Πολιτική
ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πορεία προς την 3η Συνδιάσκεψη
Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 10-11 Γενάρη 2015. Θα προηγηθεί Π.Σ.Ο.στις 23/11 που θα συζητήσει το πλαίσιο θέσεων της ΚΣΕ για τη Συνδιάσκεψη και θα αποφασίσει για το οργανοτικό (τρόπος εκλογής οργάνων κλπ).
\r\n\r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n
Ο διάλογος ενόψει της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ξεκινήσει με δημόσια κείμενα και τοποθετήσεις. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης, οι σύντροφοι και συντρόφισσες, μέλη του ΣΕΚ, που είναι εκλεγμένοι στην Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν καταθέσει ένα κείμενο που φιλοδοξεί να συμβάλει στη συζήτηση και την αντιμετώπιση των προκλήσεων που έχει μπροστά της.
\r\nΤο κείμενο σκιαγραφεί τους άξονες μιας τέτοιας παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις σημερινές συνθήκες. Ο πρώτος αφορά τους εργατικούς αγώνες:
\r\n“ Η περασμένη χρονιά σφραγίστηκε από δυνατούς αγώνες που διαψεύδουν τις απόψεις για το «χαμηλό» επίπεδο του κινήματος που εκπορεύονται είτε από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, είτε από τις ηγεσίες της αριστεράς για να δικαιολογούν την αδράνειά τους. Από την ΕΡΤ και τους διοικητικούς των ΑΕΙ-ΤΕΙ, μέχρι τους σχολικούς φύλακες, την Κόκα Κόλα και τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που αναδείχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης για όλους τους εργαζόμενους…
\r\nΜάχες όμως είχαμε και στον ιδιωτικό τομέα, κόντρα στις απόψεις που ξεκινώντας από τις αντικειμενικές δυσκολίες φτάνουν να αμφισβητούν την ίδια την ύπαρξη και το ρόλο της εργατικής τάξης αναζητώντας νέα υποκείμενα σε «ευρύτερα» κινήματα. Ο αγώνας των εργαζόμενων στο «κάτεργο» της Cosco είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα, αλλά όχι το μόνο.
\r\nΠροκύπτει όλο και πιο έντονα η ανάγκη να στηρίξουμε τις εργατικές αντιστάσεις από τα κάτω ΚΑΙ να τις περιφρουρήσουμε πολιτικά. Αυτό είναι και αναγκαίο και εφικτό”.
\r\nΌπως έδειξαν οι μαζικές διαδηλώσεις και η συναυλία στο Σύνταγμα στην επέτειο της δολοφονίας του Π. Φύσσα, το αντιφασιστικό κίνημα είναι εδώ, πιο δυνατό. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να συμβάλει στις μάχες του:
\r\n“Κόντρα στην προσπάθεια επανεμφάνισης των ταγμάτων εφόδου, κόντρα στην ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά που ρίχνει γέφυρες με τους Μπαλτάκους και μεθοδεύει να πέσουν στα μαλακά οι Χρυσαυγίτες, παλεύουμε για να γίνει η δίκη και να καταδικαστεί ισόβια η ηγεσία της ναζιστικής συμμορίας. Το επιχείρημα ότι ο φασισμός δεν παλεύεται με νομικές διώξεις γυρίζει τις προτεραιότητες με το κεφάλι κάτω.
\r\nΤυχόν αποχή από την πάλη για την δίκη και καταδίκη των δολοφόνων νεοναζί αποδυναμώνει αντί να ενισχύει την πάλη για την κοινωνική απομόνωση της Χρυσής Αυγής. Αντίθετα, η αποκάλυψη των μεθοδεύσεων για την συγκάλυψη της ενοχής τους ανοίγει όλο το πεδίο για σύγκρουση με τα στηρίγματά τους στο κράτος και στο κεφάλαιο. Χρειάζεται αντιπαράθεση και όχι συμπόρευση με τις αντιλήψεις που ευδοκιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ και αντιμετωπίζουν τη Χρυσή Αυγή ως νόμιμο πολιτικό κόμμα”.
\r\n\r\n
\r\nΔιεθνείς εξελίξεις
\r\nΤαυτόχρονα, οι διεθνείς εξελίξεις, αναδεικνύουν τις δυνατότητες και την ανάγκη για ένα νέο αντιπολεμικό-αντιμπεριαλιστικό κίνημα:
\r\n“Στο πλευρό των αραβικών επαναστάσεων, χωρίς αυταπάτες για καθεστώτα τύπου Σίσι ή Άσαντ που συνεργάζονται με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές κατά του ISIS, που οι ίδιοι έθρεψαν. Η νίκη του αραβικού «πεζοδρόμιου» είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ανοίξει διέξοδο για τους λαούς της περιοχής. Στο πλευρό του Ουκρανικού λαού, για την ενότητα των εργατών σε ανατολή και δύση ενάντια στις επεμβάσεις ΗΠΑ – ΕΕ και Ρωσίας και τους ολιγάρχες. Για τη διαγραφή του χρέους και από το ΔΝΤ και από τη Μόσχα, για να πάψουν οι εκβιασμοί που σπέρνουν τη φτώχεια και τον πόλεμο.
