Σε αυτές τις δύο σελίδες παρουσιάζουμε την εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής από τη Μαρία Στύλλου και μερικές παρεμβάσεις από την πρώτη συζήτηση που είχε τίτλο: “Η μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης”. Σε επόμενα φύλλα της Εργατικής Αλληλεγγύης θα παρουσιάσουμε και τις επόμενες συζητήσεις, “Ιμπεριαλισμός, πόλεμος και επαναστατική αριστερά” και “Οι αντιφασιστικοί σταθμοί και πώς τους οργανώνουμε”.

 

Αυτές τις μέρες, τραπεζίτες και τεχνοκράτες στην Αμερική κάνανε τη συνάντηση που κοροϊδευτικά ονομάζουμε “τρύπα του Τζάκσον” από το όνομα του μέρους όπου γίνεται. Η οικονομία της Αμερικής κάνει βήματα σημειωτόν με πολύ ανοιχτό το σενάριο να γυρίσει προς τα πίσω. Η εικόνα στην Ευρώπη είναι ακόμα χειρότερη. Τα στοιχεία λένε ότι για το δωδεκάμηνο, όλη η Ευρώπη θα έχει ανάπτυξη 0.7%. Όταν μιλάμε για τον ευρωπαϊκό νότο, η κατάσταση είναι πάτος. Είναι το παράδειγμα που έφεραν όλοι στην “Τρύπα του Τζάκσον”, μην καταντήσουμε σαν την Ελλάδα, την Ιταλία, τον Ευρωπαϊκό νότο. 

 

Στο μπλογκ του Michael Roberts, ενός μαρξιστή οικονομολόγου, ένα από τα άρθρα του λέει πως για να μπορέσουν οι καπιταλιστές να φτάσουν στην κερδοφορία που είχαν προ κρίσης, χρειάζονται 2 με 3 μεγάλες καταστροφές κεφαλαίου. Και μέσα σε αυτές τις οικονομικές εξελίξεις, ανοίγουνε τρία μεγάλα πολεμικά μέτωπα. 

 

Κλιμακώνονται οι ανταγωνισμοί. Το ανοιχτό μέτωπο μέχρι τώρα ήταν αυτό της Νοτιοανατολικής Ασίας, με τη στροφή του Ομπάμα στον Ειρηνικό για να πιέσει την Κίνα. Το δεύτερο είναι η Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ έρχεται και λέει: θα ρίξετε λεφτά από τους προϋπολογισμούς στις πολεμικές δαπάνες, γιατί δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αλλιώς τη Ρωσία. Και το τρίτο είναι αυτό που έχει ανοίξει στη Μέση Ανατολή. Δεν τους φτάνουν οι βομβαρδισμοί. Ένας από τους στόχους τους είναι η ανακατάληψη της Μοσούλης κι αυτό σημαίνει μάχες πόρτα- πόρτα. Την ίδια στιγμή το Ισραήλ απέτυχε να τσακίσει τη Γάζα. Ταυτόχρονα με την οικονομική κρίση έχουν να αντιμετωπίσουν και μια ιμπεριαλιστική κρίση. 

 

Μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία για τους ίδιους τους καπιταλιστές υπάρχει και πολιτική αστάθεια. Το παράδειγμα είναι το τι συνέβη στη Γαλλία. Ο Ολάντ και ο πρωθυπουργός του είχαν αποφασίσει ότι θα μειώσουν 40 δις τους φόρους των επιχειρήσεων και 50 δις τις κοινωνικές δαπάνες. Αυτά που θα χάνανε από τους φόρους θα τα παίρνανε από τις κοινωνικές δαπάνες. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια η αριστερή πτέρυγα των σοσιαλιστών εξεγέρθηκε. Έτσι έπεσε η κυβέρνηση. 

