Συνέδριο ΓΣΕΕ - Μετά από 25 πανεργατικές. Εμπρός για ρήξεις και ανατροπές

Το 35ο Πανελλαδικό της Συνέδριο πραγματοποιεί η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος από τις 21 έως τις 24 Μάρτη στην Αλεξανδρούπολη.

Η επιλογή να γίνει το συνέδριο μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα της εργατικής αντίστασης δείχνει εύγλωττα την προσπάθεια της ηγεσίας της ΓΣΕΕ να κρατήσει “απόσταση” από το πεδίο της μάχης των εργαζόμενων σε όλους τους μικρούς και μεγάλους εργατικούς χώρους. Η ξαφνική και όψιμη “ευαισθησία” της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για τους αγώνες των εργαζομένων στη Θράκη, ότι το συνέδριο γίνεται σε ένα τόπο με “έντονη ανεργία και προϊούσα αποβιομηχάνιση” ή ότι εκεί “το κόστος της διοργάνωσης είναι μικρότερο”, δεν πείθουν κανέναν.

Ολο τον τελευταίο μήνα, η πραγματοποίηση του 35ου Συνεδρίου έγινε η δικαιολογία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για να κατεβάσει ακόμα μια φορά τα ρολά στο διάστημα που ακολούθησε τη γενική απεργία της 20ης Φλεβάρη. Παρά τη μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα και το μήνυμα της κλιμάκωσης των αγώνων που έστειλαν ενάντια στη συγκυβέρνηση, την τρόικα και τα μνημόνια στις 20Φ, η ΓΣΕΕ αποφάσισε να ακολουθήσει ξανά το δρόμο της αναμονής.

Πρόκειται για μια στάση που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το τι έχει συμβεί τα τρία τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, καθώς δεν έχει υπάρξει άλλη περίοδος στην ιστορία που ανάμεσα σε δύο συνέδρια να έχουν γίνει 25 πανεργατικές απεργίες. Αυτή ακριβώς την εικόνα προσπαθεί να αντιστρέψει η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας ότι “οι απεργίες, όσο κι αν καταγράφουν την οργή και τη διαμαρτυρία των εργατών απέναντι στα μέτρα, δεν έχουν αποτέλεσμα”, ότι “εμείς κηρύξαμε τόσες πανεργατικές, αλλά η επίθεση έχει περάσει”. Πρόκειται για χοντροκομμένο ψέμα και στα δύο του σκέλη.

Καμία πανεργατική δεν κηρύχτηκε μέχρι τώρα επειδή το ήθελαν οι Παναγόπουλοι. Ολες οι πανεργατικές ήταν αποτέλεσμα αλλεπάλληλων απεργιακών κυμάτων που ξεσπούσαν από τα κάτω σε δεκάδες χώρους και κλάδους. Από το Σεπτέμβρη του 2010 δήλωνε επίσημα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο πρακτορείο Reuters ότι δεν πρόκειται να κάνει άλλες απεργίες “γιατί δεν έχουν αποτέλεσμα”. Από τότε, όμως, η αγωνιστική διάθεση του κόσμου και η κλιμάκωση από τα κάτω, τον διαψεύδουν συνεχώς. Μόνο το πώς φτάσαμε στην τελευταία πανεργατική να θυμηθούμε: oι απεργίες διαρκείας των εργαζόμενων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, των εργαζομένων στο Μετρό και όλες τις συγκοινωνίες, των ναυτεργατών και των δημοσιογράφων στην ΕΡΤ, το γεγονός ότι η κλιμάκωση των αγώνων αυτών γινόταν ανεξάρτητα από την ίδια, ανάγκασε την ΓΣΕΕ να πάει στην απεργία στις 20Φ.

Στα χαρτιά

Ούτε ο ισχυρισμός ότι οι απεργίες δεν έχουν αποτέλεσμα ισχύει. Τρία χρόνια και τρία μνημόνια μετά το προηγούμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ, δύο κυβερνήσεις που αυτοδιαφημίζονταν ως ισχυρές και ακλόνητες έχουν ανατραπεί. Κόμματα που κυβέρνησαν δεκαετίες συρρικνώνονται και συσχετισμοί δεκαετιών ανατρέπονται. Σχέδια, όπως των ιδιωτικοποιήσεων, έχουν μείνει στα χαρτιά των πολυσέλιδων μνημονίων.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά τρίμηνο το τρίμηνο αναβάλλει, όπως και οι προκάτοχοί της τα ξεπουλήματα της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ, των Ελληνικών Ταχυδρομείων, που περιλαμβάνονταν ήδη στο πρώτο μνημόνιο και αναγκαστικά ανανεώθηκαν στο δεύτερο. Καμία από αυτές τις επιθέσεις δεν έχει προχωρήσει και αυτό οφείλεται στην εργατική αντίσταση των τελευταίων χρόνων.

