Πολιτισμός
Ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ

Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κάνει το πολιτικό ντοκιμαντέρ “Burning from the inside” της Μάρσιας Τζιβαρά στην Κυριακή 15/3 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης στη Αποθήκη 1 του Λιμανιού. 

Πρόκειται για μια ταινία γυρισμένη σε Αθήνα και Βερολίνο που περιγράφει τις αντιφασιστικές μάχες που δόθηκαν όλη την προηγούμενη περίοδο με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή αλλά και τις αντιδράσεις που δημιούργησε η άνοδος των ναζί στην ελληνική κοινότητα των μεταναστών στην Γερμανία.
 
Ξεκινώντας με τις αντιστάσεις των μεταναστών σε Πειραιά και Νίκαια το 2012 πριν ακόμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ταινία με συνεντεύξεις και πλάνα από τις οργισμένες διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου, μετά τις επιθέσεις των ναζίδων στα μαγαζιά, στα σπίτια και στα τζαμιά των μεταναστών, φτάνει να καταγράφει τις αντιστάσεις των ελλήνων της Γερμανίας που έχοντας πέσει οι ίδιοι θύματα ρατσισμού ως μετανάστες σε μια ξένη χώρα, δεν μπορούν να κατανοήσουν την άνοδο των ναζί στην Ελλάδα.
 
Η ταινία, που ξεκίνησε το ταξίδι της με το χρυσό βραβείο για “Ευρωπαϊκό Ντοκιμαντέρ” τον προηγούμενο Δεκέμβρη στο φεστιβάλ της Τζακάρτα στην Ινδονησία, έρχεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Έχει ήδη προκριθεί για το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ κινηματογράφου της Ελβετίας τον Απρίλη, και καλύπτει ανάμεσα σε άλλα τη δράση της ΚΕΕΡΦΑ και της Πακιστανικής κοινότητας, με πλάνα και συνεντεύξεις από τις απανωτές διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου που κατάφεραν να απομονώσουν τους φασίστες στις περιοχές του Πειραιά.
 
Πέρα από την σημαντική καταγραφή του αντιφασιστικού κινήματος, η Τζιβαρά προχωράει στην προσπάθεια κατανόησης του φαινομένου της ανόδου των φασιστών και των ακροδεξιών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έχοντας σαν υπόβαθρο την κινηματογραφική παρουσίαση μιας Αθήνας σε κρίση, η σκηνοθέτης προσπαθεί να δώσει έμφαση στην κοινωνική κατάρρευση που ακολούθησε τα μνημόνια, την φτώχεια, την ανεργία, και τον ρατσισμό ως εργαλείο για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας.
 
Ταυτόχρονα, όπως εξηγεί και η ίδια, είναι μια δουλειά που θέλει να δείξει “την δύναμη της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, την σημασία της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης, την αναγκαιότητα κατανόησης του διαφορετικού”.