 

Είναι ανοιχτό τώρα ποιος θα κερδίσει από αυτή την πολιτική κρίση. Ο Ολάντ έσπευσε να καλύψει τη θέση, με έναν ακόμα πιο δεξιό υπουργό. Έτσι ανοίγει το δρόμο για την Λεπέν. Στη Γαλλία του ’68, στη Γαλλία του ’95 όπου η μαζική απεργία για τις περικοπές στο δημόσιο άνοιξε το δρόμο για το εργατικό κίνημα όλης της Ευρώπης, στη Γαλλία όπου ακόμα και ο Σαρκοζί έπεσε από την απεργία για τις περικοπές και τις συντάξεις. Αυτή η εικόνα είναι σκληρή, βάρβαρη, αλλά χτυπάει την πόρτα σε όλη την Ευρώπη. 

 

Είναι λάθος η άποψη ότι όλα αυτά δεν αφορούν την Ελλάδα. Θα υπάρξουν τεράστιες συνέπειες. Από την οικονομία, που αν ο Σαμαράς έλπιζε, τώρα δε θα μπορεί να ελπίζει σε τίποτα. Μέχρι το μέτωπο του πολέμου. Η εμπλοκή του Σαμαρά στο πλευρό των ΗΠΑ και του Ισραήλ με το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Σούδας, δίπλα σε αυτό της Κύπρου. Η συμμετοχή στην Ουκρανία. Τα βυθισμένα καράβια με τους μετανάστες που έρχονται από αυτές τις περιοχές όπου κυβέρνηση και Frontex συνεργάζονται. Αν η ελληνική κυβέρνηση έχει 30% και κρέμεται σε μια κλωστή, οι ελπίδες της ότι θα σωθεί με “ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες” του Ολάντ που βουλιάζει είναι γελοίες.

 

Με αυτή την εικόνα χρειάζεται να δούμε τα καθήκοντα της νέας περιόδου. Δεν είναι επανάληψη της προηγούμενης, είναι μια νέα περίοδος όπου υπάρχουν δυο δυνάμεις που μπορούν να την σταματήσουν. Το εργατικό κίνημα και η αριστερά. Όταν ο Τρότσκι έλεγε το 1931 ότι το κλειδί της ευρωπαϊκής εξέλιξης βρίσκεται στη Γερμανία, προσπαθώντας να πείσει την αριστερά να ενωθεί για να παλέψει τον Χίτλερ, μπορούμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή το κλειδί της εξέλιξης βρίσκεται σίγουρα στη Γαλλία, αλλά και στην Ελλάδα. Και στο επίπεδο των εργατικών αγώνων που είναι στο κέντρο της μάχης, και στο επίπεδο του αντιφασιστικού κινήματος και του αντιπολεμικού. 

 

Το ερώτημα είναι ποια αριστερά και πόσο δυνατή. Είναι πολύ ανοιχτό, δεν είναι ποτέ δεδομένο ότι κερδίζει η αριστερά. Η Γαλλία είναι το παράδειγμα του τι γίνεται αν η αριστερά χάσει τη σχέση της με το κίνημα, αν χάσει τη δυνατότητα να πρωτοστατεί στη μάχη ενάντια στο φασισμό, αν βλέπει την ισλαμοφοβία να περνά από μπροστά της και αδιαφορεί, αν βρεθεί μπροστά σε προκλήσεις όπως βρέθηκε πολλές φορές και λέει αυτό δε μπορώ να το κάνω, είναι πολύ προωθημένο. Γι’ αυτό λέμε σύντροφοι ότι το κλειδί βρίσκεται και στην Ελλάδα, από την άποψη του ρόλου που έχει να παίξει η επαναστατική αριστερά για να μην έχουμε την εξέλιξη της Γαλλίας και να γίνει το κίνημα εδώ παράδειγμα για την αριστερά όλης της Ευρώπης. 

Σαν κόμμα, ανταποκρινόμενοι σε αυτές τις εξελίξεις, στηρίζουμε τέσσερις πρωτοβουλίες. 

Η πρώτη είναι το πώς θα δυναμώσουμε εκείνο το κομμάτι μέσα στο εργατικό κίνημα που μπορεί να οργανώνει τις αντιστάσεις, που μπορεί να συντονίζει και που μπορεί να απαντήσει σ’ αυτό που ΤΑ ΝΕΑ τολμάνε να λένε για “μολυβένια δεκαετία” στην Ελλάδα. Εμείς λέμε η απάντηση, η δύναμη είναι το εργατικό κίνημα. Δεν είναι βολονταριστικό αυτό. Το εργατικό κίνημα αυτή τη στιγμή έχει τεράστια αποθέματα αντίστασης και παραδειγμάτων στο πώς έχει μπλοκάρει αυτή την κυβέρνηση. Με τελευταίο το τί σήμαινε η ιστορία της αξιολόγησης, το τι σήμαινε ότι σε ένα πολύ σκληρό χώρο όπως η COSCO οι εργάτες οργανώθηκαν.

