Μαρξισμός
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη νέα περίοδο

Μέσα στα πλαίσια του Μαρξισμού 2014 υπήρχε η συζήτηση με θέμα «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ανατρεπτική αριστερά», με εισηγητές μέλη της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

\r\n

 

\r\n

Τη συζήτηση άνοιξε ο Θανάσης Διαβολάκης. Αφού έκανε μία αναδρομή στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από τις προηγούμενες εκλογές και τις επιθέσεις της κυβέρνησης και του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους, μίλησε για το κίνημα που αναπτύχθηκε καταλήγοντας στο ότι «όλη η πορεία δικαίωσε τη γραμμή του παλλαϊκού ξεσηκωμού και της ανατροπής της κυβέρνησης από τα κάτω, της γραμμής που έβαζε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την πάλευε μέσα στο κίνημα, με αποτέλεσμα να γίνει απόφαση γενικών συνελεύσεων και εργατικών συντονισμών».

\r\n

Σχολιάζοντας την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα τόνισε ότι «επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ένας κόσμος που αναζητά τη διέξοδο από αυτή την κατάσταση της ανεργίας, την απειλή της απόλυσης, των χαμηλών μισθών. Όμως το αποτέλεσμα των εκλογών δεν είναι ικανό να συμβάλει σε μία ριζική αλλαγή αυτής της κατάστασης». Τόνισε επίσης ότι ήταν «ένα θετικό αποτέλεσμα η ανάδειξη πάρα πολλών συντρόφων σε περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια και δείχνει ότι έχει πια η αντικαπιταλιστική αριστερά, έτσι όπως εκφράζεται μέσα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολύ δυνατές ρίζες σε όλη την Ελλάδα… Ένας κόσμος βλέπει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως δύναμη που μπορεί να παίξει ρόλο στις εξελίξεις και στους αγώνες και να την τιμάει με την ψήφο του.

\r\n

Σφραγίδα

\r\n

Εμείς πρέπει με όλο αυτόν τον κόσμο που είτε συμμετείχε μαζί μας ενεργά είτε μας στήριξε με την ψήφο του, με τη δικιά μας παρέμβαση να τον φέρουμε ακόμα πιο κοντά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να απλώσουμε και να δυναμώσουμε την αντικαπιταλιστική αριστερά παντού, να τη μετατρέψουμε σε εκείνη την οργανωμένη δύναμη που θα μπορέσει να βάλει σφραγίδα στις πολιτικές εξελίξεις, τόσο ισχυρή ώστε να μην αναιρείται από εκλογικά διλήμματα.

\r\n

Γι’ αυτό απαιτείται και η δικιά μας οργανωτική προσπάθεια αλλά και η πολιτική προσπάθεια να προβάλουμε τη σημερινή αναγκαιότητα ενός διαφορετικού προγράμματος έτσι όπως έχει περιγραφεί στο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα, ως τη μόνη διέξοδο που μπορεί να δώσει για τους εργαζόμενους μια διαφορετική προοπτική που δεν μπορούν να δώσουν κόμματα της αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΚΚΕ».

\r\n

Στη συνέχεια ο Παναγιώτης Σωτήρης εκ μέρους της ΑΡΑΝ ξεκίνησε την τοποθέτησή του, εκτιμώντας ότι «είμαστε ακόμα σε μία βαθιά πολιτική κρίση στην Ελλάδα που έχει και στοιχεία ηγεμονικής κρίσης. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχει υποχωρήσει μία διάσταση εξεγερσιακή που σφράγισε τη διετία 2010-12. Είμαστε λοιπόν σε ένα μεταίχμιο όπου οι αστικές δυνάμεις προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο και επενδύουν στην απελπισία. Άρα είμαστε σε μία περίοδο που χρειάζεται να κάνεις πολιτική, γιατί το πού θα πάμε εμείς τα πράγματα θα σφραγίσει τις εξελίξεις». Προχωρώντας την τοποθέτησή του στάθηκε στο ότι προϋπόθεση μίας νέας ηγεμονίας είναι η πρόταση ενός άλλου δρόμου σε ρήξη με τον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό και το χρέος, καθώς επίσης και να τεθεί το θέμα της εξουσίας, της διεκδίκησης μιας πραγματικά αριστερής κυβέρνησης με το πρόγραμμα το μεταβατικό, του άλλου δρόμου και ταυτόχρονα με μια διαλεκτική σχέση με τις πρωτότυπες μορφές λαϊκής αντιεξουσίας.

\r\n

Στη συνέχεια μίλησε για τα λάθη που χρειάζεται να αποφύγει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Να πει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και να πάει στην ηττοπάθεια. Να πει ότι δεν είναι ώρα να σκεφτούμε με όρους κυβέρνησης. Ή να πει ότι το ενδεχόμενο της κυβέρνησης είναι μόνο ρεφορμιστικό. Πρέπει να σκεφτούμε πιο διαλεκτικά.

\r\n

Τρία ενδεχόμενα είναι μπροστά μας. Στήριξη της νέας σοσιαλδημοκρατίας, (που είναι λάθος). Επίσης λάθος η αμυντική αναδίπλωση. Το τρίτο ενδεχόμενο είναι τολμηρά να αναμετρηθούμε με το τι σημαίνει αριστερό μέτωπο, αναμέτρηση με την εξουσία, τι σημαίνει μετωπική συμπόρευση. Αυτό θα μπορούσε να κάνει σήμερα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημείο αναφοράς ενός τρίτου πόλου στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ».

