κίνημα
“Θέλουν τον εργαζόμενο να στραφεί εναντίoν του εαυτού του”

Στις μέρες μας όλο και πληθαίνουν οι φωνές που αντιστέκονται στα εγχειρήματα της πολιτικής που στοχεύουν να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό και το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι όλων των φορέων έχουν συνειδητοποιήσει ότι δε χωρούν μικροκομματικές και ιδιοτελείς επιδιώξεις  στους κόλπους του εργατικού κινήματος. Σε όλους μας έχει γίνει κατανοητό ότι έχουμε έναν κοινό αντίπαλο, την κυβερνητική πολιτική, που επιχειρεί να καταδικάσει την κοινωνία στην οικονομική ανέχεια και την εξαθλίωση με την εμπορευματοποίηση των πάντων: της υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών παροχών και θέτει τις ευάλωτες ομάδες στο περιθώριο (άνεργοι, νέοι, ανασφάλιστοι και μετανάστες).
\r\n
\r\n
 
\r\n
Πράγματι η πολιτική μπορεί να ανοίξει δρόμους ευημερίας αλλά και μπορεί να καταδικάσει τους λαούς στην ασφυξία, στερώντας το οξυγόνο της ελευθερίας τους. Η πολιτική εξουσία σήμερα υπηρετεί το στυγνό καπιταλιστικό καθεστώς και των αδιαφανών υπερεθνικών οργανισμών του, προσδοκώντας το κέρδος με φυσικό επακόλουθο να διευρύνεται συνεχώς το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Η πολιτική αυτή δεν υπηρετεί την κοινωνία αλλά την κερδοφορία κι ο άνθρωπος γίνεται εξάρτημα και υποχείριο της ελεύθερης οικονομίας.
\r\n
 
\r\n
Αντίφαση
\r\n
 
\r\n
Στα πλαίσια αυτά επιχειρεί να εξοικονομήσει πόρους και να ξεπληρώνει στο διηνεκές τα χρέη της, στερώντας από τους εργαζόμενους το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρεπή ζωή. Η αντίφαση όμως της πολιτικής είναι ότι αν κι έχει την εξουσία και τους δικαστικούς θεσμούς για να θέσει τους εργαζόμενους έξω από το εργασιακό καθεστώς, επιλέγει να μην αναλάβει την ευθύνη, αλλά να την μεταθέτει στους ίδιους τους εργαζόμενους και να αναπαράγει τη διαφθορά και το πελατειακό κράτος. Συντηρεί τον ατομισμό, στοχεύοντας να διαλύσει το εργατικό κίνημα, απαξιώνοντας τις ιδέες της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ισοτιμίας.
\r\n
 
\r\n
Η «αξιολόγηση» των εργαζόμενων στα Νοσοκομεία είναι ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της πρακτικής, που ανοίγει το δρόμο για μαζικές απολύσεις, τις οποίες καλεί η κυβέρνηση να πραγματοποιήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Με λίγα λόγια ο εργαζόμενος να στραφεί εναντίον του εαυτού του. Απέναντι σ’ αυτή τη κυβερνητική επίθεση, χρέος κάθε εργαζόμενου και ενεργού πολίτη είναι να συμβάλλει στην ενότητα του εργατικού κινήματος και δυναμικά να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα. Αρκεί να υπάρχει συνέπεια έργων και λόγων.
\r\n
 
\r\n
Δ. Μ., εργαζόμενη στο ΨΝΘ
\r\n