 

Αλλά, σύντροφοι, υπάρχει μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία που έχει πάψει να οργανώνει. Και σ’ αυτή τη γραφειοκρατία συμμετέχει η αριστερά. Δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ, η αριστερά πολλές φορές τους κάνει πλάτες. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται η εργατική πρωτοπορία που υπάρχει παντού, να οργανώσει και να συντονίσει. Στις 28 Σεπτέμβρη ο Συντονισμός Ενάντια στα Κλεισίματα και τις Απολύσεις κάνει συνέλευση, προσπαθώντας να συγκεντρώσει όλες αυτές τις πρωτοπορίες από όλους τους εργατικούς χώρους. Αυτό παίζει τεράστιο ρόλο. Είναι κέντρο της δουλειάς μας πανελλαδικά να έχει επιτυχία όλη αυτή η προσπάθεια. 

 

Η δεύτερη πρωτοβουλία είναι για ένα φθινόπωρο ενάντια στο φασισμό. Αυτό έχει πολλά βήματα, όπως τα μπλόκα στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια όλη αυτή τη βδομάδα. Το διήμερο 18-19 Σεπτέμβρη στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Και το διήμερο στις 11-12 Οκτώβρη με την πανελλαδική και διεθνή συνάντηση που οργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ. Όμως σύντροφοι όλα αυτά μετράνε σε ένα. Γι’ αυτό λέμε ότι τα μάτια όλης της Ευρώπης είναι στραμμένα εδώ. Είναι η δίκη της Χρυσής Αυγής. Θα καταφέρουμε να μπούνε στη φυλακή όλοι οι δολοφόνοι νεοναζί; Αν τους ελευθερώσουν, αυτό θα δώσει αέρα στη Λεπέν και όλους τους υπόλοιπους. Αν τα καταφέρουμε, θα δώσει έμπνευση στο εργατικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη και θα στείλει στους φασίστες το μήνυμα ότι οι μόνες πόρτες που είναι ανοιχτές, είναι αυτές της φυλακής. Είναι μια τεράστια μάχη, όχι μια στιγμή. Από τις πιο σημαντικές μάχες πανευρωπαϊκά.

 

Η τρίτη πρωτοβουλία είναι ότι δε θα αφήσουμε τις πολεμικές εξελίξεις να περάσουν έτσι. Οι διαδηλώσεις στο πλευρό των Παλαιστίνιων έδειξαν τις δυνατότητες. Στόχος είναι να ρίξουμε την κυβέρνηση της πολεμικής εμπλοκής, να κλείσουμε τη βάση της Σούδας. Δεμένο με αυτό είναι η μάχη ενάντια στην ισλαμοφοβία. Ανοιχτά σύνορα από εδώ και πέρα για όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μέχρι τώρα ερχόντουσαν πολλοί από τη Συρία, προστίθεται τώρα ξανά το Ιράκ. Αυτό είναι ένα μέτωπο που συνδέεται με τη Μανωλάδα, με όλο το εργατικό και το αντιρατσιστικό κίνημα.

Δυνατή επαναστατική αριστερά

 

Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες συμβαδίζουν με την καμπάνια για να δυναμώσουμε την επαναστατική αριστερά. Χρειαζόμαστε μεγάλο επαναστατικό κόμμα, μεγάλη Εργατική Αλληλεγγύη. Όπου κινούνται οι σύντροφοι, ο κόσμος βλέπει ποιος οργανώνει. Αλλά δεν αρκεί η εκτίμηση και η συμπάθεια, θέλουμε αυτούς τους αγωνιστές δίπλα μας, να οργανώνουν μαζί μας.