\r\n

Ο Αντώνης Δραγανίγος εκ μέρους του ΝΑΡ ξεκίνησε σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών που «αντανακλά και εκφράζει ως ένα βαθμό το γενικό πολιτικό και ταξικό συσχετισμό δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία». «Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πρώτη δύναμη αντανακλά την τάση του κόσμου να αλλάξουν τα πράγματα, σαν αποτέλεσμα και των τωρινών αγώνων που δεν έχουν υποχωρήσει». «Όμως», συμπλήρωσε, «το γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθηλώνεται στα ποσοστά, έχει να κάνει με τα όρια του κινήματος και με τα όρια του κοινωνικοπολιτικού συσχετισμού που διαμορφώνεται».

\r\n

Δίλημμα

\r\n

Στη συνέχεια τόνισε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να απαντήσει στο δίλημμα «του αντιδραστικού συσχετισμού εξουσίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ από τη μία μεριά και από την άλλη μίας οριοθετημένης και υποταγμένης στο κεφάλαιο λύσης διακυβέρνησης με τη συμμετοχή της αριστεράς».

\r\n

«Το ερώτημα είναι αν μπορεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει σφήνα με ένα άλλο κίνημα και μια άλλη αριστερά και να αποτρέψει την πολιτική σταθεροποίηση του συστήματος, ανατρέποντας από αριστερά αυτές τις επιλογές». Με «ένα κίνημα που να ανοίγει ένα νέο εξεγερσιακό κύκλο. Με περιεχόμενο που να ξεπερνάει τον αμυντισμό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, που προσπαθούν τη δική τους υποταγή στο σύστημα να την κάνουν όρια του κινήματος. Με ξεκάθαρη οριοθέτηση από την κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή χρειάζεται να έχουμε μία γραμμή ξεκάθαρης αριστερής αντιπολίτευσης. Να επιμένουμε στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Να επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε δυνάμεις πέρα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κινούνται σε γραμμή αντικαπιταλιστική, αντι ΕΕ, δηλαδή να συνεχίσουμε στη γραμμή της μετωπικής συμπόρευσης. Συνδετικός κρίκος σε όλη αυτή την ιστορία είναι να αλλάξουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από την άποψη του στρατηγικού της επανεξοπλισμού και από την άποψη της σαφήνειας στην πολιτική της γραμμή και από την άποψη της δημοκρατικής λειτουργίας της».

\r\n

Ο Γιάννης Σηφακάκης από το ΣΕΚ έκανε την τοποθέτηση ότι μετά τις εκλογές μπαίνουμε σε μία περίοδο με μεγαλύτερες δυνατότητες για το κίνημα και την αριστερά, που είναι αποτέλεσμα της εργατικής αντίστασης που συνεχίστηκε και έκανε πολιτικά προχωρήματα τα δύο προηγούμενα χρόνια. «Το κίνημα όχι μόνο είναι πιο προχωρημένο αλλά κομμάτια του είναι πιο μπροστά από τις αριστερές ηγεσίες» τόνισε.

\r\n

«Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να γίνει το κέντρο των πρωτοβουλιών όλου του κόσμου ο οποίος παλεύει για να ξεφορτωθεί εδώ και τώρα την κυβέρνηση. Το κίνημα μπορεί να δημιουργήσει ρωγμή στην κυρίαρχη πολιτική. Υπάρχει το παράδειγμα της 11 Ιούνη, ένα χρόνο από την ΕΡΤ, που και το πρωί και το απόγευμα μετατράπηκε σε εργατικό συντονισμό. Το ίδιο έδειξε η απεργία στα νοσοκομεία στις 18/6 και έρχεται τώρα το μέτωπο της αξιολόγησης στην Παιδεία και στους Δήμους. Μπορούμε να εντείνουμε τις αντιφασιστικές μάχες για να μην αφήσουμε τη Χρυσή Αυγή να ανασυνταχθεί. Έχουμε μεγαλύτερες δυνατότητες γιατί οι 130.000 ψήφοι στις περιφερειακές εκλογές είναι ιστορικό ρεκόρ για την επαναστατική αριστερά και δείχνει ένα υπαρκτό αντικαπιταλιστικό ρεύμα. Άρα χρειάζεται αξιοποιώντας και το δίκτυο των εκλεγμένων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε δήμους και περιφέρειες να πρωτοστατήσουμε σε όλες τις μάχες και να ανοίξουμε τη συζήτηση για την προοπτική.

\r\n

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει απάντηση στο ζήτημα της εξουσίας. Το κίνημα με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα δημιουργεί τη δυνατότητα για να μιλήσουμε για άλλου είδους εξουσία, την εργατική εξουσία. Το ζήτημα των αριστερών κυβερνήσεων έχει ξαναμπεί τη δεκαετία του ’70 από το Γαλλικό ΚΚ με τα πιο ριζοσπαστικά αιτήματα όπως κατάργηση των μονοπωλίων, εθνικοποίηση των τραπεζών, κλπ. Το 1981 έγινε κυβέρνηση μαζί με τον Μιτεράν. Το αποτέλεσμα ήταν, όπως και στην Ιταλία, μεγάλα κομμουνιστικά κόμματα να γίνουν σκιά του εαυτού τους. Υπάρχουν κομμάτια μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να κάνουν κριτική στην ηγεσία και χρειάζεται να ανοίξουμε συντροφικά τη συζήτηση ότι πρέπει να πάνε παραπέρα. Χρειαζόμαστε, όμως, την ανεξαρτησία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα κινείται με ενωτική δράση στους αγώνες και με μία στρατηγική αντικαπιταλιστική».