Μέσα στη μεγαλύτερη κοινωνική συντήρηση της Φρανκικής δικτατορίας, ο καθηγητής Αγγλικών Αντόνιο, φανατικός θαυμαστής των «Σκαθαριών» ξεκίνησε από το Αλμπαθέτε της Καστίλης με ένα δανεικό Φιατάκι να βρει το ίνδαλμά του, Τζον Λέννον, ο οποίος γύριζε ταινία σε στούντιο της Αλμερία στην Ανδαλουσία. 

 

Στο δρόμο παίρνει δυο νεαρούς συνταξιδιώτες, τη Μπελέν και τον Χουάνχο. Ο Χαουάνχο τόσκασε από τον αυταρχικό μπάτσο πατέρα του που τον καταστέλλει με κάθε αφορμή, ειδικά για τα μακρυά μαλλιά του. Η Μπελέν, τριών μηνών έγκυος καταφεύγει στη μητέρα της στη Μάλαγα για να κρυφτεί από την κοινωνική διαπόμπευση. 

 

Είναι μια εποχή όπου το «Πατρίς -  Θρησκεία – Οικογένεια» ζει και βασιλεύει στην Ισπανία και όλο τον Ευρωπαϊκό νότο. Αυτή η πνιγηρή ατμόσφαιρα είναι πολύ ορατή στην ταινία: Το ραδιόφωνο όλη την ώρα εκπέμπει ψαλμωδίες και κηρύγματα, οι κοπέλες που τρέμουν στην ιδέα μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, η «καθωσπρέπει» εμφάνιση και το μάκρος των μαλλιών, αλλιώς ο μαλλιάς θεωρείται «αδερφή» (φυσικά) και τιμωρείται ανάλογα, η αστυνομία που περιπολεί και κόβει κλήσεις για ωτοστόπ και φυσικά το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, αναγκαίος όρος για να διανυκτερεύσουν ένας άντρας και μια γυναίκα κάτω από την ίδια στέγη! 

 

Μέσα σε αυτό το κοινωνικό φόντο οι 3 ήρωες είναι αδύνατο να χωρέσουν, είναι παρείσακτοι. Μόνο με μάτια κλειστά επιβιώνεις στο Φρανκικό σύμπαν, όμως όπως λέει ο Αντόνιο στο τέλος «δε μπορείς να ζεις μέσα στο φόβο». Με τη μορφή της γλυκόπικρης κομεντί ο Τρουέμπα (γνωστός από την ταινία του «Στρατιώτες της Σαλαμίνας»), τελικά λέει πολύ περισσότερα όχι μόνο για την φρανκική κοινωνία αλλά για την ίδια τη ζωή κι αυτή είναι η μεγάλη αρετή της ταινίας.

Εδώ και 120 χρόνια στη Μουμπάι, κάθε πρωί 5.000 Νταμπαβάλα  -μια κοινωνική κάστα κούριερ φαγητού- παραδίδουν ζεστά γεύματα από την κουζίνα των νοικοκυρών στα γραφεία των συζύγων τους. Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ μελέτησε το συγκεκριμένο σύστημα παράδοσης και απέδειξε ότι μόνο ένα στο ένα εκατομμύριο πακέτα μπορεί να φτάσει σε λάθος χέρια! Αυτό συμβαίνει στην Ινδική ταινία «The Lunchbox». 

 

Η μεσοαστή νοικοκυρά Ίλα παραξενεύεται όταν για πρώτη φορά τα ταπεράκια με το φαγητό που στέλνει στον ψυχρό και απόμακρο άντρα της επιστρέφουν εντελώς άδεια. Σύντομα διαπιστώνει ότι κατά λάθος καταλήγουν στον μοναχικό λογιστή Σαατζάν. 

Ξεκινάει μια ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων που συνδέει τους δύο ανθρώπους. Προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα, χώρους ακόμη και ηλικία - η Ίλα είναι νέα, ο Σαατζάν ένα μήνα πριν τη συνταξιοδότηση (και την κατάθλιψη). Όμως μοιράζονται πολλά μικρά και μεγάλα πράγματα που ξεδιπλώνονται μέσα από τα γραπτά μηνύματα. 

 

Ο σκηνοθέτης, Ρίτες Μπάτρα στήνει ένα μικροσκόπιο μέσα στο μεγαλύτερο χωνευτήρι της  παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας, τη σημερινή Μουμπάι και με τον πιο παλιομοδίτικο και μπανάλ τρόπο (ραβασάκια μέσα σε κουτιά φαγητού) αποκαλύπτει τις επιθυμίες και τις δυνατότητες των απλών ανθρώπων να καθορίσουν, να αλλάξουν τη ζωή τους.

\r\n

«Μεγαλώνοντας»

\r\n

Η ταινία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ αποτελεί ένα κινηματογραφικό τόλμημα: γυρίστηκε μέσα σε 12 χρόνια για να παρακολουθήσει το κυριολεκτικό μεγάλωμα ενός αγοριού από τα 6 στα 18 χρόνια με όχημα μια απλή ιστορία στο σύγχρονο Τέξας.  Ο πιτσιρικάς μεγαλώνει αντικειμενικά, έξω από το στόρι της ταινίας, ενώ ο θεατής τον παρακολουθεί μέσα στην ταινία να εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο και μαζί του να προχωρούν οι κοινωνικές, τεχνολογικές, μουσικές αναφορές και οι πολιτικές εξελίξεις. 

Χαρακτηριστική η εικόνα του αγοριού που προσπαθεί να καταλάβει τι εννοεί ο προοδευτικός πατέρας του με το σύνθημα «Οποιονδήποτε εκτός από τον Μπους» (ήταν η κυρίαρχη καμπάνια το 2004 ενάντια στον πρόεδρο-χασάπη του Ιράκ) μέχρι το 2008, όταν γύριζαν μαζί πόρτα-πόρτα με τις αφίσες του Μπάρακ Ομπάμα...

\r\n

Δυο ταινίες του Λουίς Μπουνιουέλ σε επανέκδοση.

\r\n

Η «Εγκληματική ζωή του Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ» γυρίστηκε το 1956, όταν ο Μπουνιουέλ είχε καταφύγει εξόριστος στο Μεξικό. Παρά τις τεχνικές και οικονομικές δυσκολίες στην πραγματοποίησή της, διαθέτει πολλά από τα γνωρίσματα του βλάσφημου και καυστικού σινεμά του σουρεαλιστή δημιουργού, που θα τον οδηγήσουν στην «Ωραία της ημέρας» (1967), την πιο γνωστή και εμπορικά επιτυχημένη ταινία του. 

 

Εδώ παρουσιάζει μια ευυπόληπτη γυναίκα της αστικής τάξης να γίνεται πόρνη πολυτελείας σε οίκο ανοχής, όπου εκπληρώνει όλες τις σεξουαλικές φαντασιώσεις της, αλλά και αυτές των πελατών της, με απρόσμενα αποτελέσματα για τη σχέση με τον άντρα της! Η υποκρισία και ο συντηρητισμός της αστικής τάξης και της εκκλησίας, το υποσυνείδητο, η σεξουαλικότητα, κάτω από τον αμείλικτο φακό του Μπουνιουέλ δίνουν ένα αληθινό αριστούργημα.