Εδώ μετράει η εφημερίδα σύντροφοι. Η διαφορά ενός πυρήνα που δεν πουλάει την εφημερίδα με ένα πυρήνα που οργανώνει τη διακίνηση, είναι η μέρα με τη νύχτα. Θα δώσω ένα ιστορικό παράδειγμα. Σαν κόμμα λειτουργούμε τα τελευταία 43 χρόνια. Τα τελευταία 21 χρόνια που έχουμε βγάλει τη βδομαδιάτικη εφημερίδα, υπάρχει τεράστια διαφορά όχι μόνο για το κόμμα, αλλά και για το κίνημα. 

 

Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι οι δεσμοί με την τάξη. Οι δεσμοί δε δημιουργούνται επειδή απλά βγαίνεις και μοιράζεις μια προκήρυξη. Μας λένε συχνά ότι είμαστε αισιόδοξοι. Από πού πηγάζει αυτό; Γιατί κάθε σύντροφος βγαίνει και αποκτά αυτή τη σχέση με την τάξη κάθε βδομάδα σε κάθε εργατικό χώρο. Και αυτό μας δίνει την αισιοδοξία. Γιατί βλέπουμε πώς είναι η τάξη στην πράξη και όχι όπως τη φαντάζονται κάποιοι διανοούμενοι που λένε ότι είναι διαλυμένη, πρέπει να βρούμε νέα υποκείμενα. 

Το δεύτερο είναι η ομογενοποίηση. Και εσωτερικά και εξωτερικά. Γιατί με την κοινή μας εφημερίδα όλοι οι σύντροφοι θα βγουν έξω για όλα τα μέτωπα. Πολλές φορές χάνουμε ότι ο κόσμος που διαβάζει την Εργατική Αλληλεγγύη ομογενοποιείται. Κανένας εργαζόμενος που διαβάζει την εφημερίδα δεν είναι ίδιος από τη μία βδομάδα στην επόμενη. 

 

Το τρίτο είναι ότι μιλάμε ενάντια στην καταπίεση. Είμαστε κήρυκες ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό, την καταπίεση των γυναικών. Με αυτό τον τρόπο προχωράμε τις ιδέες σε όλους τους χώρους και δυναμώνουμε και εμείς πολύ περισσότερο.

Ένα επαναστατικό κόμμα προσπαθεί και δίνει μάχη να είναι ηγεσία μέσα στο εργατικό κίνημα. Αυτό δεν μας το χαρίζει κανείς, δίνουμε μάχη γι’αυτό. Αυτό χρειάζεται να είναι και μάχη μέσα στο κόμμα. Η ηγεσία δεν ονομάζεται, κερδίζεται. Κερδίζεται και έξω και μέσα στο κόμμα. Κερδίζοντας με συλλογικό τρόπο όλους τους συντρόφους σε αυτή την προσπάθεια. Εργαλεία μας είναι η συλλογικότητα, η δημιουργία παραδειγμάτων κάθε βδομάδα από τη σχέση με τον έξω κόσμο, και η πολιτική συζήτηση. Έτσι οι ηγεσίες είναι ανοιχτές στο να δούνε τι χρειάζεται να αλλάξει, να ανταποκριθούνε στα νέα καθήκοντα.

 

Κατερίνα από το ΨΝΘ: Ο πυρήνας στα δυτικά της Θεσσαλονίκης έχει ξεκινήσει να κάνει ανοίγματα σε καινούριες γειτονιές όπως ο Εύοσμος, όπου υπάρχουν πολλοί φασίστες και γι’ αυτό οργανώσαμε εκδήλωση για τους εργάτες της Μανωλάδας. Η παρέμβασή μας μεταφέρεται και στους εργατικούς χώρους, όπως στο Ψυχιατρείο. Φτιάξαμε μια επιτροπή αγώνα, η οποία αποτελείται πλειοψηφικά από γυναίκες. Η πρώτη μας παρέμβαση ήταν στην κινητοποίηση στην ορκωμοσία του Δημοτικού Συμβουλίου όπου βρεθήκαμε με πανό. Θέλουμε να κρατήσουμε ένα περίπτερο ανοιχτό κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ για να μιλάμε με τον κόσμο. Σαν επιτροπή αγώνα λέμε: Να πέσει η κυβέρνηση, αλλιώς τα ψυχιατρεία θα κλείσουν. Κανένας δεν υπέγραψε χαρτιά αξιολόγησης. Θέλουμε να το συνεχίσουμε. Είμαστε λίγοι, αλλά πολύ δυναμικοί.