\r\nΕνάντια στην ελληνική συμμετοχή σε όλα τα μέτωπα, τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, για να σταματήσουν οι εξοπλισμοί, να κλείσουν οι βάσεις και να ανοίξουν τα σύνορα για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες”.
\r\nΓια να παίξει αυτό τον πρωτοπόρο ρόλο σε όλα αυτά τα μέτωπα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ξεπεράσει μια σειρά αδυναμίες και προβλήματα. Για παράδειγμα:
\r\n“Την περασμένη χρονιά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σπατάλησε χρόνο και δυνάμεις επιδιώκοντας τη «μετωπική συμπόρευση», κυρίως με το Σχέδιο Β’. Η προσπάθεια αυτή ανέδειξε σημαντικές πολιτικές διαφωνίες όχι μόνο γύρω από την άρνηση του στόχου για αποδέσμευση από την ΕΕ αλλά και για άλλα ζητήματα. Για παράδειγμα, η έμφαση στην ανάγκη «παραγωγικής ανασυγκρότησης» και ελεγχόμενης διολίσθησης του εθνικού νομίσματος σαν μέσο διεξόδου από την κρίση. Αυτά μπορεί να είναι αιτήματα για την συμβιβαστική, κεϋνσιανή και πατριωτική αριστερά, δεν μπορεί όμως να προβάλλονται από τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που διεκδικεί ‘όχι εθνικό έλεγχο στο νόμισμα αλλά ταξικό έλεγχο των εργατών στις τράπεζες, στις μεγάλες επιχειρήσεις και ολόκληρη την κοινωνία’.
\r\nΗ οποιαδήποτε απόπειρα να αμβλύνουμε τις αιχμές του αντικαπιταλιστικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μας βοηθάει να ‘διατηρήσουμε επαφή’ με τις μάζες που επηρεάζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα διευκολύνει την ένταξή τους στη λογική της «ρεαλιστικής πολιτικής» που καλλιεργεί η ηγεσία Τσίπρα. Η άλλη όψη της κοινής δράσης μαζί τους μέσα στους αγώνες δεν είναι να πάμε πιο κοντά προγραμματικά, αλλά να αναδείξουμε το ρεαλισμό της αντικαπιταλιστικής ανατροπής».
\r\nΑφετηρία
\r\nΜε βάση αυτή την αφετηρία, προκύπτει η ανάγκη αλλά και η δυνατότητα για «αριστερή – εργατική αντιπολίτευση, δυνατή επαναστατική αριστερά». Συγκεκριμένα:
\r\n«Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη της αριστεράς που παλεύει για μια άλλη προοπτική, της εργατικής επανάστασης και της ανατροπής του καπιταλισμού.
\r\nΑυτό δεν σημαίνει σεχταριστική αντιμετώπιση απέναντι στον κόσμο της ρεφορμιστικής αριστεράς. Αντίθετα, σημαίνει ενιαίο μέτωπο και κοινή δράση για να συνεχίσει το κίνημα και να πάρει πίσω τις δουλειές και τις κατακτήσεις του, να τσακίσει τους φασίστες, να βγάλει την Ελλάδα από τον πόλεμο, να επιβάλει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.
\r\nΘα είμαστε μια δυνατή αριστερή αντιπολίτευση, σαν κι αυτές που ήδη σπεύδει από σήμερα να καταγγείλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με χιλιάδες αγωνιστές που μπορεί να τον ψήφισαν αλλά καταλαβαίνουν ότι η δική τους δράση και μόνο μπορεί να εξασφαλίσει νίκες. Μέσα στα συνδικάτα, δυναμώνοντας τα βήματα των πιο προχωρημένων κομματιών για οργάνωση και συντονισμό από τα κάτω κόντρα στις εντονότερες πιέσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για «αυτοσυγκράτηση» και «περίοδο χάριτος» στη νέα κυβέρνηση. Μέσα σε κάθε γειτονιά, ξεπερνώντας τα όρια μιας «υπεύθυνης» διαχείρισης των εκλεγμένων του ΣΥΡΙΖΑ. Και μέσα στη βουλή, αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σπάσει το όριο του 3% στις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθήσουν”.
\r\nΗ ανεξάρτητη παρέμβαση και το δυνάμωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι όρος για να προχωρήσουμε σε μια τέτοια κατεύθυνση.
\r\n