Το ISIS έχει περικυκλώσει την Συριακή Κουρδική πόλη Κομπανί από τρεις μεριές. Η μόνη περιοχή που δεν είναι κάτω από την επίθεση του ISIS είναι στα σύνορα με την Τουρκία. Η Τουρκία έχει παρατάξει τα άρματά της κατά μήκος των συνόρων και δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι ουδέτερη σε αυτή την κατάσταση. Αν δεν επιτρέψει τη βοήθεια προς τις δυνάμεις του κουρδικού YPG στη Συρία (Μονάδες Λαϊκής Προστασίας), θα βοηθά ντε φάκτο την πτώση του Κομπανί. 

 

Οι Κούρδοι είναι εξοργισμένοι με την κυβέρνηση Ερντογάν που από τη μία ισχυρίζεται ότι θέλει να φέρει την ειρήνη στο τουρκικό Κουρδιστάν, αλλά από την άλλη κοιτάει από τα σύνορα την πτώση του κουρδικού Κομπανί. Οι Κούρδοι θέλουν το άνοιγμα ενός διαδρόμου από τον οποίο θα έρθει βοήθεια από το ιρακινό Κουρδιστάν και τη Ροτζάβα στο Κομπανί. 

 

Οι Κούρδοι είναι περισσότερο οργανωμένοι και πιο πολυάριθμοι στην Τουρκία. Μετά από έναν πόλεμο 30 χρόνων με το τουρκικό κράτος και 50.000 νεκρούς, διαπραγματεύονται μία λύση με το τουρκικό κράτος. Στη Συρία, όπου είναι λίγοι σε πληθυσμό και λιγότερο δυνατοί, η κατάσταση που είναι σε εξέλιξη τους οδήγησε σε τοπική αυτοκυβέρνηση. Είναι απόλυτης σημασίας για το PKK να προστατέψει αυτή την προσπάθεια στη Συρία. Μια τέτοια τοπική αυτοκυβέρνηση στη Συρία δυναμώνει τη θέση των Κούρδων στις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. 

 

Οι προπαγανδιστές του AKP (του κόμματος του Ερντογάν) παρουσιάζουν αυτή την κατάσταση σαν ανεξάρτητη πολιτική που διαφοροποιείται από τις ΗΠΑ, σαν “τη νέα ισχυρή Τουρκία που δεν χρειάζεται να είναι δεμένη με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις”. Από την μία η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι παλεύει ενάντια στην εμφανιζόμενη μιλιταριστική/εθνικιστική ιδεολογία για την Τουρκία, γνωστή ως “κεμαλισμός”, και από την άλλη δημιουργεί μια νέα εθνικιστική γλώσσα χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα της “νέας, ισχυρής Τουρκίας”.

 

Δεν υπάρχει καμία αντιιμπεριαλιστική στάση σε όλα αυτά. Σαν ένας υπο-ιμπεριαλισμός, η Τουρκία διαπραγματεύεται τη θέση της με τους ισχυρούς του πλανήτη. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία πραγματική αντίρρηση ή αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και η Τουρκία δεν τα σπάει με αυτές τις δυνάμεις. Το 2003, ο τότε πρωθυπουργός και σημερινός πρόεδρος, Ερντογάν, ήθελε να συμμετέχει στην επέμβαση στο Ιράκ. Τον εμπόδισε μια μαζική αντιπολεμική κινητοποίηση στη χώρα.

Στην Τουρκία, η πλειοψηφία της τουρκικής αριστεράς που είναι αλληλέγγυα με τον αγώνα των Κούρδων βρίσκεται σε ιδεολογική σύγχυση και δεν αναλύει την κατάσταση με το ISIS σωστά. Αυτό τους οδηγεί να κρατούν μια παθητική στάση ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Πολλές τέτοιες αριστερές οργανώσεις πιστεύουν ότι η αντικαθεστωτική πάλη στη Συρία ήταν πρωτοβουλία των ΗΠΑ για να ρίξουν τον “αντιιμπεριαλιστή” Άσαντ. Με ένα τέτοιο μπέρδεμα, σε μια στιγμή που οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν το ISIS, νομίζουν ότι το να είναι αντι-ISIS (αφού βλέπουν ότι οι ΗΠΑ το δημιούργησαν) είναι σα να είναι αντιιμπεριαλιστές. Για παράδειγμα, μία αριστερή οργάνωση οργάνωσε διαδήλωση ενάντια “στην τρομοκρατία των Τζιχαντιστών” σε μια πόλη κοντά στα σύνορα την ίδια μέρα που ξεκίνησαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των ΗΠΑ.

 

Μια άλλη συνηθισμένη άποψη μέσα στην αριστερά είναι ότι οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν τη Συρία για να ρίξουν την κυβέρνηση Άσαντ. Παρόλο που το μπααθικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι ενημερώνεται από τις ΗΠΑ για τα αεροπορικά χτυπήματα και ότι είναι χαρούμενο με το βομβαρδισμό του ISIS.

 

Και οι δύο αυτές απόψεις περικλείουν λίγη ως καθόλου αντίθεση στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στην περιοχή.

Εμείς, στο DSIP (το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) είμαστε αλληλέγγυοι με τους Κούρδους υπερασπιζόμενοι το Κομπανί ενάντια στο ISIS και είμαστε αντίθετοι σε κάθε στρατιωτική επέμβαση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οι Κούρδοι στο Κομπανί χρειάζονται άμεση βοήθεια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η δυτική επέμβαση θα τους ωφελήσει.