Πολιτική
2015: Μια χρονιά γεμάτη ιστορία
Η εργατική αλληλεγγύη θα συνεχίσει και το 2015 τις ιστορικές αναδρομές, αξιοποιώντας μια πλούσια σε επετείους χρονιά. Πρόκειται για αναδρομές γεμάτες ιστορική αξία αλλά και κρίσιμα διδάγματα για το σήμερα.
\r\n\r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n \r\n
110 χρόνια κλείνουν φέτος από την Ρώσικη Επανάσταση του 1905, που θεωρήθηκε η πρόβα τζενεράλε για την επανάσταση του 1917. Η επανάσταση του 1905 που ηττήθηκε από τον στρατό του Τσάρου και της ρώσικης άρχουσας τάξης σφράγισε το άνοιγμα του 20ου αιώνα - και έγινε θρύλος για τις επόμενες γενιές μέσα από το κινηματογραφικό αριστούργημα του Αϊζενστάιν «Θωρηκτό Ποτέμκιν».
\r\nΗ πρώτη μεγάλη παρακαταθήκη που άφησε πίσω της ήταν η εμφάνιση των σοβιέτ, δηλαδή των εργατικών συμβουλίων, που στην Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 θα γινόντουσαν όργανα της εργατικής εξουσίας στην προσπάθεια για το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Πρόεδρος του σοβιέτ της Πετρούπολης το 1905 ήταν ο Λέον Τρότσκι, ο οποίος χρησιμοποιώντας και αυτήν την εμπειρία, αναπτύσσει την θεωρία της διαρκούς επανάστασης, σύμφωνα με την οποία η ανατροπή της απολυταρχίας δεν θα ερχόταν με μια αστικοδημοκρατική, αλλά μια εργατική επανάσταση που θα ξεφορτωνόταν και τον τσάρο και την συμβιβασμένη και ψοφοδεή ρωσική αστική τάξη.
\r\n Αυτό αποτέλεσε και την δεύτερη παρακαταθήκη της επανάστασης του 1905. Η Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ήταν η πρώτη μιας τέτοιων σειράς εργατικών επαναστάσεων που γκρέμισαν απολυταρχίες αιώνων και τερμάτισαν από τα κάτω τον αιματηρό Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (την Ρωσία ακολούθησαν η Ουγγαρία και η Γερμανία).
\r\nΜια από τις αιματηρές μάχες αυτού του πολέμου ήταν η μάχη της Καλλίπολης, πριν ακριβώς 100 χρόνια, τον Απρίλη του 1915. Ενώ ήδη οι φαντάροι ζούσαν την φρίκη των χαρακωμάτων, των μαζικών βομβαρδισμών και των χημικών αερίων στα κολλημένα μέτωπα της κυρίως Ευρώπης, βρετανοί, γάλλοι, αυστραλοί και νεοζηλανδοί, με εμπνευστή τον Τσόρτσιλ, επιτέθηκαν στην Καλλίπολη εναντίον του τουρκικού στρατού. Αποχώρησαν ηττημένοι τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου με τους νεκρούς να ξεπερνάνε τους 100.000 και από τις δύο πλευρές.
\r\nΤον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου πραγματοποιήθηκε η περίφημη διεθνής διάσκεψη του Τσίμερβαλντ, στην οποία συμμετείχαν μόλις 38 αντιπρόσωποι από 11 χώρες, ανάμεσά τους ο Λένιν και ο Τρότσκι. Το αντιπολεμικό μανιφέστο του Τσίμερβαλντ ήταν η απάντηση στην προδοσία των κομμάτων της Β’ Διεθνούς που στο ξέσπασμα του πολέμου έτρεξαν να υποστηρίξουν το καθένα την δική του άρχουσα τάξη. Τρία χρόνια αργότερα οι προτάσεις τους θα γινόταν σημαία για τα επαναστατικά κινήματα και η βάση πάνω στην οποία μπόρεσε να χτιστεί η Τρίτη Διεθνής.
\r\nΤην ίδια χρονιά η Ρόζα Λούξεμπουργκ γράφει στην φυλακή την «Μπροσούρα του Γιούνιους», ως αντίδραση στο ξέσπασμα του Α’΄Παγκοσμίου Πολέμου και στην προδοσία του SPD του κόμματος της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας στις αρχές του σοσιαλιστικού διεθνισμού που σηματοδότησε η υποταγή του στο γερμανικό ιμπεριαλισμό.
