Οι πρόσφατες συλλήψεις στο Βελβεντό Κοζάνης έγιναν η αφορμή να ανοίξει για άλλη μια φορά ο φάκελος “τρομοκρατία”. Κυβέρνηση, παπαγαλάκια, φασισταριά και αστυνομία (ξανα)ανακάλυψαν το νέο “κίνδυνο” για την κοινωνία.
Χαρακτηριστική ήταν η εκπομπή του Πρετεντέρη τη Δευτέρα 11/2 στην οποία αναζητούνταν “οι αιτίες και ευθύνες του επικίνδυνου αυτού φαινομένου”. Ουσιαστικά το αρχιπαπαγαλάκι την είχε προαναγγείλει λέγοντας πως “η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει τελευταία πάρει τα καλάσνικωφ και είναι στα πάνω της”. Σιγά μην άφηνε μια ευκαιρία για επίθεση στο κίνημα και την αριστερά να πάει χαμένη.
Σύμμαχοί του στην εκπομπή ο Νικήτας Κακλαμάνης της ΝΔ και δήμαρχος Αθηναίων την περίοδο της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, που από τότε κινδυνολογούσε ότι “σχηματίζεται μια νέα γενιά τρομοκρατών και νεο-αναρχικών”, ενώ “κάποιοι άλλοι αποθέωναν το κάψιμο της Αθήνας”. Μέχρι το Γιάννη Πανούση της (υπεύθυνης) ΔΗΜΑΡ που μας ενημέρωσε ότι οι νέοι σήμερα “ζήσαν και μεγαλώσαν σε ένα κλίμα αστικό και μεταπολίτευσης, σε μια Ελλάδα χωρίς όρια και κανόνες, σε μια δημοκρατία που δοξολόγησε τη βία και στην οποία ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει”.
«Βάση τρομοκρατικών σκέψεων»
Την ίδια στιγμή, σε ένα άλλο κανάλι, ο Καρατζαφέρης προχωρούσε ένα βήμα παραπάνω. Αξιοποιώντας τη φιλική σχέση ενός εκ των κατηγορουμένων, του Ν.Ρωμανού, με τον Γρηγορόπουλο έδωσε τη δική του χυδαία εξήγηση: “Αν ο επιπόλαιος φρουρός δεν είχε σκοτώσει τον Γρηγορόπουλο, ίσως τώρα να είχε συλληφθεί μαζί με τους άλλους. Και ακούω και τις βλακείες, τις κουτουράδες, πως το παιδί σοκαρίστηκε από τον θάνατο του φίλου του και μετεξελίχθηκε. Όχι! Το παιδί έτσι ήταν από τότε και βάση των τρομοκρατικών σκέψεων που είχαν, πήγαν εκεί προκάλεσαν τον άλλον (φρουρό) και αυτός ηλίθια φερόμενος μπουμ μπουμ. Ήταν τέτοια, ας το καταλάβουν”.
Από την προσβολή της μνήμης του Γρηγορόπουλου και την κατασυκοφάντηση του κινήματος, δε λείπουν και οι κοινωνιολογικές αναλύσεις. Σύμφωνα με αυτές, οι “νέοι τρομοκράτες” δεν είναι παρά παιδιά των ΒΠ (=Βορείων Προαστίων) που δεν έχουν κάποια ιδεολογία αλλά διακατέχονται από ένα “αόριστο, τυφλό μίσος κατά πάντων”. Ακόμα και σε συγκρίσεις με τη 17 Νοέμβρη καταφεύγουν σε αυτό το επίπεδο για να ενισχύσουν το επιχείρημά τους.
Η προσπάθεια να τσουβαλιάσουν τη μεταπολίτευση και τις κατακτήσεις του κινήματος με τη λεγόμενη “τρομοκρατία”, είναι μάταιη. Ποτέ δεν κατάφεραν να τσακίσουν τους αγώνες παίζοντας αυτό το χαρτί. Το ίδιο ισχύει για τον Δεκέμβρη. Τρεις κυβερνήσεις και τρεις πρωθυπουργοί έχουν πάει από τότε σπίτι τους, ενώ έρχεται η σειρά της τέταρτης. Αυτό γέννησε ο Δεκέμβρης κι αυτό τρέμουν πέντε χρόνια μετά.
Η νέα εκστρατεία να μας πείσουν ότι κινδυνεύουμε από “τα παιδιά με τα καλάσνικωφ” δεν φτουράει. Το πού κατέληξε άλλωστε μια αντίστοιχη ιδεολογική επιχείρηση μετά την ιστορική πανεργατική της 5 Μάη 2010 και τους νεκρούς της Μαρφίν, το γνωρίζουμε όλοι. Ούτε πρόκειται έτσι να νομιμοποιήσουν την άγρια καταστολή και τα βασανιστήρια της αστυνομίας.
Η μόνη τρομοκρατία στη ζωή μας είναι οι κυβερνήσεις και οι τρόικες, οι μνημονιακές τους πολιτικές και ολόκληρο το σύστημά τους. Αντίστοιχα, η μόνη τρομοκρατία για αυτούς είναι, όχι τα καλάσνικοφ, αλλά το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στους δρόμους. Ας τους τρομοκρατήσουμε με τη μαζική συμμετοχή μας στη νέα πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη.