Η αποψή μας
H άποψή μας: H Αριστερά δεν κερδίζει όταν γίνεται “κεντρώα”

Η απόπειρα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να μασκαρευτεί μετά το μαύρισμά της στις εκλογές καταρρέει πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Το παραμύθι ότι μετά τον ανασχηματισμό οι «νέοι» υπουργοί αναζητούν έστω συμβολικές κινήσεις «χαλάρωσης» της μνημονιακής πολιτικής πήρε τέλος. Ο Σόιμπλε, το Γιούρογκρουπ, η Τρόικα το ξεκαθάρισαν σε όλους τους τόνους ότι οι «μεταρρυθμίσεις» πρέπει να συνεχιστούν. Και τα νομοσχέδια για τα προαπαιτούμενα άρχισαν να τρέχουν ως «κατεπείγοντα».

\r\n

Κι όμως, στο αντίπαλο στρατόπεδο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τρέχει να μετατοπιστεί προς τα δεξιά με τον πιο άκομψο τρόπο. Ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε στο σημείο να απειλήσει ότι δεν θα ανεχτεί να μιλάνε για «νέα Βάρκιζα» μέσα στο κόμμα του!

\r\n

Ακόμα και στην Κεντρική Επιτροπή, όμως, οι διαφωνίες με τα δεξιά ανοίγματα συγκέντρωσαν 59 ψήφους έναντι 84. Στη βάση υπάρχει ακόμη μεγαλύτερος προβληματισμός για τους ρυθμούς με τους οποίους ο Συνασπισμός εγκαταλείπει τα περί ριζοσπαστικής αριστεράς και αναζητεί ένα προοδευτικό δημοκρατικό πατριωτικό μπλοκ εξουσίας.

\r\n

Ποιες είναι οι δικαιολογίες για αυτή τη στροφή; Αφενός φταίει ο κόσμος που βρίσκεται σε «κινηματική άμπωτη» και αφετέρου η ιστορία που μας λέει ότι το 1958-61 η ΕΔΑ υποσκελίστηκε από το Κέντρο γιατί υποτίθεται ότι υποτίμησε την ανάγκη για «ανοίγματα».

\r\n

Ως προς το πρώτο σκέλος, είναι μάλλον προκλητικό να ρίχνει τις ευθύνες στο κίνημα μια ηγεσία που σταμάτησε π.χ. τους εκπαιδευτικούς όχι μια αλλά δυο φορές να κάνουν απεργία διαρκείας.

\r\n

Όσο για το δεύτερο σκέλος, η ΕΔΑ αποτέλεσε αρνητική εμπειρία για το πού οδηγούν τα ανοίγματα της Αριστεράς προς το Κέντρο: έφτασε να πριμοδοτήσει την Ένωση Κέντρου ακόμη και εκλογικά στη δεκαετία του 1960 και να φρενάρει τον κόσμο όταν βγήκε στους δρόμους στα Ιουλιανά.

\r\n

Δεξιότερη

\r\n

Αν ο Αλέξης Τσίπρας σκέφτεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προωθήσει ακόμη πιο στενές συνεργασίες με τη σημερινή «κεντροαριστερά» που είναι καθαρά δεξιότερη από τον Γεώργιο Παπανδρέου της εποχής του ανένδοτου, αλίμονο σε όσους έχουν αυταπάτες για την κατάληξη αυτής της πολιτικής.

\r\n

Τότε οι κεντρώοι τουλάχιστον έβγαιναν στο δρόμο ενάντια στην καραμανλική τρομοκρατία, τώρα οι «κεντροαριστεροί» ταλαντεύονται αν θέλουν υπουργείο από τον Σαμαρά ή από τον Τσίπρα.

\r\n

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει εναλλακτική μπροστά σε αυτή τη στροφή. Μπορεί να συνεργαστεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να κλιμακώσουμε την εργατική αντίσταση εδώ και τώρα. Με την κοινή δράση στο απεργιακό και στο αντιφασιστικό κίνημα μπορούμε να δώσουμε τη χαριστική βολή στην ετοιμόρροπη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Να ξεσηκώσουμε από τα κάτω όλο τον κόσμο που θέλει να δει τις Καθαρίστριες, την ΕΡΤ, τους «διαθέσιμους», τη ΔΕΗ, την Κόκα-κόλα, τα Νοσοκομεία να νικάνε.

\r\n

Και μέσα σε ένα τέτοιο κίνημα να αποδείξουμε ότι το μέλλον της Αριστεράς είναι να γίνει περισσότερο αντικαπιταλιστική, όχι περισσότερο προσαρμοσμένη στα ξεφουσκωμένα σωσίβια των Σαμαράδων.