\r\nΈνγκελς
\r\nΤο SPD και η Β’ Διεθνής ήταν η πολιτική παρακαταθήκη του μεγάλου γερμανού επαναστάτη Φρίντριχ Ένγκελς που έφυγε από την ζωή πριν από 120 χρόνια τον Αύγουστο του 1895. Μαζί με τον Καρλ Μαρξ έγραψε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και ίδρυσε το 1847 την Ενωση Κομμουνιστών, βάζοντας την βάση για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Συνέβαλε στην διαλεκτική και τον ιστορικό υλισμό με έργα όπως το «Αντί-Ντύρινγκ», «Η Διαλεκτική της Φύσης», «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», «Ο Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το τέλος της κλασσικής γερμανικής φιλοσοφίας».
\r\nΦέτος, κλείνουν 90 χρόνια και από την κινέζικη επανάσταση που ξέσπασε την άνοιξη του 1925 ενάντια στο σάπιο απολυταρχικό καθεστώς και τους βρετανούς και ιάπωνες ιμπεριαλιστές που απομυζούσαν από το πτώμα της αυτοκρατορικής Κίνας. Η κινέζικη εργατική τάξη σε όλη την χώρα ήταν πρωτοπόρα σε αυτήν την επανάσταση. Ομως η γραμμή που έρχεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας από την ελεγχόμενη από τον Στάλιν πλέον Κομμουνιστική Διεθνή είναι η υποταγή στον Τσανγκ Κάι Σεκ, ηγέτη του κινέζικου εθνικιστικού κόμματος Κουομιτάνγκ. Εγκαταλείποντας την γραμμή των εργατικών επαναστάσεων οπισθοχωρώντας στην γραμμή των «αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων», ο Στάλιν δίνει την δυνατότητα στον Τσανγκ Κάι Σεκ να καταπνίξει μια εργατική επανάσταση που αν νικούσε, θα μπορούσε να δώσει ανάσα ζωής στην υπόθεση του σοσιαλισμού που ψυχορραγούσε στην Ρωσία.
\r\nΗ δεκαετία του ’30 που ακολούθησε σημαδεύτηκε από την άνοδο του φασισμού, σαν ένα αντιδραστικό κίνημα απέναντι στην ελπίδα που γέννησαν αυτές οι επαναστάσεις, αλλά και από την Μεγάλη Υφεση και νέα ξεσπάσματα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Στις ΗΠΑ οι αυξανόμενες εργατικές ανταρσίες οδηγούν το 1935 στην δημιουργία του CIO (Eπιτροπή για την Βιομηχανική Οργάνωση) μέσα από την οποία τα επόμενα χρόνια λευκοί, μαύροι και μετανάστες εργάτες με τις καταλήψεις εργοστασίων και τις απεργίες τους θα γράψουν μια από τις πιο λαμπρές στιγμές στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
\r\nΗ παγκόσμια οικονομική κρίση οδήγησε στην έκρηξη των ανταγωνισμών που είχε αφήσει άλυτους ο «Μεγάλος Πόλεμος» και οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1945 ήταν η χρονιά που μετά από 6 ολόκληρα χρόνια (8 αν υπολογίσει κανείς την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα το 1937) τέλειωσε και αυτός αφού απλώθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη αφήνοντας πίσω του 60 εκατομμύρια νεκρούς. Εκατομμύρια φαντάροι πολέμησαν στα διάφορα μέτωπα ενάντια στον φασισμό συμμετέχοντας σε ένα καθ’ όλα ιμπεριαλιστικό πόλεμο λίγο πριν το τέλος του οποίου (συμφωνία της Γιάλτας, Φλεβάρης 1945) Στάλιν, Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ μοίρασαν τον πλανήτη σε σφαίρες επιρροής. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η ανθρωπότητα γνώρισε την φρίκη του πυρηνικού ολέθρου με τις ατομικές βόμβες που έριξαν οι ΗΠΑ σε Ναγκασάκι και Χιροσίμα προκειμένου να δείξουν «ποιος είναι το αφεντικό» στον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε.