 

Νεκτάριος, φοιτητής από Πάτρα: Το παράδειγμα της Μανωλάδας έδειξε το τί σημαίνει ηγεσία τόσο στο κόμμα όσο και έξω. Την περασμένη Τρίτη έγινε σύσκεψη που καλούσε η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με σωματεία και συλλογικότητες της αριστεράς. Μαζεύτηκαν πάνω από 100 άνθρωποι και ήταν κοινός τόπος η εκτίμηση ότι η ΚΕΕΡΦΑ έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη μάχη, και άρα χρειάζεται να καθορίσει και τα επόμενα βήματα. Καθόρισε πολιτικά τις πρωτοβουλίες αλλά και το τί συζητάει η αριστερά σε σχέση με αυτό. Δώσαμε μια μεγάλη μάχη που τη σηκώσαμε χωρίς ταλαντεύσεις. Ένα χρόνο πριν που ξανακάναμε τέτοια σύσκεψη, ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι ήταν λάθος να πάμε στη Μανωλάδα. Έφτασε να είναι παντού στις κινητοποιήσεις. Μέχρι και το ΚΚΕ ήρθε στην τελευταία κινητοποίηση. Το πετύχαμε γιατί δε σεχτάραμε τον κόσμο της αριστεράς. Δουλεύοντας έτσι μπορούμε να κερδίζουμε στις ιδέες μας. Και στο κόμμα, μεγαλώσαμε πολύ. Γιατί κάναμε δράση με όλο τον κόσμο μαζί και πήραμε πρωτοβουλίες.

 

Αλέξανδρος, φοιτητής από Ηράκλειο: Στις διπλές εκλογές που πέρασαν διπλασιάσαμε τους εργατικούς χώρους που παρεμβαίναμε, και στους περισσότερους εξακολουθούμε να πηγαίνουμε και τώρα. Όπως το ΙΚΑ και η Νομαρχία. Σαν αποτέλεσμα, στην απεργία στις 9 Ιούλη η Νομαρχία κατέβηκε με πανό, που είχε πολλά χρόνια να γίνει. Το άλλο παράδειγμα είναι η ΕΡΑ Ηρακλείου που συνδεθήκαμε αμέσως και έχουμε αποκτήσει πολύ καλή σχέση. Όπως και με τις καθαρίστριες όπου στην κινητοποίηση που οργάνωσαν ήμασταν εκεί και μαζέψαμε πολλές υπογραφές και ενίσχυση για το ταμείο, ενώ στην εκδήλωση ήρθαν 150 άνθρωποι. Χρειάζεται να σπρώξουμε το συντονισμό των αγωνιζόμενων κομματιών. 

 

Φύλλια από Θεσσαλονίκη: Πολλές φορές υποτιμάμε τις δυνατότητές μας και είμαστε διστακτικοί στο να προτείνουμε στον κόσμο να οργανωθεί μαζί μας, ενώ έχουμε δώσει τα καλύτερα παραδείγματα στην οργάνωση των κινημάτων. Βρήκαμε τις καθαρίστριες και τις φέραμε σε επαφή με τους εργάτες της coca-cola. Πρωτοστατήσαμε στο αντιφασιστικό κίνημα. Για να αλλάξουμε την επιφυλακτικότητα χρειάζεται να βάλουμε κέντρο το πώς συζητάμε στους πυρήνες μας για τα ερωτήματα και τις πιέσεις που μπαίνουν μέσα στο κίνημα. Να προχωρήσουμε παραπέρα την πολιτική συζήτηση στους εργατικούς χώρους. Τη συζήτηση αυτή τη βοηθάει η οργάνωση των πρωτοβουλιών. Από τις ορκωμοσίες που το πήραμε πάνω μας, μέχρι την οργάνωση της ΔΕΘ και τον αντιφασιστικό Σεπτέμβρη.

