Μέσα στην γενικευμένη εικόνα αντίστασης που έχει διαπεράσει ολόκληρη την εργατική τάξη, το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα έβαλε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του το 2010. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από μια χρονιά γεμάτη αντίσταση. Μια χρονιά γεμάτη από την θέληση της εργατικής τάξης να παλέψει συλλογικά ενάντια στις επιθέσεις της άρχουσας τάξης. Από μήνα σε μήνα η αντίσταση φούντωνε και μαζί της φούντωνε η ιδέα πως κανείς δεν είναι απέξω από αυτή τη μάχη, πως κανένα κομμάτι της τάξης δεν μπορεί να μείνει μόνο του στις επιθέσεις. Το «Εργάτες Ενωμένοι Ποτέ Νικημένοι» -που είναι ο τίτλος της φετινής έκδοσης- έγινε το σύνθημα του αντιρατσιστικού κινήματος. Όχι αυτόματα, και όχι χωρίς πολιτικές μάχες και συνεχείς ζυμώσεις.
Κίνηση
Η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή ήταν ο βασικότερος οργανωτικός πυλώνας αυτής της μάχης. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της τον Ιούλη του 2009, έβαλε τις βάσεις για τον συντονισμό των αντιστάσεων σε κάθε γειτονιά. Ένωσε την οργή των μεταναστών που έβλεπαν να στοχοποιούνται από την άρχουσα τάξη σαν οι υπεύθυνοι της ανεργίας, της εγκληματικότητας και της εγκατάλειψης.
Ας κάνουμε ένα γρήγορο φλας μπακ να θυμηθούμε κάποιους από τους σημαντικότερους σταθμούς της προηγούμενης χρονιάς. Το 2010 μπήκε με ένα αντιρατσιστικό συλλαλητήριο που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα τους στους αγώνες όλης της υπόλοιπης χρονιάς. Στις 26 Γενάρη, ακριβώς την στιγμή που αποδεικνυόταν και στην πράξη ο ρατσιστικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου που είχε μόλις καταθέσει ο Χρυσοχοϊδης, χιλιάδες μετανάστες ξεχύθηκαν στους δρόμους ζητώντας χαρτιά για όλους, να δοθεί ιθαγένεια σε όσα παιδιά ζουν στην Ελλάδα και να σταματήσουν οι ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα της ΕΛΑΣ.
Ήταν ο ίδιος ενθουσιασμός που ξαναέβγαλε λίγες εβδομάδες μετά στις 24 Φλεβάρη χιλιάδες μετανάστες στο δρόμο να διαδηλώσουν στην 2η Πανεργατική Απεργία της περιόδου μαζί με τους ντόπιους συναδέλφους τους. Η προσπάθεια της άρχουσας τάξης να διαιρέσει την εργατική τάξη θα έβρισκε μπροστά της ένα φράγμα αντίστασης. Από τις 24 Φλεβάρη και μετά, δεν θα υπήρχε ούτε μια πανεργατική που να μην συμμετέχουν μετανάστες εργάτες, κάνοντας το αίτημα για νομιμοποίηση όλων, αίτημα του εργατικού κινήματος. Ήταν η απαρχή της δημιουργίας της Ένωσης Μεταναστών Εργατών. Ενός συνδικαλιστικού οργάνου που οργανώνει τους μετανάστες βάζοντας την πολιτική μέσα στο αντιρατσιστικό κίνημα.
Ένας ακόμα σημαντικός σταθμός του αντιρατσιστικού κινήματος το 2010 ήταν η 19 του Μάρτη. Μετά από απόφαση της ΟΛΜΕ σε πάνω από 700 σχολεία σε ολόκληρη την χώρα πραγματοποιήθηκαν μαθήματα, εκδηλώσεις και συναυλίες ενάντια στο ρατσισμό. Ήταν η στιγμή που αποδείχτηκε με τον πιο περίτρανο τρόπο πως όταν η εργατική τάξη μπαίνει σε κίνηση τότε η δύναμή της μπορεί να τσακίσει κάθε άποψη που προσπαθεί να χωρίσει τους εργάτες σύμφωνα με την εθνικότητά τους, το χρώμα τους ή την θρησκεία τους
Έμπνευση
Η έμπνευση για μια τόσο μεγάλη και σημαντική πρωτοβουλία είχε προκύψει μέσα από της εμπειρία της συλλογικής απάντησης εκπαιδευτικών και μαθητών στις 13 του Φλεβάρη στους Αμπελόκηπους. Όταν χρυσαυγίτες προσπάθησαν να στρατολογήσουν μαθητές κάνοντας τραμπούκικες επιθέσεις σε μετανάστες, δάσκαλοι, καθηγητές και μαθητές της περιοχής ένωσαν τις φωνές τους σε ένα συλλαλητήριο που ξεσήκωσε τους Αμπελόκηπους βάζοντας φραγμό στην εξάπλωση της νεοναζιστικής ρατσιστικής προπαγάνδας.
Το ίδιο συνέβη και λίγο αργότερα στα Χανιά. Όταν θρασύδειλοι φασίστες τόλμησαν να χαράξουν αγκυλωτό σταυρό στο χέρι καθηγήτριας που έκανε μαθήματα σε μετανάστες, ολόκληρη η πόλη ξεσηκώθηκε. Καλέστηκε πανεργατική απεργία σε ολόκληρη την πόλη και εκατοντάδες μαθητές, φοιτητές, καθηγητές, δάσκαλοι και εργαζόμενοι της πόλης διαδήλωσαν ενάντια στους φασίστες. “Εσείς αφήνετε τα σημάδια σας με ξυράφια, εμείς αφήνουμε τα δικά μας με αγώνες”, έλεγε ένα από τα πανό των μαθητών.
