Συνεντεύξη με τον MC YINKA, για τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών

Γεννήθηκα στην Ελλάδα το 1981 και μεγάλωσα στα Πατήσια. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, εκείνη την περίοδο που έγιναν οι μαζικές νομιμοποιήσεις, οι γονείς μου έκαναν την κίνηση να μπούνε στο νέο νομοθετικό πλαίσιο για τους μετανάστες. Εγώ μεγαλώνοντας, πίστευα ότι εφόσον έχω γεννηθεί εδώ πέρα, δεν έχω σχέση με όλο αυτό το πράγμα, θεωρούσα ότι είμαι αυτόματα Έλληνας, το θεωρούσαμε αυτονόητο αυτό.

Αλλά μετά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι αυτονόητο. Υστερα από πέντε-έξι χρόνια μετέωρος που δεν μπορούσα να μπω σε μια διαδικασία να νομιμοποιηθώ -εγώ “κρυβόμουνα”, τον αδελφό μου κόντεψαν να τον απελάσουν- καταφέραμε τελικά με τα χίλια ζόρια να μπούμε σε μια διευθέτηση, ξεκινήσαμε μια ολόκληρη διαδικασία, μαζεύοντας χαρτιά από παντού για να αποδείξουμε ότι είμαστε εδώ όλα αυτά τα χρόνια για να μπούμε σε καθεστώς οικονομικού μετανάστη, όλα αυτά το 2004.

Και έκτοτε τρέχουμε για άδειες διαμονής, ανανέωση, ένσημα, δεν σου φτάνουν αυτά τα ένσημα, η άδεια διαμονής βγαίνει ληγμένη, μπερδέματα, γραφειοκρατία, άγχος, μια αποστροφή προς το όλο θέμα. Το 2009 μπήκα σε καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος, με το νόμο που έδινε στα παιδιά μεταναστών αρχικά πεντάχρονη άδεια διαμονής που μπορούσε να γίνει μετά αορίστου χρόνου. Μετά βγήκε ο νόμος του Ραγκούση, που όμως τον βγάλαν αντισυνταγματικό και τώρα βρισκόμαστε πάλι στα ίδια, δεν ξέρουμε τι μέλλει γενέσθαι για τα παιδιά των μεταναστών.

- Ο νέος μεταναστευτικός κώδικας προβλέπει για τα παιδιά δεύτερης γενιάς δύο διαδοχικές πεντάχρονες άδειες και από εκεί και πέρα τίποτα. Πώς σχολιάζεις την απόφαση της κυβέρνησης και του Σ.τ.Ε στην ουσία να πάρουν πίσω την έστω και με το σταγονόμετρο ιθαγένεια;

Είναι μια απόφαση που δεν λαμβάνει υπόψη τις πάνω από 300.000 παιδιά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ, γιατί προφανώς δεν λαμβάνουν υπόψη τους γενικά τους μετανάστες, τι έχουν κάνει, τι έχουν προσφέρει στην κοινωνία. Μόνο προσπαθούν να προβάλουν τα σημεία που δίνουν κακό πρόσωπο στους μετανάστες, μια μέθοδος προπαγάνδας για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των ανθρώπων.

Αυτό που εγώ μπορώ να κρίνω σαν παιδί μεταναστών είναι ότι για εμάς είναι πάλι 5-6 βήματα πίσω. Κάναμε κάποια βήματα σαν μια ομάδα ατόμων που έχει ενέργεια, που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία και τώρα αλλάζει η διοίκηση και έρχεται αυτό το κύμα της ξενοφοβίας, βάζοντας εμπόδια σε νέους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες. Και τους ωθούν να θέλουν να φύγουν, να πάρουν κάποια χαρτιά που να τους νομιμοποιούν εδώ πέρα και μόλις τα παίρνουν να φεύγουν, να μην θέλουν να προσφέρουν πράγματα εδώ.

- Ποια είναι η καθημερινότητα στις γειτονιές που μεγαλώνουν τα παιδιά των μεταναστών σε σχέση με την αντιμετώπισή τους από το κράτος, την αστυνομία;

Και μόνο λόγω όψης, τους φέρονται με τον χειρότερο τρόπο, όπως φέρονται και στους μετανάστες, με τις επιχειρήσεις “σκούπας” τύπου “Ξένιος Δίας” που κατά καιρούς γίνονται. Η αντιμετώπιση από τους αστυνομικούς, από το κράτος, αλλά και από κομμάτια της κοινωνίας είναι αυτό που βλέπουμε τα τελευταία τρία χρόνια, αυτό το κλίμα του “εσείς φταίτε” και “δεν ήταν έτσι παλιά” και “δεν μπορούμε να βγούμε έξω”, σε περιοχές που, βέβαια ανέκαθεν ήταν δύσκολες και έχουν με τα χρόνια αλλάξει καθώς οι άνθρωποι μεταναστεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Οι μετανάστες γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος, σε συνδυασμό με τις ρητορείες των φασιστών.