 

Μάνος από Ελληνικό: Τον τελευταίο καιρό έχουμε πάρει εύσημα στο ότι δεν είμαστε απλά μια οργάνωση που λέει πράγματα, αλλά που παίρνει πρωτοβουλίες και αταλάντευτα τις πραγματοποιεί. Στα νότια έχουμε τρία δημοτικά συμβούλια με εκλεγμένους φασίστες, σε γειτονιές όπου η αριστερά είναι αδύναμη. Πήραμε πρωτοβουλία στη Γλυφάδα, και οργανώθηκε κινητοποίηση. Κάναμε ανοίγματα και στον Άλιμο και το Π.Φάληρο. Θέλουμε με αυτό τον κόσμο να συζητάμε και να οργανώνουμε μαζί συστηματικά. Χρειάζεται οι πάρα πολλοί σύντροφοι που οργανώνονται μαζί μας να γίνουν ηγεσίες για να μπορέσουμε να καθορίσουμε σε όλα τα μέτωπα. Να αναβαθμίσουμε τη διακίνηση του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω, γιατί βλέπουμε ότι υπάρχει πολύς κόσμος που διαβάζει κάθε τεύχος και τον βοηθάει πολιτικά.

 

Σεραφείμ, δάσκαλος από Χανιά: Θέλω να σταθώ σε τρία σημεία. Το πρώτο είναι ότι χρειάζεται να έχουμε στο νου μας, ότι όλα αυτά που βάζουμε μπροστά πάμε να τα κάνουμε σε μια περίοδο που φυσάει αριστερά. Χάρηκε πολύς κόσμος με την εκλογή μας στο Δήμο Χανίων γιατί καταλαβαίνει ότι θα υπάρχουν κόντρες μέσα στο Συμβούλιο. Στην πρωινή μας επίσκεψη στους εργαζόμενους του Δήμου, η υποδοχή ήταν: βάρα τους στα αυτιά. Τις ελπίδες και τις απαιτήσεις ο κόσμος τις έχει προς την αντικαπιταλιστική αριστερά. Στην ορκωμοσία φέραμε τους Σύριους πρόσφυγες που ζητάνε χαρτιά και αναγκάσαμε το Συμβούλιο να τους δεχτεί στην αίθουσα. Το δεύτερο είναι ότι το ρεύμα στα αριστερά το φτιάχνει ο κόσμος με τις συλλογικότητές του. Πολύ πιο μπροστά από την αριστερά. Οι επαναστάτες πρέπει να διδάσκουν και να διδάσκονται από την τάξη. Ο στόχος μας είναι να επηρεάζουμε την κίνηση της τάξης, γι’ αυτό δημιουργούμε τη σχέση αυτή με την εφημερίδα μας. Το τρίτο είναι ότι όταν ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το σχήμα για το Δήμο στα Χανιά, το κερδίσαμε κόντρα στις επιφυλάξεις γιατί στο δυναμικό μας είχαμε κερδίσει κόσμο από το εργατικό κίνημα της πόλης. Οι συλλογικότητές μας μπορούν να λειτουργήσουν σαν γρανάζια.

 

Θένια, γιατρός: Χρειάζεται να δούμε τις πρωτοβουλίες που ξεκινάμε σαν ζητήματα όλου του κόσμου, όχι του ΣΕΚ εσωτερικά. Λογοδοτούν στα ερωτήματα και τις ανησυχίες του κόσμου. Με αυτή την έννοια, όταν ένας πυρήνας βγαίνει εξώστρεφα έχει τα όπλα του. Την εφημερίδα, την οποία χρειάζεται να την έχουμε στο κέντρο της δράσης μας. Τα παραδείγματα του εργατικού κινήματος που μπαίνουν στην εφημερίδα δεν είναι απλά νέα που τα διαδίδουμε, βοηθάνε στο να οργανωθούν οι επόμενες μάχες. Ο κόσμος εκτιμάει ότι διεκδικούμε να τον πείσουμε και να τον κερδίσουμε. Έτσι η εργατική συνέλευση στις 28 Σεπτέμβρη έχει τεράστια σημασία. Αντίστοιχα στο αντιφασιστικό και σε όλα. Βγαίνουμε στις γειτονιές και παντού με στόχο να μιλήσουμε με τον κόσμο, γι’ αυτό ζητάμε να υπογράψει τα κείμενά μας. Για να δημιουργήσουμε σχέση μαζί του.