Ολόκληρη τη χρονιά οπουδήποτε οι φασιστικές συμμορίες, η αστυνομία ή τα αφεντικά εξαπέλυαν επιθέσεις οι απαντήσεις ήταν όλο και μεγαλύτερες. Από το Αιγάλεω ως τον Άγ. Παντελεήμονα, από τα πογκρόμ στους μικροπολωτές στην Ερμού, μέχρι την βεβήλωση του Κορανίου ή την καθιέρωση της δολοφονικής λειτουργία της Frontex, οι μετανάστες οργανώνονται και απαντούν. Αυτοί οι μικροί και μεγαλύτεροι αγώνες, τα διάφορα ρυάκια αντίστασης, ήταν που θέριεψαν στο κέντρο της Αθήνας σε ένα αντιρατσιστικό αντιφασιστικό ποτάμι στις 20 του Ιούλη. Ένα ποτάμι που βροντοφώναξε πως δεν θα αποδεχτεί άλλες ρατσιστικές προκλήσεις. Που ζήταγε να σταματήσουν τα ρατσιστικά πογκρόμ στους μετανάστες, να δωθούν χαρτιά σε όλους και να πάρουν Ιθαγένεια όλα τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα.
Όμως το πιο τρανταχτό παράδειγμα ήταν αυτό στη Σκάλα Λακωνίας. Όταν οι εργοδότες που εκμεταλεύονταν τον ιδρώτα των φτωχών μεταναστών αγρεργατών τους πέταξαν έξω από τα σπίτια που ζούσαν, οργανώθηκε μια οργισμένη απεργία. Για 7 μέρες μετανάστες εργάτες αρνιόνταν να πάνε για δουλειά ζητώντας άσυλο, στέγη και ανθρώπινα μεροκάμματα. Κέρδισαν και τα τρία. Ο αγώνας των μεταναστών στη Σκάλα θα γίνει σύμβολο για τη δυνατότητα που έχουν οι εργάτες να παλεύουν συλλογικά για τα δικαιώματά τους.
Τον Σεπτέμβρη οι Ιρανοί Πολιτικοί Πρόσφυγες ζήτησαν Άσυλο. Για 80 σχεδόν μέρες, τις 40 από αυτές με απεργία πείνας και ραμμένα στόματα, η ελληνική κυβέρνηση αρνιόταν ακόμα και την ύπαρξή τους. Ο καταυλισμός των Προπυλαίων έγινε παγκόσμιο σημείο αναφοράς και αντίστασης. Χρειάστηκε η κατάληψη της πύλης του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για να σταματήσει ο Παπουτσής να το παίζει τυφλός και να δώσει άσυλο.
Η δύναμη των μεταναστών επιβεβαιώθηκε στις εκλογές της 7ης Νοέμβρη. Το πάθος με το οποίο οι μετανάστες τάχθηκαν στο πλευρό της Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας -παρόλο που η μεγάλη πλειοψηφία από αυτούς δεν ψήφιζε- ήταν εμπνευστική για όλους. Ήταν αυτοί που έδωσαν το σάλπισμα της ανόδου για τις δυνάμεις της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Το ημερολόγιο της ΚΕΕΡΦΑγια το 2011 κλείνει μέσα όλα τα μηνύματα και τις εικόνες από την χρονιά που φεύγει, χτίζοντας τη βάση για την χρονιά που έρχεται. Μια χρονιά που όλοι ευχόμαστε να μας γεμίσει με ακόμα περισσότερη ελπίδα, ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τις μάχες που έχουμε να οργανώσουμε και να δώσουμε νικηφόρα.
- Η 15 του Δεκέμβρη και η 15 Γενάρη είναι τα επόμενα κινηματικά ραντεβού. Απέναντι στις συνολικές επιθέσεις σε όλα τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά κεκτημένα το εργατικό κίνημα απαντάει με ακόμα μεγαλύτερη ορμή. Η αυτοπεποίθηση που κερδήθηκε στο χρόνο που φεύγει είναι η βάση για την συνέχεια. Για μια συνέχεια ακόμα πιο δυνατή από την φετινή. Μια συνέχεια που θα σαρώσει του φασίστες από κάθε γειτονιά και μαζί τους θα στρώσει το δρόμο για την πλήρη ανατροπή του μνημόνιου. Η Ενωση Μεταναστών Εργατών και η ΚΕΕΡΦΑ κινητοποιούνται για τη μαζική συμμετοχή των μεταναστών στην Πανεργατική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη. Και παράλληλα ξεκινούν την προσπάθεια για ένα μαζικό αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 15 Γενάρη. Καθημερινά από τον Εβρο έρχονται εικόνες φρίκης από τα αίσχη της FRONTEX σε βάρος των προσφύγων που προσπαθούν να αφήσουν πίσω τους τη φτώχεια και τον πόλεμο. Οι Αφγανοί Πολιτικοί Πρόσφυγες συνεχιζουν τη διεκδίκηση Ασύλου για όλους με την παρουσία τους στα Προπύλαια. Και όμως, η απάντηση του Παπουτσή είναι στα χνάρια του Παυλόπουλου και του Χρυσοχοΐδη με νέα απόπειρα να γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Ριτσώνα. Και με ένα νομοσχέδιο που στερεί κάθε προοπτική νομιμοποίησης για τους μετανάστες που ζουν και δουλεύουν δίπλα μας. Η 15 Γενάρη πρέπει να είναι η κοινή απαντηση όλων μας, συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων και μεταναστευτικών κοινοτήτων.