Η Αποψή μας: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ χάνουν 2.000.000 ψήφους. 100.000 ψήφοι για την αντικαπιταλιστική αριστερά - Νέα δύναμη για την εργατική αντίσταση

Τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής δείχνουν ξεκάθαρα την κατακόρυφη πτώση των ψήφων του ΠΑΣΟΚ μέσα σε ένα χρόνο, την αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ να επωφεληθούν από αυτή τη φθορά καθώς καταγράφουν πτώση και σε ψήφους και σε ποσοστά, τη μαζική στροφή των ψηφοφόρων προς τα αριστερά με την αύξηση των ψήφων που αθροίζουν πανελλαδικά τα αριστερά ψηφοδέλτια, και τέλος αλλά όχι λιγότερο σημαντικό την εκρηκτική άνοδο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που αυξάνει τις ψήφους της κατά 280% σε 100.000 και το ποσοστό της στα επίπεδα του 2%.

Συνολικά, είναι μια εικόνα που δείχνει ότι οι αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα, αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό, αποδυναμώνουν την κυβέρνηση που διαχειρίζεται την αντεργατική επίθεση και δίνουν αέρα στους εργάτες και τους νεολαίους που αντιστέκονται. Η εργατική αντίσταση όχι μόνο δεν είναι μάταιη όπως προσπαθούν να μας επιβάλουν κάθε λογής «αναλυτές», αλλά μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί από καλύτερες θέσεις μετά τα αποτελέσματα των εκλογών.

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτές οι εκλογές, ιδιαίτερα στις Περιφέρειες, πήραν χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής μάχης ανάλογης με τις βουλευτικές εκλογές. Ο ίδιος ο Παπανδρέου αναγκάστηκε να δώσει μάχη σε αυτό το γήπεδο εγκαταλείποντας τις «αυτοδιοικητικές» υποκρισίες. Αθροίζοντας τις ψήφους των κομμάτων πανελλαδικά στις Περιφέρειες και συγκρίνοντας με το άθροισμα των ψήφων που είχαν πάρει στις βουλευτικές εκλογές πριν δεκατρείς μήνες μπορούμε να βγάλουμε τα πιο σωστά συμπεράσματα.

Το ΠΑΣΟΚ πέφτει από τα τρία εκατομμύρια ψηφοφόρους κάτω από τα δύο, χάνοντας το ένα τρίτο της δύναμής του. Η κυβέρνησή του πήρε «ψήφο εμπιστοσύνης» από ένα τόσο μειοψηφικό τμήμα, όσο καμιά άλλη κυβέρνηση και μάλιστα τόσο πρόσφατα εκλεγμένη. Αυτή η ραγδαία μεταστροφή είναι αναμφισβήτητα καρπός των αγώνων που ξεδιπλώθηκαν μέσα σε αυτή τη χρονιά, καρπός του μεγαλύτερου κύματος πανεργατικών απεργιών στην ελληνική ιστορία.

Αυτό το συμπέρασμα ενισχύεται από την αποτυχία του Σαμαρά να οδηγήσει τη ΝΔ σε εκλογική ανάκαμψη. Ο αρχηγός της Δεξιάς είχε ομολογήσει μόνος του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ ότι καταψήφισε το Μνημόνιο στη Βουλή ώστε να μην μείνει ως μόνη αντιπολίτευση η «φωνή του πεζοδρόμιου». Αυτός ο υποκριτικός ελιγμός δεν τον έσωσε. Ο κόσμος του «πεζοδρόμιου» προτίμησε την αποχή και τη στροφή προς τα αριστερά γυρνώντας την πλάτη στη ΝΔ που χάνει μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους.

Ακόμα πιο ηχηρή είναι η αποτυχία του ΛΑΟΣ. Οι φασίστες βουλευτές του  Καρατζαφέρη ανέλαβαν εργολαβικά το ρόλο του προβοκάτορα σε βάρος της Αριστεράς. Ο Γεωργιάδης στην Περιφέρεια Αττικής κατάγγελνε τον Χάγιο και τον Παφίλη ότι «μιλάνε σαν τον Σαμαρά». Είναι έσχατη κατάντια για το ΠΑΣΟΚ να συμπλέει με φασίστες που ανέλαβαν να συκοφαντούν την αριστερά με κοινό «επιχείρημα» ότι «παίζει αντιπατριωτικό παιχνίδι». Και αυτή η εκστρατεία απέτυχε με χαρακτηριστική εικόνα το γεγονός ότι το ΛΑΟΣ έπεσε μέσα στα προπύργιά του στη Μακεδονία.

Η σύγκριση ψήφων από τις βουλευτικές εκλογές του 2009 στις σημερινές εκλογές στις Περιφέρειες δείχνει ότι το ΚΚΕ ανέβηκε από 517.000 πέρσι σε 590.000 τώρα, άνοδο περίπου 73.000. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε από τις 315.000 στις 240 000 περίπου και μόνο αν αθροίσουμε τα θραύσματα προς Κουβέλη και Αλαβάνο καλύπτει τις απώλειες του. Είναι σίγουρα το τμήμα της αριστεράς που δεν βοήθησε τη στροφή προς τα αριστερά.