 

Γιώργος, εργαζόμενος από Ζωγράφου: Έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια εδώ και καιρό να είμαστε από ένα κόμμα συνεπών μαρξιστών- επαναστατών, οργανωτές της τάξης. Νομίζω ότι αυτός ο Σεπτέμβρης λογοδοτεί σε αυτό. Πέρα από το να είμαστε καθαροί σαν κρύσταλλο, είναι στο πώς θα εμπλακούμε στις πιο δύσκολες μάχες που έχει να δώσει η τάξη μας. Να κοντράρουμε την απαισιοδοξία που μοιράζει η αριστερά όταν υποτιμάει τις δυνατότητες του κόσμου. Γι’ αυτό η εργατική συνέλευση στις 28 του μήνα είναι τόσο σημαντική. Υπάρχουν μειοψηφίες που μπορούν να ξεσηκώνουν τους χώρους τους, αυτούς θέλουμε να βρούμε για τις 28. Να το δούμε σαν ευκαιρία να βρεθεί ο κόσμος που θα μπει μπροστά όχι για να οργανώσει την άμυνά του, αλλά την επίθεσή του. Εκεί θα κάνουμε τα μετρήματά μας σαν πυρήνες. Στο διήμερο του Φύσσα, θα πλημμυρίσουν οι δρόμοι. Το στοίχημα είναι πώς οι γειτονιές και οι τοπικές ΚΕΕΡΦΑ θα κατεβούν οργανωμένα.

 

Ορέστης, δημοτικός σύμβουλος στα Βριλήσσια: Ορκιστήκαμε κι εμείς τη βδομάδα που πέρασε. Ορκιστήκαμε νωρίτερα για την ακρίβεια. Μέσα στον Ιούλη, στις μάχες ενάντια στην αξιολόγηση, για να μην περάσουν οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων στα βόρεια, στις αντιφασιστικές μάχες. Νομίζω πως για να καθορίσουμε όχι μόνο την ατζέντα των τοπικών σχημάτων, αλλά τις ίδιες τις γειτονιές μας, χρειάζεται να δούμε πως δουλέψαμε σαν πυρήνας δυναμώνοντας αριθμητικά και πολιτικά. Οι νέες συνθήκες ανοίγουν νέες δυνατότητες για μας. Και από τη θέση του δημοτικού συμβούλου, αλλά κυρίως οργανώνοντας εργατικές ομάδες δεμένες με την Εργατική Αλληλεγγύη παντού. 

Σε σχέση με τα σχολεία και τους μαθητές, έχουμε μικρό χρονικό περιθώριο αλλά μπορούμε όντως να οργανώσουμε τα σχολεία και τη συμμετοχή τους στο αντιφασιστικό διήμερο για τον Φύσσα. Θέλουμε να μεγαλώσουμε τη διακίνηση του εντύπου Anticapitalista αλλά και της εφημερίδας στους μαθητές, τους καθηγητές, τις καθαρίστριες. Δεν υποτιμάμε τους μαθητές, γι’αυτό οργανώνονται μαζί μας. 

 

Λουίζα, φοιτήτρια από Γιάννενα: Χτες είχαμε την ορκωμοσία του περιφερειακού συμβουλίου στα Γιάννενα όπου υπάρχουν 2 εκλεγμένοι της Χρυσής Αυγής. Εκεί δεν καλούσαμε μόνο εμείς. Καλούσαν και οι αναρχικοί. Άνοιξε η συζήτηση για το πώς μπορούμε να οργανώσουμε την κινητοποίηση, πως απαντάμε στους φασίστες. Έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για το αν πρέπει να παλέψουμε για να μπούνε φυλακή οι φασίστες. Χρειάζεται να δυναμώσουμε σε πολιτικό επίπεδο καθώς αυτή η συζήτηση ανοίγει πολλά παραπάνω θέματα. Η συζήτηση και η διακίνηση των ιδεών μας μέσα στα πανεπιστήμια και τα σχολεία ειδικά παίζει τεράστιο ρόλο.