ΣΕΚ

Στα Χανιά ολοκληρώνεται την Τετάρτη 30/7 ο κύκλος των εκδηλώσεων “Μεταπολίτευση 1974-2014, το κίνημα και η Αριστερά τότε και σήμερα” που οργανώνει η Εργατική Αλληλεγγύη σε όλη τη χώρα. Οι μέχρι τώρα εκδηλώσεις είχαν παντού μεγάλη επιτυχία τόσο από άποψη συμμετοχής όσο και από άποψη πολιτικής συζήτησης.

 

Πάνω από 40 άτομα γέμισαν την πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα την περασμένη Τετάρτη. Μετά την εισήγηση από το Λέανδρο Μπόλαρη, ο Αλέξανδρος περιέγραψε προσωπικές εμπειρίες από την επιστράτευση της “σαγιονάρας” και από τη διετία των αγώνων που ακολούθησε την πτώση της χούντας, ενώ άλλοι αγωνιστές πήραν το λόγο για να μιλήσουν για την έμπνευση που δίνει η περίοδος της Μεταπολίτευσης στις σημερινές μάχες.

 

Με τη συμμετοχή 30 περίπου αγωνιστών και αγωνιστριών έγινε η εκδήλωση στο Μαρούσι. Μέσω προσωπικών του ιστοριών για τις απεργίες, πώς ξεσπούσαν και πώς οργανώνονταν, ο Στέργιος Κατσαρός, αγωνιστής της Μεταπολίτευσης, μετέφερε το πνεύμα της περιόδου, ενώ δεν παρέλειψε να περιγράψει τους δισταγμούς της επίσημης αριστεράς που προσπαθούσε να συγκρατήσει τον κόσμο που δεν συγκρατιόταν. Η Δέσποινα Κωστοπούλου από τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, μίλησε για τους δέκα μήνες που βρίσκονται στη μάχη, ενώ ο Τάσος Αναστασιάδης τόνισε ότι όπως τότε ο κόσμος έψαχνε να οργανωθεί και να παλέψει και το κατάφερνε, έτσι και σήμερα υπάρχει η ίδια δυναμική με το επιπλέον στοιχείο ότι η επαναστατική αριστερά είναι πιο δυνατή.

 

Μετά τις εισηγήσεις άνοιξε συζήτηση για μια σειρά ζητήματα, από το πώς οργανώνεται η συμπαράσταση στους εργάτες γης της Μανωλάδας και όλους τους αγώνες μέχρι το γιατί η άρχουσα τάξη λυσσάει να κηρύξει το τέλος της Μεταπολίτευσης. Το ραντεβού όλων ανανεώθηκε για την επόμενη μέρα στην αντιφασιστική διαδήλωση στη γειτονιά ενάντια στο άνοιγμα των γραφείων της Χρυσής Αυγής.

 

Μαθητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές παρακολούθησαν την εκδήλωση στη Νέα Σμύρνη. Τη συζήτηση άνοιξε η Κωνσταντία Πετρούση από τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών με το ιστορικό των δύσκολων συνθηκών εργασίας στο χώρο, τις συμβάσεις έργου που είχαν μέχρι το 2005 και τη μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου μετά από κύμα αγώνων, φτάνοντας στη σημερινή μάχη ενάντια στη διαθεσιμότητα.

 

Αυτή την εικόνα συμπλήρωνε η συναδέλφισσά της Αναστασία που καθόταν δίπλα της, δίνοντας έμφαση στο πώς η τεράστια συμπαράσταση του κόσμου τις βοήθησε να μην τα παρατήσουν. Στο κλείσιμο τόνισαν τη σημασία της ενότητας κόντρα στο “διαίρει και βασίλευε” της κυβέρνησης καθώς και την πεποίθησή τους ότι το κίνημα είναι δυνατό και μπορεί να κερδίσει. Η Μαρία Στύλλου πήρε τη σκυτάλη από τις ομιλίες τους για να περιγράψει την κόκκινη διετία \'74-\'76, τους εργατικούς αγώνες που άνοιγαν ταυτόχρονα όλα τα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα, αλλά και τις αδυναμίες της αριστεράς να δώσει τις απαντήσεις που είχε ανάγκη το κίνημα. Τονίζοντας ότι σήμερα οι αγώνες των εργατών της COSCO, των καθαριστριών, των εργατών γης της Μανωλάδας και όλων όσων συνεχίζουν στην παράδοση της Μεταπολίτευσης, μπορούν να βρουν δίπλα τους μια επαναστατική αριστερά που ανοίγει την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

 

Ζωντανή ήταν η συζήτηση και στις εκδηλώσεις στο Περιστέρι, το Χαλάνδρι και το Κερατσίνι. Στην τελευταία, αμέσως μετά τις εισηγήσεις από τον Πάνο Γκαργκάνα και το Λεωνίδα Κοντουδάκη, αγωνιστή της γενιάς του 1-1-4 και μέλος της ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας, έγιναν πολλές τοποθετήσεις με πιο χαρακτηριστική αυτή του εργαζόμενου σε φαρμακαποθήκη που περιέγραψε την προσπάθεια να φτιάξουν σωματείο στο χώρο (βλέπε σελίδα 5). Έγιναν επίσης πολλές κρίσιμες ερωτήσεις όπως το αν είναι ουτοπία η ανατροπή του καπιταλισμού σήμερα.