- Στην Κυψέλη μένουν εδώ και 25 χρόνια μετανάστες από την Αλβανία και την Αφρική. Πώς είναι δυνατόν στην Κυψέλη να μην έχεις, γενικά, ρατσιστικές επιθέσεις και στον Άγιο Παντελεήμονα να έχεις; Υπάρχει κάποια σχέση με την δράση οργανωμένων νεοναζί στις γειτονιές;

Προφανώς αυτά τα δύο συσχετίζονται. Στον Αγιο Παντελεήμονα, μετά τα δεκεμβριανά του 2008 είχε γίνει μια μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλατεία. Λίγο μετά οι φασίστες κινούμενοι μεθοδικά κατέλαβαν την πλατεία σε συνδυασμό με τη διαφθορά του εκεί αστυνομικού τμήματος, συγκεντρώνοντας εκεί δυνάμεις από άλλες περιοχές. Δεν τους έβλεπες αλλού, ήταν εκεί ή στο Αγαλμα Κολοκοτρώνη. Μετά έκλεισαν την πλατεία και την έκαναν οχυρό, που εκεί γιγαντώθηκε το πράγμα και ξεκίναγε κάθε επιχείρηση.

- Ποια ήταν η απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος σε όλα αυτά;

Με την άνοδο των φασιστών κινητοποιήθηκε ο κόσμος, όχι ο ντε και καλά πολιτικοποιημένος, αλλά κόσμος που σέβεται την ανθρώπινη ζωή, που προβληματίζεται, που δεν είναι παθητικό ον. Θορυβήθηκε αυτός ο κόσμος με την άνοδο του φασισμού και ακόμα θορυβείται γιατί ακόμα κινούνται και ύστερα από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και όλα αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν.

Υπήρξε μια περίοδος ευαισθητοποίησης και συνειδητοποίησης του πράγματος, άρχισαν να δημιουργούνται εστίες αντιφασισμού στις γειτονιές, αντιφασιστικές επιτροπές, πολλά φεστιβάλ, ημερίδες τι είναι φασισμός, δημιουργείται έτσι ένας προστατευτικός κλοιός που να μπορεί να αποκρούσει αυτό το πράγμα. Είναι και θέμα παιδείας, να καταλάβουμε τον εχθρό που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο φασισμός, η ξενοφοβία και η μισαλλοδοξία και να δούμε τι έχει δημιουργήσει - ένα τίποτα- ουσιαστικά παίζοντας ένα παιχνίδι εντυπώσεων, πώς θα εξαπατήσει για να μαζέψει ψήφους. Πρέπει να βρούμε τρόπους να σταματήσουμε αυτή τη μάστιγα, στις γειτονιές, στα μέσα, με διάφορους τρόπους ενημέρωσης, έκαστος στο είδος του.

- Πώς το παλεύεις εσύ, ας πούμε, από το δικό σου μετερίζι;

Με τη μουσική μου. Με το να δηλώνω ενεργά μέλος ενός αντιφασιστικού κινήματος που αποτελείται από πολλούς πολιτικούς χώρους και το πολεμάει αυτό το πράγμα, το ευρύ αντιφασιστικό κίνημα και δηλώνοντας παρών σε εκδηλώσεις, συναυλίες και διάφορες αντιφασιστικές δράσεις, να μιλήσω, να πω τα προβλήματά μου γιατί και εγώ χτυπιέμαι σαν παιδί μεταναστών. Είναι μια μεθοδευμένη κίνηση αυτών που κυβερνάνε και ο φασισμός είναι το πρωτοπαλίκαρο, το σκυλί που είναι μπροστά, από πίσω είναι η λιτότητα, οι απολύσεις, οι μισθοί, οι συντάξεις που κάθε μέρα τρώνε λίγο-λίγο από τον εργάτη.

- Θα είσαι μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη της Εργατικής Αλληλεγγύης;

Όπως επιτίθενται στους δρόμους, όπως επιτίθενται σε διάφορες εκπομπές, με τον ίδιο τρόπο τώρα επιτίθενται σε όσους καταγγέλλουν αυτά τα πράγματα, αλλά δεν νομίζω ότι οι προσπάθειές τους θα έχουν αντίκρυσμα. Είμαι αλληλέγγυος γιατί ξέρω ότι αυτή η εφημερίδα έχει σταθεί σε πολλά σημεία δίπλα στα παιδιά των μεταναστών και τους ίδιους τους μετανάστες.

Ο Mc Yinka μίλησε στον Γιώργο Πίττα