Η «προσπάθεια της Λέρου» κινδυνεύει

Μια προσπάθεια 30 χρόνων που ξεκίνησε γιατί κάποιοι νεαροί τότε συνάδελφοι, η γνωστή «ομάδα της Λέρου», πήγαν ενάντια στην εσωτερική πραγματικότητα της χώρας και της Λέρου, με το ανάλογο κόστος, και δημοσιοποίησαν τα αίσχη της προς κάθε κατεύθυνση, έφεραν τους ξένους δημοσιογράφους και ξεμπρόστιασαν το σύστημα, αυτή η προσπάθεια κινδυνεύει ξανά και απειλείται πάλι από την ίδια εσωτερική πραγματικότητα της απαξίωσης και ακύρωσης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Μια εσωτερική πραγματικότητα που δεν σκέφτεται, δεν φροντίζει, δεν «ακούει». Παράγωγο μιας αντίστοιχης κοινωνίας. Μια κοινωνία και μια χώρα που βασίστηκε και βασίζεται ως επί το πλείστον στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας της και της εξιδανικευμένης ιστορίας της (λίκνο της Δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, του ηρωισμού), όλα τα πρότυπα του παρελθόντος, κοντινού και μακρινού, ήταν ιδανικά, ηρωικά, έχοντας κρατήσει σταθερά το υπόλοιπο κομμάτι μας, το δύσκολο, το επιθετικό, το καταστροφικό, το ανεπαρκές, το αγενές και απαίδευτο μακριά, κάπου άλλου, οι «άλλοι», έξω απο εμάς. Γιατί και η ιστορία ανάλογα πως θα καταγραφεί μπορεί να προσδώσει και να βοηθήσει αλλά μπορεί και να διαστρεβλώσει, να εγκλωβίσει και να ευνουχίσει. 

Ο χώρος της Ψυχικής Υγείας και οι εργαζόμενοι σε αυτόν, περνάμε ξανά μια τεράστια περίοδο "επίθεσης", απλήρωτοι για 9 και 10 μήνες πρέπει να διατηρήσουμε και να προστατεύσουμε το εσωτερικό μας πλαίσιο, όσο αυτό είναι εφικτό, και να φροντίσουμε και τους ασθενείς μας, τους ανθρώπους που βασίζονται σε εμάς για σταθερότητα, σκέψη και εμπεριέχειν. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή, άνθρωποι που η δουλειά τους είναι η σκέψη, η φροντίδα, η θεραπεία, δυσκολεύονται κάτω από την πίεση αυτής της πραγματικότητας να λειτουργήσουν.

Η προσπάθεια όλων αυτών των ετών, με τα καλά της και τα κακά της, απειλείται και απειλείται σοβαρά. Παρόλαυτα, η περίοδος αυτής της παρατεταμένης κρίσης που διανύουμε, μπορεί να ακουστεί και οξύμωρο, είναι πέραν όλων των άλλων και μια περίοδος συγκρότησης, συνεργασίας, συλλογικότητας και δημιουργικότητας. Δεν αποτελεί άρνηση μιας πολύ δύσκολης πραγματικότητας, αλλά εμπερίεξη αυτής. Καλούμαστε όλοι να δουλέψουμε κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, κάτι βέβαια που σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζει και τη δουλειά μας. Οποιαδήποτε στιγμή καταλύεται ο λόγος, είτε από θυμό, είτε από απόγνωση, είτε από κούραση, είτε από θλίψη, είτε από ενοχές, εκείνη τη στιγμή κάτι παραμένει ακατανόητο και αυτό θα γίνει πράξη εις βάρος του εαυτού, των ασθενών, των συναδέλφων. 

Στα πλαίσια αυτά επειδή θεωρούμε ότι οτιδήποτε δεν μπαίνει στον λόγο και δεν επικοινωνείται ώστε να συντελεστεί μια διεργασία κατανόησης, αργά ή γρήγορα θα γίνει πράξη σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στην προσπάθεια αυτή, καθώς ο επιστημονικός και κλινικός λόγος είναι αυτός που μπορούμε και πρέπει να ορθώσουμε απέναντι στην παράλογη και επικίνδυνη θέση του Υπουργείου Υγείας και των θεσμών.

Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι σκεπτόμενοι όλοι μαζί προς ένα κοινό σκοπό, λειτουργία της προσπάθειας όλων αυτών των ετών. Ο διάλογος πρέπει να ξαναγίνει επιστημονικός και κλινικός μεταξύ όλων και να απομακρυνθούμε από πρακτικές που διχάζουν και είναι εξαιρετικά αντι-παραγωγικές και επιζήμιες για τους ασθενείς πρωτίστως αλλά και την προσπάθεια της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης. Η προσπάθεια είναι το forum να αποτελέσει αυτό το χώρο διασύνδεσης, οργάνωσης, συντονισμού, συν-σκέψης και δράσης. Δημιουργήθηκε και αντίστοιχο blog http://syn-skepsi.blogspot.gr/ ώστε όλοι να μπορούμε να συμβάλουμε με τις προτάσεις μας αλλά και τις σκέψεις μας. 

Με εκτίμηση, Η Οργανωτική Επιτροπή του Forum για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση