Η άποψή μας: Αντικαπιταλιστική απάντηση στο “νέο μοντέλο” της Ευρωζώνης

Η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ τη νύχτα της 24 προς 25 Μαρτίου αντιπροσωπεύει την κοινή προσπάθεια των Ευρωπαίων καπιταλιστών μαζί με τους ελληνοκύπριους συνεταίρους τους να βρουν νέους τρόπους για να φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στον απλό κόσμο. Από εκεί που η Κύπρος θα ήταν η «εξαίρεση», τώρα λένε ότι είναι το «νέο μοντέλο». Πρόκειται για επιδείνωση, ένα πιο βάρβαρα ταξικό μοντέλο, φτιαγμένο κάτω από τις πιέσεις της αποτυχίας των προηγούμενων «διασώσεων» στην Ευρωζώνη και μπροστά στην συνεχιζόμενη αντίσταση των εργατών.

Ο νέος επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Ντάισελμπλουμ προσπαθεί να παρουσιάσει το νέο μοντέλο ως στροφή που ρίχνει βάρη και στους επενδυτές και όχι μόνο στους φορολογούμενους. Λέει ψέματα. Τώρα εκτός από τις περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές υπηρεσίες προχωράνε και σε κουρέματα των καταθέσεων (π.χ. το εφάπαξ του παππού και της γιαγιάς) – το μοναδικό αποκούμπι που είχε ο κόσμος για να τα βγάλει πέρα μέσα στην ανεργία και τη λιτότητα.

Αποτυχία

Ο πραγματικός λόγος για αυτή την κίνηση δεν είναι οι «προκλητικές καταθέσεις των ρώσων μεγιστάνων στην Κύπρο», είναι η αποτυχία των μνημόνιων που δεν έχουν τερματίσει την κρίση πουθενά, ούτε στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, ούτε στην Ελλάδα. Αν τα μνημόνια δουλεύανε, η διάσωση της Κύπρου θα ήταν πανεύκολη αφού αντιπροσωπεύει ένα μικρό κλάσμα των δισεκατομμυρίων που χρειάστηκαν για τα λεγόμενα PIGS. Η αποτυχία σπρώχνει τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους να κλιμακώσουν τη λεηλασία.

Ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι εταίροι της ντόπιας τρόικας ισχυρίζονται ότι η εμπειρία της Κύπρου δείχνει πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από την πιστή εφαρμογή των συμφωνιών με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Το κυπριακό «Όχι» άντεξε μόνο μια βδομάδα, λένε. Πρόκειται για διπλό ψέμα.

Πρώτα απ’ όλα, ο Σαμαράς και οι έλληνες καπιταλιστές έπαιξαν και παίζουν ενεργό ρόλο στους εκβιασμούς για την κλιμάκωση της λεηλασίας σε βάρος των εργαζομένων στην Κύπρο. Η Τράπεζα Πειραιώς αρπάζει τις κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα ενώ τα 9 δις ευρώ που χρωστάνε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φορτώνονται στις πλάτες των Κυπρίων. Σαμαράς και Αναστασιάδης είναι ξεκάθαρα συνένοχοι με τον Σόιμπλε σε όλη αυτή τη βρόμικη μεθόδευση.

Δεύτερο, ο «μονόδρομος» της πιστής εφαρμογής του Μνημόνιου δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στο επόμενο στάδιο, δηλαδή στη μεταφορά του κυπριακού μοντέλου και στην Ελλάδα. Η κυπριακή κρίση είναι ιδιαίτερα μεταδοτική για την ελληνική οικονομία εξαιτίας των στενών δεσμών που έχουν οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες στις δυο χώρες. Η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών είναι στον αέρα μετά τις ζημιές που πρέπει να καταγράψουν λόγω Κύπρου. Το επόμενο βήμα αυτής της πολιτικής είναι να βγεί ο Στουρνάρας στο πλευρό του Ντάισελμπλουμ και να ανακοινώσει το κούρεμα των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες.

Αυτές οι χυδαιότητες δεν μπορούν να απαντηθούν με πατριωτικές κορώνες για συσπείρωση του ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτε κοινό με τους Βγενόπουλους και τους Σάλλες, τους Αναστασιάδηδες και τους Σαμαράδες. Είναι τραγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να νομίζει ότι θα παραβγεί τη δεξιά σε αυτό το παιχνίδι με τους εναγκαλισμούς Τσίπρα-Καμμένου.

Απαντήσεις

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι καθαρές εργατικές απαντήσεις: Να πληρώσουν οι καπιταλιστές για την κρίση. Κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς καμιά αποζημίωση για τους τραπεζίτες. Άρνηση από Ελλάδα και Κύπρο να πληρώσουν το χρέος προς όλους τους ομολογιούχους και προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ρήξη και ανυπακοή στους εκβιασμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ. Επιβολή εργατικού ελέγχου για να μην μπορεί κανένας κερδοσκόπος να παίζει παιχνίδια πάνω στις ανάγκες του κόσμου.

Λύσεις αντικαπιταλιστικές υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται είναι μια αριστερά αποφασισμένη να παλέψει γι’ αυτές.