\r\n\r\n
\r\nΒάρκιζα
\r\n70 χρόνια κλείνουν φέτος από την συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 1945 όταν ΚΚΕ και ΕΑΜ συμφώνησαν με τους Βρετανούς και την κυβέρνηση Πλαστήρα, ο ΕΛΑΣ να παραδώσει τα όπλα του με αντάλλαγμα μια σειρά «υποσχέσεις» της άρχουσας τάξης. Αυτό όμως που ακολούθησε την παράδοση των όπλων, ήταν μια περίοδος άγριας τρομοκρατίας συλλήψεων και δολοφονιών ενάντια στα μέλη και τους υποστηρικτές του ΕΑΜ, τρομοκρατίας που τελικά οδήγησε στον εμφύλιο το 1946-49.
\r\nΤην ίδια χρονιά τον Ιούνη στο νομό Αρτας συνάντησε τον θάνατο ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας, γεννημένος τον Αύγουστο του 1905) αφού περικυκλώθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Γύρω από το κρεμασμένο και κομμένο κεφάλι του στα Τρίκαλα οι δοσίλογοι και οι χίτες έστησαν μεγάλη γιορτή. Ο Βελουχιώτης, σε αντίθεση με την ηγεσία του ΚΚΕ θεωρούσε ότι το ΕΑΜ αντί να υποδέχεται θα έπρεπε να ετοιμάζεται για σύγκρουση με τον αγγλικό στρατό. Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας αρνήθηκε να παραδώσει τα όπλα και διαγράφηκε από το ΚΚΕ.
\r\nΗ ήττα του εμφυλίου και η μετεμφυλιακή τρομοκρατία κράτησε για σχεδόν μια δεκαετία καθηλωμένο το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Όμως τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και οι αρχές της δεκαετίας του ’60 σημαδεύονται από νέα άνοδο. Κορύφωση αυτής της αντεπίθεσης είναι τα «Ιουλιανά» του 1965, η εργατική λαϊκή έκρηξη που ήρθε σαν απάντηση στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης και του βασιλιά να ελέγξουν την κατάσταση με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και την αποστασία. Τα Ιουλιανά ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του επαναστατικού κύματος που σάρωσε όλο τον κόσμο τις δεκαετίες ‘60-‘70 και στην Ελλάδα γράφτηκε σε δύο μέρη, στα Ιουλιανά και το Πολυτεχνείο.
\r\nΗ εξέγερση του Πολυτεχνείου άφησε πίσω της την κληρονομιά της Μεταπολίτευσης και των κατακτήσεων που δεκαετίες τώρα προσπαθούν να γκρεμίσουν ανεπιτυχώς η άρχουσα τάξη και τα κόμματα που την υπηρετούν. Την κληρονομιά του αντιιμπεριαλισμού - όταν στις 21 Απριλίου του 1975, η πορεία ανήμερα της επετείου της απριλιανής χούντας, έφτασε να μπουκάρει με πρωτοβουλία του ΕΚΚΕ και της νεογέννητης επαναστατικής αριστεράς μέσα στην ίδια την αμερικάνικη πρεσβεία.
\r\nΤην κληρονομιά της εργατικής αντίστασης και των καταλήψεων ενάντια στα κλεισίματα των «προβληματικών» λεγόμενων εργοστασίων - όταν τον Απρίλη του 1985, με μπροστάρηδες τους απεργούς των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά οι εργαζόμενοι πήραν τις δουλειές τους πίσω πετυχαίνοντας την κρατικοποίηση των ναυπηγείων που εγκατέλειψε ο Νιάρχος και αργότερα και άλλων επιχειρήσεων. Κρατικοποιήσεις, όμως που αντί για διαγραφή του χρέους και εργατικό έλεγχο σήμαναν ότι τα χρέη των διαφόρων εργοδοτών έγιναν χρέη του κράτους.
\r\nΣε αυτήν την παράδοση αγώνων κολλάνε σήμερα όλα τα τροϊκανά σχέδια λιτότητας, αλλά και τα σχέδια για ιμπεριαλιστικούς «άξονες Ελλάδας-Ισραήλ» στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια ιστορία γεμάτη από εμπειρίες, βήματα, αλλά και προδοσίες και λάθη προς αποφυγή.
\r\n