Συμβασιούχοι της ανυπαρξίας

Αφού τα χαρτιά κατατέθηκαν, όλοι μας από εκείνη τη στιγμή και μετά καθόμασταν πάνω από έναν υπολογιστή για το πότε θα βγουν τα αποτελέσματα και αν θα είμαστε μέσα στους τυχερούς. Και μιλάμε για…πολύ τυχερούς που θα εργαζόμαστε για πέντε ολόκληρους μήνες με το τρομερό ποσό των 490 ευρώ, αν βέβαια έχεις κλείσει τα εικοστά πέμπτα σου γενέθλια, αλλιώς και πάλι θα πρέπει να αισθάνεσαι τυχερός γιατί θα πληρωθείς με 420€!!

Επιτέλους μετά από τόσες και τόσες αιτήσεις που έχω κάνει αισθάνομαι τυχερή, επειδή στα 26 μου, με πτυχίο Φιλοσοφικής, θα πιάσω δουλειά.

Πρώτη, λοιπόν, μέρα στη δουλειά σε μια δημόσια υπηρεσία (ΚΕΠ). Πηγαίνω με χαρά και όρεξη ότι θα δουλέψω… Κι όμως τα εμπόδια πολλά. Ως συμβασιούχος αν και το ΚΕΠ χρειάζεται υπαλλήλους, γρήγορα καταλαβαίνω ότι εγώ είμαι ακατάλληλη. Ο λόγος όχι γιατί δεν ξέρω τη δουλειά, αφού οι λιγοστοί μόνιμοι είναι πρόθυμοι να με εκπαιδεύσουν, αλλά για σοβαρά πρακτικούς λόγους.

Οι λόγοι, λοιπόν, είναι απλοί αλλά σημαντικοί. Βρίσκομαι σε μια δημόσια υπηρεσία που θα πρέπει να εξυπηρετήσει το κοινό. Όμως, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αφού ως συμβασιούχος δεν έχω το δικαίωμα να σφραγίσω ούτε μια απλή επικύρωση. Επίσης για να μπορέσω να δουλέψω αναγκαστικά χρειάζομαι κωδικούς πρόσβασης που όμως δε γίνεται να πάρω για πέντε μήνες. Επομένως, είμαι ανύπαρκτη ως υπάλληλος!!

Έτσι η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα λύσει το πρόβλημα των απολύσεων και της ανεργίας; Βάζοντας σε θέσεις συμβασιούχους που δεν του στοιχίζουν, αλλά και που δεν μπορούν για πρακτικούς λόγους να δουλέψουν; Αναρωτιέμαι τι θα γίνει όταν το δημόσιο θα απαρτίζεται κατά βάση από συμβασιούχους που δε θα έχουν καμία δικαιοδοσία…

Σοφία, πεντάμηνη συμβασιούχος