δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο και να μοιράσουν χαρτιά επίταξης τα ΜΑΤ του Δένδια, το απεργιακό κίνημα φουντώνει αντί να σκύβει το κεφάλι.
Πλάι - πλάι
Η τελευταία μέρα του Γενάρη είδε στους δρόμους της Αθήνας πλάι-πλάι τους επιστρατευμένους εργάτες του Μετρό μαζί με τις νοσηλεύτριες και τους γιατρούς των Νοσοκομείων. Τα πλοία δεμένα στον Πειραιά και οι σιδηροδρομικοί να απεργούν με πανό «Εκτροχιάστε τους». Οι αγρότες στους δρόμους και οι Πανεπιστημιακοί μαζί με τους διοικητικούς ΑΕΙ-ΤΕΙ ξεσηκωμένοι ενάντια στα κλεισίματα του Αρβανιτόπουλου που πάει γυρεύοντας να έχει την τύχη της Μαριέτας και της Διαμαντοπούλου.
Και στις 20 Φλεβάρη ξανά όλοι μαζί πιάνουμε το νήμα με τις Πανεργατικές για να απαιτήσουμε να πάρουν το αποτυχημένο πρόγραμμά τους και να φύγουν οι Τρόικες της λιτότητας και της επίταξης.
Κάθε συνδικαλιστής πρέπει να κάνει σημαία του τα λόγια του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που κλείνει τη συνέντευξή του σε αυτό το φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης λέγοντας: Ενότητα - Συντονισμός - Κλιμάκωση. Και κάθε αγωνιστής της Αριστεράς πρέπει να προσθέσει δίπλα σε αυτά και το τρίπτυχο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Διαγραφή του χρέους, Ρήξη με το ευρώ, Εργατικός έλεγχος παντού. Αυτή είναι η εργατική διέξοδος από το λούκι με τις αποτυχίες του καπιταλισμού.