Οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ

Εκλογές πραγματοποιήθηκαν στην ΕΣΗΕΑ το διήμερο 18 και 19 Ιούνη. Πρώτο σε ψήφους αναδείχτηκε το εργοδοτικό – μνημονιακό ψηφοδέλτιο “Ενωμένοι Δημοσιογράφοι (Μεταρρύθμιση – Διεκδίκηση – Υπέρβαση)” εξασφαλίζοντας 3 έδρες στο Δ.Σ της Ένωσης (756 ψήφοι), όσες και το ψηφοδέλτιο “Συσπείρωση Δημοσιογράφων Δούρειος Τύπος” που υποστηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ (689 ψήφοι).

Ακολουθούν οι “Δημοσιογράφοι για τη δημοσιογραφία” με 561 ψήφους και 2 έδρες, η “Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων (ΚΕΔ)” με 321 ψήφους και 1 έδρα, οι “Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι” με 289 ψήφους και 1 έδρα, η “Δημοσιογραφική Συνεργασία” (ΠΑΜΕ) με 264 ψήφους και 1 έδρα, ενώ το ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς “Πρωτοβουλία για την Ανατροπή (Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, Ανένταχτοι), για λίγες ψήφους δεν κατάφερε να διατηρήσει την έδρα που κατείχε στο Δ.Σ (συγκέντρωσε 250 ψήφους). 30 ψήφους έλαβε ο συνδυασμός “Άνεργοι Ναι... Ανενεργοί Ποτέ”.

Παρά το γεγονός ότι η “Συσπείρωση” παρουσίασε μια μικρή άνοδο κατά 55 ψήφους, αυξάνοντας και τη δύναμή της στο Δ.Σ κατά μια έδρα, έχει προκαλέσει μεγάλο προβληματισμό η πρωτιά ενός μνημονιακού ψηφοδελτίου σε συνδυασμό με τη συνολική πτώση της αριστεράς, τη στιγμή μάλιστα που ο κλάδος υποφέρει από τις μνημονιακές πολιτικές κι ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ συγκλονίζει τους εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα αλλά και διεθνώς.

Η εξήγηση δεν βρίσκεται σε κοινωνιολογικές αναλύσεις για το ποιόν της “δημοσιογραφικής φάρας”, που διάφοροι βιάστηκαν να δώσουν. Η εκστρατεία των εργοδοτών στα ΜΜΕ, να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα ξεκινάει αρκετό καιρό πριν. Των εκλογών της ΕΣΗΕΑ, έχει προηγηθεί ένα τεράστιο πογκρόμ απολύσεων και συνδικαλιστικών διώξεων, στοχεύοντας πάντα τους πιο πρωτοπόρους αγωνιστές μέσα στα “μαγαζιά”.

Δεν απλώθηκαν

Οι απολύσεις, οι απληρωσιές και τα κλεισίματα, έβγαλαν στο προσκήνιο μικρότερους ή μεγαλύτερους αγώνες δείχνοντας ότι οι δημοσιογράφοι αλλά κι οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ συνολικότερα, είναι διατεθειμένοι να αντισταθούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, οι αγώνες αυτοί έμειναν μόνοι τους και με ευθύνη της (αριστερής) ηγεσίας της ΕΣΗΕΑ, δεν συνολικοποιήθηκαν, δεν απλώθηκαν σε ολόκληρο τον κλάδο, με αποτέλεσμα να απομονωθούν και να χάσουν. Οι εκδικητικές απολύσεις μαχητικών συνδικαλιστών στον Πήγασο, στο ΔΟΛ, στην ΙΜΑΚΟ και σε πολλά άλλα σημεία, πλήγωσαν το αγωνιστικό στρατόπεδο, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζεται και στα εκλογικά αποτελέσματα.

Αν η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή πληγώθηκε από τις απολύσεις αγωνιστών της όλη την προηγούμενη χρονιά, η πλευρά της Συσπείρωσης (ΣΥΡΙΖΑ) έχασε την πρωτιά λόγω των συμβιβασμών και των ολιγωριών που επέδειξε ως ηγεσία της ΕΣΗΕΑ. Η Δημοσιογραφική Συνεργασία που στηρίζεται από το ΚΚΕ, πλήρωσε ακριβά (έχασε σχεδόν το 40% της δύναμής της) τις απολύσεις σε Ριζοσπάστη και Τυποεκδοτική, αλλά και τη δική της απροθυμία κάθε φορά που χρειαζόταν να γενικευτεί μια μάχη σε όλο τον κλάδο.

Ένας ακόμη παράγοντας έχει να κάνει και με τα τελευταία γεγονότα. Παράλληλα, με το ξεκίνημα της μάχης στην ΕΡΤ, την περασμένη Τρίτη, ξέσπασε και μια απεργία συμπαράστασης στο σύνολο των ΜΜΕ, η οποία έφτασε να εκδόσει και απεργιακό φύλλο, την Αδέσμευτη Γνώμη, για πρώτη φορά από το 1975. Παρ'όλα αυτά η περιφρούρηση της απεργίας, από τη μεριά των συνδικαλιστικών ενώσεων, χάθηκε μέσα στα γραφειοκρατικά κωλύματα, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν απεργοσπαστικά φύλλα και να βγουν απεργοσπαστικά δελτία στα κανάλια. Το σταμάτημα δε της απεργίας την περασμένη βδομάδα, σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία του αγώνα, στοίχισε και σε εκλογική καταγραφή στην αριστερά, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.

Παρ'όλα αυτά οι μεγάλες μάχες δεν είναι απλά μπροστά μας. Είναι εδώ, με πρώτη και κύρια την μεγάλη μάχη των εργαζόμενων στην ΕΡΤ. Το άπλωμα αυτού του αγώνα και η οργάνωση από τα κάτω σε κάθε χώρο των ΜΜΕ, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις διώξεις, μπορεί να ξεπεράσει τα πισωγυρίσματα.