Η Αριστερά
Η δίκη της MARFIN πρέπει να φτάσει στους πραγματικούς ενόχους

“Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ. Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο”. Αυτό κατήγγειλε εργαζόμενη της Μαρφίν αμέσως μετά την πανεργατική απεργία της 5ης Μάη του 2010 και τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας στη Σταδίου με τραγικό απολογισμό το θάνατο τριών εργαζόμενων. Όμως, αυτός που κάθεται έξι χρόνια μετά στο εδώλιο στη δίκη για τους νεκρούς της Μαρφίν που ξεκίνησε ξανά πρόσφατα, δεν είναι ούτε η τράπεζα, ούτε ο Βγενόπουλος προσωπικά.
 
Στην ίδια καταγγελία η εργαζόμενη της Μαρφίν παρουσίαζε αναλυτικά τόσο την κατάσταση του συγκεκριμένου κτιρίου που δε διέθετε πυρασφάλεια ή εξόδους κινδύνου όσο και την πολιτική της διοίκησης να μην κάνει καμιά -λόγω κόστους!-κίνηση προφύλαξης με εκπαίδευση του προσωπικού στην αντιμετώπιση πυρκαγιών και ασκήσεις εκκένωσης. Και κατέληγε πώς εκτός από σεμινάρια διαφυγής “των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους”, το μόνο που ήξερε να κάνει καλά η εργοδοσία ήταν ασκήσεις τρομοκρατίας των εργαζόμενων, κλειδώνοντάς τους κυριολεκτικά μέσα στο κτίριο-παγίδα “με την προφορική προσφορά 'ή δουλεύεις ή απολύεσαι'”. Οι εγκληματικές ευθύνες της εργοδοσίας μένουν όμως ακόμα στο απυρόβλητο.
 
Το ίδιο συμβαίνει με τις ευθύνες της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο αποφάσισε να ψηφίσει τα βάρβαρα μέτρα του πρώτου μνημονίου στη Βουλή αδιαφορώντας για τις συνέπειες στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων αλλά και έδωσε εντολή στην αστυνομία να διαλύσει με την πιο άγρια βία τη μεγαλύτερη, μέχρι τότε, απεργιακή διαδήλωση όλων των εποχών. Όπως κατήγγειλαν τις επόμενες μέρες όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες, ακόμα κι όταν το κτίριο της Μαρφίν ήταν τυλιγμένο στις φλόγες, δυνάμεις της ομάδας Δέλτα εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά οχήματα να πλησιάσουν και προσπαθούσαν να επιτεθούν στην πορεία. Όμως ούτε ο ΓΑΠ ούτε ο υπουργός τότε ΠΡΟΠΟ Χρυσοχοϊδης και οι άλλοι επικεφαλής της αστυνομίας κάθονται σήμερα στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
 
Αντίθετα, αυτοί που μπήκαν ξανά και ξανά από τότε στο στόχαστρο των μνημονιακών κυβερνήσεων και των ΜΜΕ ήταν οι απεργοί και συνολικά το κίνημα. Παρότι όλα τα βίντεο έδειχναν ξεκάθαρα διαδηλωτές από πολλά εργατικά μπλοκ και την ΚΕΕΡΦΑ, ανάμεσά τους μετανάστες, να ανοίγουν δρόμο στα πυροσβεστικά και να προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά, η εκστρατεία νομιμοποίησης των μνημονιακών μέτρων έφτανε μέχρι την εκμετάλλευση των νεκρών της Μαρφίν. Ο συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ Πέτρος Κωνσταντίνου συκοφαντείται ακόμα ανοιχτά από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, τον Τζήμερο και άλλα ακροδεξιά στοιχεία ως ο “εμπρηστής της Μαρφίν”.
 
Τελικά, οι αστυνομικές “έρευνες” έστειλαν ως κατηγορούμενους τη... σωματοδομή του Θοδωρή Σίψα που, όπως δηλώνει, βρισκόταν σε άλλο σημείο της πορείας και του Παύλου Αντρέεβ που, όπως δηλώνει, δεν ήταν καν στην πορεία αλλά στη δουλειά του! Ούτε ένας από τους μάρτυρες που έχουν εξεταστεί μέχρι τώρα -εργαζόμενοι στην τράπεζα και τα γύρω καταστήματα και άλλοι αυτόπτες- δεν αναγνωρίζει τους κατηγορούμενους.
 
Σε μια δακρύβρεχτη ανάρτησή του στο facebook με αφορμή την έναρξη της δίκης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ανήσυχος που “η λήθη του χρόνου αρχίζει να περιβάλει αυτό το τραγικό περιστατικό με μια κανονικότητα, με μια κοινοτoπία” και πρότεινε στην κοινωνία ούτε να “ξεχάσει” ούτε “να εξισώνει τη 'βία' των μνημονίων με τη βία των μολότοφ”. Οι πραγματικοί ένοχοι για τους νεκρούς της Μαρφίν και οι πολιτικοί υπηρέτες τους έχουν πράγματι μεγάλο θράσος, που δεν μπορεί να καλυφθεί με αναφορές στην… Χάνα Άρεντ.  Κι αυτό να είναι σίγουροι ότι η κοινωνία δε το ξεχνά.