Αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα
Φασιστική η δολοφονία της Τζο Κοξ στη Βρετανία

Βρετανοί αντιφασίστες στη διαδήλωση “Αθήνα πόλη αντιφασιστική” στις 19/01/13

Η στυγνή δολοφονία της βουλευτίνας του Εργατικού Κόμματος Τζο Κοξ, την Πέμπτη 16 Ιούνη, έχει προκαλέσει σοκ και οργή σε ολόκληρο τον κόσμο. 
 
Η Τζο Κοξ δολοφονήθηκε με σφαίρες και μαχαιριές σε δρόμο του δυτικού Γιορκσάιρ, από τον Τόμας Μαιρ, κάτοικο της περιοχής. Δύο αυτόπτες μάρτυρες έχουν καταθέσει ότι τον άκουσαν να φωνάζει “Πρώτα η Βρετανία” τη στιγμή της επίθεσης. “Πρώτα η Βρετανία”(“Βritain first”) είναι και το όνομα ενός εθνικιστικού ρατσιστικού κόμματος της Βρετανίας, το οποίο αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με τον Μαιρ και δήλωσε ότι “δεν υποστηρίζει τέτοιες πρακτικές”. Τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα της Βρετανίας προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη δολοφονία σαν αποτέλεσμα της πόλωσης της βρετανικής κοινωνίας γύρω από το επερχόμενο δημοψήφισμα για το Brexit: η Κοξ ήταν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, ενώ ο δολοφόνος της, τονίζουν, είπε στο δικαστήριο “το όνομά μου είναι θάνατος στους προδότες, ελευθερία στη Βρετανία”. Ακόμα και οι καμπάνιες για το Brexit συμφωνήθηκε να διακοπούν για 2 ημέρες, σε ένδειξη σεβασμού.
 
Στην πραγματικότητα, τόσο η δήλωση του δράστη στο δικαστήριο και το σύνθημα την ώρα της επίθεσης, όσο και το προφίλ του ίδιου αλλά και του θύματος, δείχνουν ότι πρόκειται για μια ρατσιστική, φασιστική επίθεση. Η Τζο Κοξ αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών, έχοντας συμμετάσχει σε καμπάνιες και μιλώντας υπέρ της μετανάστευσης και της υποδοχής των προσφύγων. Είχε στηρίξει στο κοινοβούλιο την υποδοχή 3 χιλιάδων ασυνόδευτων παιδιών από τη Συρία.
 
Aποδεδειγμένα ναζί
Ο Τόμας Μαιρ έχει αποδεδειγμένα σχέσεις με ακροδεξιές οργανώσεις. Είχε επικοινωνίες με την αμερικάνικη φασιστική οργάνωση National Alliance, που ασχολείται με τα “συμφέροντα των λευκών ανά τον κόσμο”, όπως δηλώνει η ίδια και που έχει σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή. Στο όνομά του έχουν εκδοθεί αποδείξεις παραγγελιών από το βιβλιοπωλείο της οργάνωσης για εγχειρίδια περί εκρηκτικών και όπλων, καθώς και την εικονογραφημένη παμφλέτα του Χίτλερ “Ο Αγών μου” που δινόταν σε κάθε νέο μέλος του ναζιστικού κόμματος. Είναι επίσης από τους παλιότερους συνδρομητές του περιοδικού South African Patriot, που εκδίδει μια εθνικιστική οργάνωση που στηρίζει το Απαρτχάιντ και εναντιώνεται στο Ισλάμ και τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
 
Ενώ είναι φανερό ότι πρόκειται για μια φασιστική δολοφονία, το σύστημα που θεριεύει το ρατσισμό και το φασισμό χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την Τζο Κοξ, αναδεικνύοντας ως αίτια είτε το δημοψήφισμα, είτε το προφίλ του δράστη σαν ψυχικά ασθενή, προκειμένου να κρύψει κάτω από το χαλί το γεγονός ότι το όπλο του το γέμισε η ρατσιστική ρητορική με την οποία κατακλύζεται η Βρετανία και ολόκληρη η Ευρώπη από τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ. Η ρατσιστική φυλλάδα Daily Mail αμέσως μετά τα “δάκρυα”, υπενθυμίζει σήμερα ότι “το σύστημα Υγείας καταρρέει από την αύξηση της μετανάστευσης”. 
 
Το Σάββατο, το κονβόι 200 αυτοκινήτων που πήγαινε είδη ανάγκης στους πρόσφυγες του Καλαί, εμποδίστηκε από τις αρχές να περάσει τα σύνορα. Ήταν μια πρωτοβουλία που οργανώθηκε από το αντιρατσιστικό και το αντιπολεμικό κίνημα (Stand Up to Racism, Stop the War) μετά από μεγάλη καμπάνια σε όλη τη χώρα και τη στήριξη ενός ολόκληρου κόσμου που εναντιώνεται στο ρατσισμό και θέλει σύνορα ανοιχτά. Οι συμμετέχοντες καταγγέλουν το γεγονός, λέγοντας ότι αν ήταν τουρίστες στα πούλμαν, προφανώς και θα περνούσαν. Μετά το μπλοκάρισμα τους από τις αρχές στα αγγλογαλλικά σύνορα στο Ντόβερ, επέστρεψαν ομαδικά στο Λονδίνο όπου διαδήλωσαν έξω από τη γαλλική πρεσβεία. Η αντιμετώπιση που δέχτηκαν είναι ενδεικτική του πολέμου που μαίνεται μέσα στην ίδια την ΕΕ ενάντια στους πρόσφυγες και τους αλληλέγγυους.
 
Ακόμη και στο πεδίο του δημοψηφίσματος βέβαια, δεξιοί υπέρμαχοι της παραμονής και δεξιοί υπέρμαχοι της εξόδου, δε χάνουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν ρατσιστικά επιχειρήματα. Από τη μία μεριά οι ακροδεξιοί υπέρ της εξόδου υποστηρίζουν ότι έτσι θα εξασφαλιστεί το οριστικό κλείσιμο των συνόρων, από την άλλη η ίδια η κυβέρνηση Κάμερον ξεκαθαρίζει στην επιχειρηματολογία της ότι η Βρετανία έχει ειδικό καθεστώς ελέγχου των συνόρων και της μετανάστευσης, το οποίο μάλιστα θα αυστηροποιηθεί αν η Βρετανία παραμείνει στην ΕΕ.
 
Αυτό που αναδεικνύει η δολοφονία της Τζο Κοξ είναι η αναγκαιότητα να τσακιστεί η φασιστική απειλή σε όλη την Ευρώπη. Ο σύζυγος της βουλευτίνας ζήτησε να “πολεμήσουμε ενάντια στο μίσος που τη σκότωσε”, κι αυτό δεν είναι άλλο από το ρατσιστικό μίσος, που ένα ολόκληρο σύστημα καλλιεργεί και οπλίζει το χέρι των νεοναζί.
 

Κύμα οργής για το ομοφοβικό έγκλημα

Τη φριχτή ομοφοβική επίθεση σε gay bar στο Ορλάντο της Φλόριντα ακολούθησε η προσπάθεια να στοχοποιηθεί για ακόμη μια φορά το Ισλάμ ως ο “σκοταδισμός που απειλεί τον πολιτισμένο δυτικό κόσμο” και η απόκρυψη της πραγματικής αιτίας της επίθεσης, της ομοφοβίας. Η εκ του ασφαλούς στήριξη της Χίλαρι στα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, η κοντόφθαλμη καταδίκη της οπλοφορίας από τον Ομπάμα, το απροκάλυπτο ισλαμοφοβικό μένος του Τραμπ, ήρθαν σε ευθεία αντίθεση με τη συμπαράσταση που έδειξε στα θύματα και στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα γενικότερα ο κόσμος από δεκάδες πόλεις σε όλον τον πλανήτη.
 