Στριμωγμένη από αυτό το τεράστιο κίνημα η ΓΣΕΕ κήρυξε τις πανεργατικές απε­ργίες. Πουθενά όμως δεν μπήκε μπροστά να τις κλιμακώσει. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτά τα χρόνια από χιλιάδες στόματα εργαζομένων το απλό επιχείρημα: “Αν κάναμε αυτές τις πανεργατικές μαζεμένα σε απεργία διαρκείας δεν θα είχαμε ανατρέψει τα μνημόνια εκατό φορές”; Κι όμως η ΓΣΕΕ σε κάθε κρίσιμη στιγμή έκλεινε τα αυτιά της σε αυτήν την προοπτική, αρνούμενη να πάει πέρα από μια 48ωρη τις μέρες ψήφισης των μέτρων.

Αυτή η συμβιβαστική στάση δεν έχει αφήσει την ηγεσία της ΓΣΕΕ αλώβητη. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες - από τα μέσα του '80 όταν ένα μεγάλο κομμάτι της αποχώρησε για να συνεργαστεί με την Αριστερά - η ΠΑΣΚΕ διασπάται ξανά, με τη δημιουργία νέας συνδικαλιστικής κίνησης “ΕΜΕΙΣ” (Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Συνδικάτων) ενόψει του συνεδρίου. Συνδικαλιστές σε πολλούς και κρίσιμους κλάδους που βρέθηκαν στο επίκεντρο των επιθέσεων σπάνε από τον έλεγχο του Παναγόπουλου, κάτω από την τεράστια οργή που υπάρχει στη βάση των εργαζομένων και οδηγεί χώρο το χώρο τα ποσοστά της επίσημης ΠΑΣΚΕ σε συρρίκνωση. Και βέβαια, ούτε η ΔΑΚΕ δεν έχει γλιτώσει από τις εσωτερικές κρίσεις.

Ακόμα και αν αυτή η εξέλιξη δεν καταγραφεί άμεσα με ανατροπή των συσχετισμών στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για ακόμα περισσότερη πίεση και αποσταθεροποίηση της Συμμαχίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ μέσα στα όργανα της ΓΣΕΕ. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα, φτάνει οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΕΜΕΙΣ να κινηθούν σε κατεύθυνση απεργιακής δράσης και κλιμάκωσης και όχι απλά σκληρής καταγγελίας της κυβέρνησης στα λόγια και στην πράξη αναμονής της κατάρρευσης της κυβέρνησης.

Σε κάθε περίπτωση, το εργατικό κίνημα αναδεικνύεται σε αποφασιστικό παράγοντα που ταρακουνάει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατεία. Η βάση των εργαζόμενων θα χρειαστεί να συνεχίσει όσα ξεκίνησε. Τις απεργίες, τις καταλήψεις, τους συντονισμούς, την κλιμάκωση των αγώνων και τη μετατροπή τους σε διαρκείας μέχρι την ανατροπή των μνημονίων.

Η ριζοσπαστικοποίηση αυτή δεν είναι μόνο αγωνιστική. Ανατροπή των μνημονίων σημαίνει διαγραφή του χρέους, έξοδο από την ΕΕ, κρατικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων που κλείνουν με εργατικό έλεγχο, σύγκρουση με τους τραμπούκους των εργοδοτών, τους ναζί της Χρυσής Αυγής και τη ρατσιστική πολιτική που διασπά την εργατική τάξη. Αυτό είναι το πρόγραμμα δράσης που εμπνέει και κινητοποιεί μαζικά χιλιάδες εργαζόμενους – από τα μπλοκ του Μουσείου στις πανεργατικές μέχρι τα πρόσφατα αποτελέσματα των εκλογών σε πρωτοβάθμια σωματεία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση αγωνιστές-τριες που συμμετέχουν στη Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης θα παρέμβουν στο Συνέδριο, προτείνοντας να υπάρξει αγωνιστική απόφαση για το επόμενο απεργιακό βήμα, ενώ αντίστοιχα παρεμβάσεις προκειμένου να υπάρξουν αποφάσεις για το ζήτημα της Ιθαγένειας για όλα τα παιδιά και καταγγελίας των ναζί της Χρυσής Αυγής οργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ.

Διαβάστε επίσης

Νίκος Ορφανός, πρόεδρος ΠΟΕΠΔΧΒ: “Χρειάζεται να μπούμε μπροστά”