Αντίθετα οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγράφουν το μεγαλύτερο τμήμα της ανόδου της Αριστεράς συνολικά ανεβαίνοντας από τις 24 700 ψήφους στις 100 000, δηλαδή άνοδο κατά 75 000 περίπου. Κερδίζουν έδρες σε 7 από τις 11 Περιφέρειες όπου στήριξαν αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια. Και επιβεβαιώνουν τη δυναμική τους κερδίζοντας και άλλες 12 τουλάχιστον έδρες σε δημοτικά συμβούλια, ανάμεσά τους και στο Δήμο της Αθήνας με το σχεδόν 3% που απέσπασε η «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» με επικεφαλής τον Πέτρο Κωνσταντίνου.

Η Εργατική Αλληλεγγύη και το ΣΕΚ χαιρετίζουν όλους και όλες τους συντρόφους και συντρόφισσες μέσα κι έξω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έδωσαν αυτή τη μάχη με τα αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια και κέρδισαν αυτή την επιτυχία με μια προεκλογική καμπάνια γεμάτη ζωντάνια και ενθουσιασμό. Μαζί ξεπεράσαμε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες της «Καλλικράτειας» γραφειοκρατίας και των οικονομικών φραγμών. Μαζί απλώσαμε το χέρι σε χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους που είχαν ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ αλλά βγήκαν στον αγώνα και βρεθήκαμε μαζί στις απεργίες και στα συλλαλητήρια. Μαζί αντιπαλέψαμε το χαρτί του ρατσισμού εμπνέοντας χιλιάδες νέους και νέες να συνδέσουν την πάλη για τη σωτηρία της εκπαίδευσης με την υπεράσπιση των μεταναστών. Μαζί βάλαμε στο πολιτικό προσκήνιο το αίτημα για τη διαγραφή του χρέους, για την απαγόρευση των απολύσεων, για μια γνήσια εργατική διέξοδο από την κρίση.

Ολα αυτά είναι πολιτικές κατακτήσεις πολύτιμες για τις μάχες που έρχονται. Μπορούμε πραγματικά από καλύτερες θέσεις να κλιμακώσουμε τους αγώνες. Για μας ο επόμενος γύρος δεν δίνεται την Κυριακή 14 Νοέμβρη στις κάλπες, αλλά στους χώρους δουλειάς και σπουδών, στους δρόμους αρχίζοντας από το φετινό γιορτασμό του Πολυτεχνείου σε λίγες μέρες. Όπου υπάρχουν υποψήφιοι της Αριστεράς που πέρασαν στο δεύτερο γύρο θα τους δώσουμε ψήφο κριτικής υποστήριξης, αλλά χωρίς αυταπάτες ότι μπορούν να λύσουν τα προβλήματα μέσα από τη θέση του Δήμαρχου. Οι κάλπες έδειξαν την αριστερόστροφη διάθεση της εργατικής τάξης και της νεολαίας και αυτή είναι η δύναμη πάνω στην οποία μπορούμε να στηρίξουμε το μέλλον και τη δικαίωση των αγώνων  μας.

Αυτή η προοπτική μας φορτώνει με νέα καθήκοντα και υποχρεώσεις. Τώρα είναι η ώρα για να ανοίξει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις τοπικές επιτροπές της και να κερδίσει χιλιάδες μέλη από τους 100 000 αγωνιστές και αγωνίστριες που ψήφισαν τους συνδυασμούς της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Τώρα είναι η στιγμή να αποτιμήσουμε τις πολιτικές επιλογές που έσπρωξαν το κοινό μας εγχείρημα προς τα μπρος και να τις ενισχύσουμε. Τώρα είναι η στιγμή για να μετατρέψουμε την εκλογική επιτυχία σε ρίζωμα μέσα στους χώρους δουλειάς, σε στήριξη και συντονισμό όλων των εργατικών δικτύων αντίστασης, σε συνέχιση και κλιμάκωση της δράσης που κατέγραψε η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση μέσα στην ίδια την προεκλογική περίοδο.

Oι­ μάχες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ δεν περιμένουν. Στον ΟΣΕ και στις Συγκοινωνίες είναι ήδη ξεκινημένες και οι δεσμοί μαζί τους μέτρησαν σημαντικά στο εκλογικό αποτέλεσμα. Πρέπει να ανταποδώσουμε, να μεταφράσουμε την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε μεγαλύτερο στήριγμα του απεργιακού κινήματος. Το ίδιο ισχύει για τις μάχες ενάντια στις απολύσεις και τα κλεισίματα στα ΜΜΕ και στις άλλες επιχειρήσεις. Η Πανεργατική απεργία στις 15 Δεκέμβρη δεν είναι ένα τυπικό κάλεσμα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για να ελαφρύνει την ένοχη συνείδησή της. Είναι η ευκαιρία να πούμε στον Παπανδρέου ότι δεν περιμένουμε από αυτόν να αντιληφθεί το μήνυμα της κάλπης, σκοπεύουμε να του το επιβάλουμε με απεργίες και διαδηλώσεις, με τη συλλογική δράση της τάξης μας.

Το ΔΝΤ, η ΕΕ και οι τραπεζίτες, ντόπιοι και διεθνείς κατέγραψαν μια ήττα για τον «άνθρωπό τους στην Αθήνα». Η εκστρατεία τους για να επιβάλουν τις περικοπές και τις λεηλασίες του Μνημόνιου, παλιού και «αναθεωρημένου», συνεχίζεται με τον προϋπολογισμό του 2011, με τις απολύσεις και με τους κάθε λογής εκβιασμούς. Αλλά η εργατική απάντηση ακούγεται τώρα ξανά και πιο καθαρά: Δεν θα περάσουν! Θα νικήσουμε!

Αθήνα 9 Νοέμβρη 2010

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα