Διεθνή
Γκαγιάτ Ναϊσί: «Παλεύουμε στη Συρία ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όλες τις αντεπαναστατικές δυνάμεις»

Ο Γκαγιάτ Ναϊσί, μέλος του Επαναστατικού Αριστερού Ρεύματος στη Συρία μίλησε στον Γιώργο Πίττα

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στη Συρία;

Η ανθρωπιστική καταστροφή στη Συρία σήμερα είναι η μεγαλύτερη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάνω από το μισό του πληθυσμού έχει εκτοπιστεί. Πέντε με έξι εκατομμύρια βρίσκονται μέσα στη Συρία και άλλοι τόσοι εκτός Συρίας. Υπάρχουν τουλάχιστον 600.000 νεκροί. Ενάμισι εκατομμύριο ανάπηροι και τραυματίες. 250.000 φυλακισμένοι ή εξαφανισμένοι. Τουλάχιστον 60.000 έχουν δολοφονηθεί με βασανιστήρια. 3 εκατομμύρια σπίτια έχουν καταστραφεί. Χιλιάδες κατεστραμμένα σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια.

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Διανύουμε μια περίοδο υποχώρησης της επανάστασης, υποχώρησης του ειρηνικού λαϊκού κινήματος στη Συρία, υποχώρησης του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» σαν εκφραστή της λαϊκής αντίστασης. Ωφελημένοι βγαίνουν το καθεστώς του Άσαντ και άλλες αντεπαναστατικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, οι αντιδραστικές ισλαμιστικές σεχταριστικές οργανώσεις όπως το ISIS και η Αλ Νούσρα. 

Είμαστε σε δύσκολη κατάσταση, αλλά το λαϊκό κίνημα εξακολουθεί να είναι ζωντανό. Όπως μπορείτε να δείτε, κάθε φορά που σταματάνε τα όπλα έστω και για λίγο, ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους, ακόμα και μέσα στη Δαμασκό σε περιοχές που ελέγχονται από το καθεστώς, ακόμα και σε περιοχές που ελέγχονται από αντιδραστικές δυνάμεις. Ακόμα ζωντανό, λοιπόν.

Την κατάσταση κάνει ακόμα πιο περίπλοκη η άμεση επέμβαση των ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων στη Συρία. Μετά τη συμμαχία των ΗΠΑ το 2014, πέρσι ήρθε η σειρά της Ρωσίας να επέμβει στρατιωτικά και τώρα ακολούθησε και ο στρατός της Τουρκίας. Έχουμε μια κατάσταση, λοιπόν, όπου  στη Συρία δρουν δυνάμεις κατοχής, πολλές και διαφορετικές αντιεπαναστατικές δυνάμεις και το επαναστατικό κίνημα. Είμαστε αντιμέτωποι με πολλούς εχθρούς ταυτόχρονα.

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία ισχυρίζονται ότι παρεμβαίνουν στην περιοχή για να «φέρουν την ειρήνη», το ίδιο και η ΕΕ. 

Είναι μια εντελώς λάθος τοποθέτηση. Δύο χρόνια έχουν περάσει ήδη από την αμερικάνικη επέμβαση στη Συρία, λένε «ενάντια στο ISIS”, αλλά δεν έχει έρθει καμιά ειρήνη και το ISIS εξακολουθεί να είναι παρόν. Δεν έχουν να κάνουν με την ειρήνη αυτά, είναι γεωστρατηγικές επεμβάσεις.  

Έχουμε δει τα αποτελέσματα αυτών των επεμβάσεων. Το ίδιο το ISIS, για παράδειγμα, είναι το άμεσο απότοκο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ στο Ιράκ. Μετά από την επιχείρηση «καταιγίδα της Ερήμου» και τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ το 1991, το Ιράκ ήταν αποκλεισμένο για δώδεκα χρόνια και ένα εκατομμύριο Ιρακινοί έχασαν συνολικά τη ζωή τους. Μετά, η δεύτερη επέμβαση που έγινε το 2003 κατέστρεψε όλη την υποδομή της χώρας, το πλήγμα πάνω στην ιρακινή κοινωνία ήταν συντριπτικό. 

 Οι ΗΠΑ πρωτοστάτησαν στην ανοικοδόμηση ενός νέου φιλοκατοχικού ιρακινού κράτους πάνω στη βάση του διαχωρισμού ανάμεσα στους Σιίτες και στους Σουνίτες μουσουλμάνους. Οι Σουνίτες αποκλείστηκαν εντελώς από αυτό το νέο καθεστώς. Έτσι είδαμε μέλη και υποστηρικτές του Μπααθικού κόμματος και του Σαντάμ να στρέφονται στο Ισλάμ! 

Kάτω από αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε το ISIS. Mετά ήρθε στη Συρία και εκεί πάτησε πάνω στην καταστροφή που έφερνε ο πόλεμος που διεξήγε το καθεστώς στα ανατολικά της Συρίας, σε μια επίσης κατεστραμμένη κοινωνία. Οι ΗΠΑ και το καθεστώς του Άσαντ είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη του ISIS και παρεμφερών οργανώσεων. 

Οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ. Ήθελαν να επιβιώσει, αλλά αδύναμο οικονομικά και στρατιωτικά, ώστε να μην μπορεί να είναι απειλή για το Ισραήλ. Για τις ΗΠΑ η διατήρηση του καθεστώτος στη Συρία είναι πολύ σημαντική για τη διατήρηση της σταθερότητας της ιμπεριαλιστικής τάξης στην περιοχή. Δεν θα ήθελαν με τίποτα μια μη αναστρέψιμη νίκη της επανάστασης για τον αντίκτυπο που θα είχε ιδιαίτερα στις χώρες του Κόλπου. 

Στρατηγική, τώρα, της Ρωσίας μέσα από την επέμβασή της στη Συρία είναι μια μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να επιτύχει την επαναφορά της σαν μια από τις Μεγάλες Δυνάμεις που δεν μπορεί κανείς να αγνοεί και στην περιοχή αλλά και στο παγκόσμιο σκηνικό. Η Ρωσία στηρίζει πιο ενεργά τον Άσαντ. 

Και οι δύο θέλουν να εξασφαλίσουν την παρουσία τους στη Συρία. Υπάρχει κάποιου τύπου συμφωνία ανάμεσα στις ΗΠΑ και στη Ρωσία, αυτό φάνηκε στη Γενεύη το 2012 και επιβεβαιώθηκε στη Βιέννη πέρσι το Νοέμβρη. Τι προβλέπει; Κατάπαυση του πυρός. Συζήτηση για το σχηματισμό μιας μεγάλης κυβέρνησης που να περιλαμβάνει την αντιπολίτευση. Αυτή η κυβέρνηση θα προετοιμάσει δημοκρατικές εκλογές. Όμως το καθεστώς δεν μπορεί να συμφωνήσει να αποδεχτεί δομικές αλλαγές στη φύση του. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επίσης υπεύθυνη γι’ αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Συρία, όχι μόνο για το πολεμικό σκέλος. Οι επαναστάσεις της Αραβικής Άνοιξης έβαζαν στο στόχαστρο τις πιο άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια από τα καθεστώτα κάτω από τις απαιτήσεις των ευρωπαϊκών και άλλων «θεσμών». 

Ποια ήταν τα αιτήματα και πώς οργανώθηκε η επανάσταση το 2011;

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ερώτηση ο Μπασάρ Άσαντ εφάρμοσε την πιο επιθετική νεοφιλελεύθερη πολιτική μέσα σε λίγα χρόνια γιατί θεωρούσε ότι δεν θα έχει να αντιμετωπίσει τη λαϊκή αντίσταση. Πιο επιθετική απ’ ό, τι στο Μαρόκο, τη Σαουδική Αραβία ή την Αίγυπτο γιατί θεωρούσε ότι δεν έχει αντιπολίτευση. Σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής τα τελευταία χρόνια συγκροτήθηκε στη Συρία μια νέα μπουρζουαζία, μια ιδιωτική μπουρζουαζία συνδεδεμένη με το καθεστώς. Οι φτωχοί έγιναν περισσότεροι. Όταν ανέλαβε ο Μπασάρ Άσαντ την εξουσία το 2000, κάτω από το όριο φτώχειας ζούσε το 11% των κατοίκων της Συρίας. Μέσα σε δέκα χρόνια, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το ποσοστό ανέβηκε στο 33% του πληθυσμού. 

Ήταν μια λαϊκή επανάσταση που στο κέντρο της ήταν οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί. Το καταλαβαίνει κανείς αυτό κοιτώντας τις πόλεις και τις συνοικίες που ξεκίνησε η επανάσταση. Ζούμε εδώ και δεκαετίες κάτω από το δικτατορικό καθεστώς της οικογένειας Άσαντ και της μαφίας που έχει γύρω της. Δεν είναι δημοκρατία να περνάει η εξουσία από τον πατέρα στο γιο, είναι μοναρχία. Αρχικά ήταν να γίνει ο πρωτότοκος γιος διάδοχος, αλλά σκοτώθηκε σε ατύχημα και έτσι ήρθε ο Μπασάρ! Ήταν ένα αστυνομικό καθεστώς που κυνηγούσε όλες τις αριστερές δυνάμεις στη Συρία και γενικότερα όσες δεν ήλεγχε. Χιλιάδες σοσιαλιστές και κομμουνιστές φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν ακόμα κι εκτελέστηκαν από το καθεστώς.