Από το ίδιο το Ορλάντο, τη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, το Λος Άντζελες μέχρι το Λονδίνο, το Μπέρμινχαμ, την Αθήνα, το Ηράκλειο, το Σίδνεϋ και δεκάδες άλλες πόλεις, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν για τα θύματα της επίθεσης. Στο Stonewall Inn, το ιστορικό μπαρ της Νέας Υόρκης από το οποίο ξεκίνησε η εξέγερση του '69 που αποτελεί την αρχή του σύχρονου ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, έγινε μια άτυπη πρώτη συγκέντρωση λίγες ώρες μετά τη σφαγή, ενώ την επόμενη μέρα μαζεύτηκαν χιλιάδες και προχώρησαν σε αυθόρμητη διαδήλωση.
 
Το κλίμα που επικράτησε στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο κάθε άλλο παρά ισλαμοφοβικό ήταν. Αντιθέτως, ήταν οργισμένο και διεκδικητικό. Έδωσε την αφορμή στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, και σε όλο το κομμάτι κόσμου που αγωνίζεται στο πλάι της, να διαμαρτυρηθεί ενάντια στο γεγονός ότι οι ομοφοβικές επιθέσεις γίνονται κάθε μέρα, όχι από “φανατικά πιστούς” ή “τρελούς”, αλλά σαν παράγωγο ενός συστήματος που καλλιεργεί συνειδητά τις διακρίσεις, την καταπίεση την ομοφοβική/τρανσφοβική ρητορική και, κατά συνέπεια, το δολοφονικό μίσος.
 
Δεκάδες ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις έβγαλαν ανακοινώσεις στήριξης στα θύματα, ενώ παράλληλα τόνιζαν αφ ενός την αναγκαιότητα να
αναγνωριστεί το έγκλημα σαν αυτό που είναι, μια ομοφοβική επίθεση με βαθιές ρίζες στο σύστημα, αφετέρου την κρισιμότητα του να μην ενδώσει ο ΛΟΑΤΚΙ+ κόσμος στις προσπάθειες διάσπασης των καταπιεσμένων, στρέφοντας τους ομοφυλόφιλους/ες και τα τρανς άτομα ενάντια σε μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες. 
 
Αντίστοιχα, μουσουλμανικές οργανώσεις ενάντια στην ομοφοβία εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στα θύματα, τονίζοντας ότι οι αγώνες των καταπιεσμένων είναι κοινοί. Στο Λονδίνο, έγινε συνάντηση της συμμαχίας LGBT+ Against Islamophobia, όπου συγκεντρώθηκαν ακτιβιστές και ακτιβίστριες του ΛΟΑΤΚΙ+ και του αντιρατσιστικού κινήματος, και μουσουλμάνοι/ες. Τόνισαν την ανάγκη να αντιμετωπιστεί άμεσα κάθε προσπάθεια αναμόχλευσης του ρατσισμού με αφορμή την επίθεση στο Ορλάντο, αλλά και την ανάγκη να αναδειχθεί η διπλή καταπίεση που υφίστανται τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που ανήκουν στο Ισλάμ, δηλαδή την ομοφοβία και την ισλαμοφοβία ταυτόχρονα.
 
Τα αντιδραστικά κομμάτια των ΗΠΑ όχι μόνο δεν κατάφεραν να κάνουν εργαλείο τους την επίθεση για να βγάλουν ακόμη περισσότερο ισλαμοφοβικό λόγο, αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ η προσπάθεια αυτή: για παράδειγμα ο Τραμπ έφτασε το χαμηλότερο ποσοστό δημοτικότητας από τότε που κατέβηκε υποψήφιος, την αμέσως επόμενη μέρα που δήλωσε ότι η είσοδος στους μουσουλμάνους στις ΗΠΑ θα έπρεπε να απαγορευθεί.
 
Όσο για την επίθεση, όχι μόνο δεν κατάφερε να σπείρει το φόβο στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά την έβγαλε στους δρόμους, μαζί με όλη την εργατική τάξη, στην πάλη για ένα σύστημα χωρίς καταπίεση και σεξισμό.