ΠΑΣΟΚ: o κατήφορος συνεχίζεται

«Φοβούμαι ότι κάποιοι με τον ειλικρινή ή υποκριτικό φόβο ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ταυτιστεί με τη Νέα Δημοκρατία, προτείνουν μια πολιτική στρατηγική που καθιστά το ΠΑΣΟΚ ουρά του ακραίου λαϊκισμού της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι!»

H ομιλία του Βενιζέλου στο πρόσφατο 9ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ήταν σαφής. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προτιμάει το κόμμα του να είναι ουρά της Νέας Δημοκρατίας στην πιο δεξιά της μορφή παρά η ουρά του “ακραίου λαϊκισμού” του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρά το γεγονός ότι την πρώτη μέρα υπήρξαν αρκετές τοποθετήσεις που ζητούσαν την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση και την αντικατάσταση της σημερινής πολιτικής με μια πολιτική κριτικής ή κατά περίπτωση στήριξης από τα έξω στη συγκυβέρνηση, στην κάλπη πλειοψήφισε σχεδόν ομόφωνα η πρόταση του Βενιζέλου για μεγαλύτερη συμμετοχή στη συγκυβέρνηση – με το επιχείρημα ότι «είναι κρίμα να χαρίζουμε την κυβέρνηση στη ΝΔ μετά απ' όσα τραβήξαμε».

Φυσικά η υπόσχεση για μεγαλύτερη συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν συνοδεύτηκε από απειλές για νέες θυσίες αλλά αισιόδοξες προβλέψεις και εκ νέου υποσχέσεις για “νέο κούρεμα” και “επαναδιαπραγμάτευση”, για υπομονή στο επόμενο “κρίσιμο εξάμηνο” κατά το οποίο ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ θα είναι να διαμορφώσει μαζί με τη ΔΗΜΑΡ το “κεντροαριστερό αντίβαρο” στη συντηρητική ΝΔ. Με τη λήξη του Συνεδρίου ο Βενιζέλος μιλώντας για το συνέδριο έκανε λόγω για “εθνικό γεγονός”, για ψήφο εμπιστοσύνης που βάζει τέλος στην εσωτερική κρίση του ΠΑΣΟΚ.

ΜΑΤ

Στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να είναι αισιόδοξος. Το συνέδριο έγινε κάτω από την προστασία των ΜΑΤ που ήλθαν να προστατέψουν τους συνέδρους, από ποιους άραγε, τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τον ΕΟΤ που διαμαρτύρονταν στην είσοδο.

Οι 151, μόλις, εκλεγμένοι σύνεδροι από το συνδικαλιστικό τομέα σε ένα σύνολο πάνω από 4000 συνέδρων είναι αντιπροσωπευτική της πτώσης που έχουμε δει να έχει η ΠΑΣΚΕ όλο το τελευταίο διάστημα στις εκλογές των σωματείων, με τον κόσμο να γυρνάει μαζικά την πλάτη στους χώρους εργασίας. Ενώ στις γειτονιές είχε ήδη προηγηθεί η από τα πάνω κατάργηση της λειτουργίας των άλλοτε ζωντανών τοπικών επιτροπών του ΠΑΣΟΚ αρχικά από τον Σημίτη και μετά από τον ΓΑΠ.

Οσον αφορά στην πρόταση-σωσίβιο για ενιαίο κεντροαριστερό σχήμα με τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ πήρε για ακόμα μια φορά αρνητική απάντηση (στην οποία ο Βενιζέλος απάντησε εκ νέου ότι “δεν εξαρτόμαστε από κανέναν” και θα προχωρήσουμε και μόνοι μας στο “μεγάλο κεντροαριστερό σχήμα”!)

Οσον αφορά στην “ψήφο εμπιστοσύνης” των συνέδρων, ο Βενιζέλος μπορεί μεν να πήρε την πλειοψηφία με μια σειρά οργανωτικούς συμβιβασμούς, αλλά αυτοί δεν μπορούν να κρύψουν την κρίση που υπάρχει στους εναπομείναντες στο ΠΑΣΟΚ για την από εδώ και πέρα πορεία. Πρόκειται για μια κρίση που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την παράλληλη κρίση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και της απόλυτης αποτυχίας των μνημονίων με την οποία το ΠΑΣΟΚ έχει δέσει την τύχη του.

Οσον αφορά, τώρα, στην “ανανέωση”, “φρέσκα στελέχη”, όπως ο πρώτος σε σταυρούς Νίκος Ανδρουλάκης (με δηλώσεις τύπου Σαμαρά «προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ είναι να πέσει η κυβέρνηση και να οδηγηθούμε στο χάος») δεν πρόκειται να φέρουν πίσω ούτε έναν άνθρωπο, όσες εκκλήσεις και να κάνει ο Βενιζέλος στον κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει στο “φυσικό του σπίτι”. Αντίθετα είναι θέμα χρόνου πότε και οι εναπομείναντες θα γυρίσουν και αυτοί την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και του Βενιζέλου.