Έτσι ο λαός στην αρχή ζητούσε μεταρρυθμίσεις. Για τους μισθούς, το βιοτικό επίπεδο, περισσότερη ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Το καθεστώς απάντησε πυροβολώντας και σκοτώνοντας ειρηνικούς διαδηλωτές. Δεν είχε άλλη γλώσσα να χρησιμοποιήσει. Δύο μήνες μετά, το Μάη του 2011 ο λαός ζητούσε την ανατροπή του καθεστώτος.

Συγκροτήθηκαν από τα κάτω τα όργανα της αυτοοργάνωσης. Ήταν οι «τοπικοί συντονισμοί», που οργάνωναν τον αγώνα, τις διαδηλώσεις στη γειτονιά, τη συνοικία, την πόλη. Δεν υπήρχε ένας κεντρικός, αλλά υπήρχαν πάρα πολλοί, χιλιάδες τέτοιοι συντονισμοί, σε κάθε γειτονιά ο κόσμος έφτιαχνε τον δικό του. Τέλος του 2011 και αρχή του 2012, ιδρύεται ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός. Στην αρχή σαν μια μορφή λαϊκής αντίστασης για να προστατεύσουν το κίνημα που διαδήλωνε ειρηνικά αλλά δεχόταν τις επιθέσεις του καθεστώτος. Πολλοί φαντάροι που λιποτακτούσαν συμμετείχαν. 

Ολόκληρα κομμάτια άρχισαν να ελευθερώνονται από τον έλεγχο του καθεστώτος και τότε άρχισαν να δημιουργούνται οι μορφές αυτό-αντιπροσώπευσης που ονομάστηκαν «τοπικά συμβούλια» και ανάλαβαν την οργάνωση της καθημερινής ζωής, κουζίνες, να λύνουν πρακτικά ζητήματα της κοινότητας.

Οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν την ηγεσία σε αυτό το κίνημα ήταν στην πλειοψηφία τους δημοκρατικές, κοσμικές, αριστερές, τουλάχιστον στην αρχή. Σε αντίθεση με την προπαγάνδα, δεν ήταν ισλαμικές. Αυτό άλλαξε όταν το καθεστώς μέσα στον πρώτο χρόνο δολοφόνησε τρεις γενιές ηγετών αυτού του κινήματος γιατί αποτελούσαν κίνδυνο γι’΄ αυτούς. 

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύχτηκαν τα ισλαμιστικά και φανταμενταλιστικά στοιχεία με τη βοήθεια ξένων παραγόντων, όπως της Σαουδικής Αραβίας που φοβόταν τις συνέπειες του ενδεχόμενου μια εξέγερση να νικήσει στη Συρία. Άρχισαν να λειτουργούν διασπαστικά στην επανάσταση. Στο μεταξύ η σύγκρουση άρχισε να γίνεται όλο και πιο ένοπλη. Αυτή είναι η γλώσσα που προτιμούσε και το καθεστώς.

Ποιοι είναι οι στόχοι και οι πρωτοβουλίες του Επαναστατικού Αριστερού Ρεύματος;

Το Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα είναι μια επαναστατική σοσιαλιστική οργάνωση, που ιδρύθηκε στη Συρία στη διάρκεια του πρώτου μήνα της επανάστασης το 2011. Εξακολουθούμε να είμαστε εκεί και να παλεύουμε για τη νίκη της επανάστασης.

Αυτό που χρειάζεται είναι να αναπτύξουμε ένα σχηματισμό που θα προωθήσει μια εναλλακτική ενάντια σε ΟΛΕΣ τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ενάντια σε όλες τις αντεπαναστατικές δυνάμεις στη Συρία. Ένας τέτοιος ανοιχτός συνασπισμός επαναστατικών δυνάμεων βρίσκεται σήμερα σε διαδικασία συγκρότησης με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στη Συρία και επίσης με ομάδες που υπερασπίζονται τη δημοκρατία. 

Τα αιτήματα και οι στόχοι μας: Πρώτα από όλα να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί, να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές επεμβάσεις στη Συρία. Να αποχωρήσουν όλες οι σεχταριστικές μιλίτσιες. Απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων και κρατούμενων αγωνιστών. 

Να διαμορφώσουμε τις συνθήκες να οργανωθεί η Αριστερά σε ένα τρίτο ισχυρό μέτωπο ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις αντεπαναστατικές δυνάμεις. Για να είμαστε δυνατοί και να πετύχουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία, την χειραφέτηση, όλα αυτά τα οποία παλεύει ο λαός και η επανάσταση τόσα χρόνια.