Πολιτική
Δίκη Παπακωνσταντίνου: Τι απέγινε η Λίστα;

Την ενοχή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου πρότεινε την περασμένη εβδομάδα η εισαγγελέας του Ειδικού Δικαστηρίου για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Αν η πρόταση γίνει δεκτή και δεν αναγνωριστούν ελαφρυντικά, ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει ποινές που μπορεί να φτάσουν και την ισόβια κάθειρξη.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για δυο κακουργήματα, της απόπειρας απιστίας στην υπηρεσία και της νόθευσης εγγράφου. Η παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο αποφασίστηκε από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου τον περασμένο Δεκέμβρη, ενώ η δίκη του ξεκίνησε στις 25 Φλεβάρη. Η τελική απόφαση θα εκδοθεί την Τρίτη 24 Μάρτη.
 
Το σκάνδαλο της Λίστας Λαγκάρντ ήρθε στην επιφάνεια το φθινόπωρο του 2012. Η λίστα αποτελούνταν από έναν ειδικό κατάλογο Ελλήνων καταθετών, ανάμεσά τους πολιτικοί και συγγενείς τους, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, δημοσιογράφοι κλπ, στην τράπεζα HSBC της Ελβετίας. Ο αριθμός τους ξεπερνούσε τα 2.000 άτομα, ενώ το συνολικό ποσό των -αμφιβόλου προέλευσης και νομιμότητας- καταθέσεών τους εκτιμώνταν σε περίπου 1,5 δις ευρώ. Την ίδια στιγμή δηλαδή που ξεκινούσαν οι μνημονιακές πολιτικές τσακίζοντας εργαζόμενους και νεολαία, οι πλούσιοι αυτής της χώρας βρίσκονταν με πολλά εκατομμύρια στο εξωτερικό -με τις πλάτες και την κάλυψη των πολιτικών που έφερναν τα μνημόνια και μιλούσαν για την αναγκαιότητά τους.
 
Μυστική
 
Όπως αποκαλύφθηκε, η λίστα είχε φτάσει στην κατοχή της ελληνικής κυβέρνησης και συγκεκριμένα στον Γ. Παπακωνσταντίνου από το φθινόπωρο του 2010 μέσω της τότε υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ (εξού και το όνομα). Αντί όμως να δημοσιοποιηθεί και να ερευνηθούν από τις αρμόδιες αρχές οι καταθέσεις και οι κάτοχοί τους, η λίστα έμεινε μυστική και περιφερόταν για δύο χρόνια από συρτάρι σε συρτάρι υπουργείου και ΣΔΟΕ: αλλάζοντας μορφή από CD σε USB stick, αλλά και χέρια (ανάμεσα στον Παπακωνσταντίνου και τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ Καπελέρη και μετά στον διάδοχο στο ΣΔΟΕ Διώτη και από εκεί στο Βενιζέλο που αντικατέστησε τον Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο Οικονομικών το καλοκαίρι του 2011 - ο κάθε ένας βέβαια έχει δώσει και μια διαφορετική ιστορία για τη διαδρομή και τη μορφή της λίστας αλλά και γιατί δεν τη δημοσιοποίησε).
 
Με τις αποκαλύψεις ο Βενιζέλος ομολόγησε πώς είχε κρατήσει τη λίστα ακόμα και μετά την παραίτησή του από το υπουργείο (!). Μετά την παράδοσή της από τον Βενιζέλο, ένα νέο αντίγραφο της λίστας έφτασε από τη Γαλλία. Από τη σύγκριση που έγινε προέκυψε ότι από την “παλιά” λίστα είχαν αφαιρεθεί τρία ονόματα και δύο λογαριασμοί προσώπων συγγενικών στον Παπακωνσταντίνου. Ο Βενιζέλος διέγραψε τότε τον Παπακωνσταντίνου από το ΠΑΣΟΚ.
 
Η προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου ήταν τεράστια από την πρώτη στιγμή. Η αρχική μάλιστα αντίδραση των κρατικών αρχών δεν ήταν να διερευνήσουν τη λίστα και τη διαδρομή της, αλλά να ασκήσουν δίωξη στον δημοσιογράφο Κώστα Βεξαβάνη που τη δημοσιοποίησε στο περιοδικό που εκδίδει, το HOTDOC. Και βέβαια συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, ακόμα και στην επιτροπή της Βουλής που εξέτασε την υπόθεση. Το γεγονός ότι από τα πολιτικά πρόσωπα που μπλέκονται στην υπόθεση, μόνο ο Παπακωνσταντίνου κάθεται σήμερα στο εδώλιο του κατηγορουμένου, δείχνει το μέγεθος της συγκάλυψης.
 
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιλέγεται ένας από τους εμπλεκόμενους σε ένα σκάνδαλο για να σωθεί όλη η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Αντίστοιχη τύχη είχε και το σκάνδαλο με τις μίζες από τα υποβρύχια και τα εξοπλιστικά. Ο Τσοχατζόπουλος ήταν ο μόνος που καταδικάστηκε για να μπορέσει το σύστημα να δείξει ότι αποδίδει δικαιοσύνη. Το σκάνδαλο βέβαια δεν ήταν απλά οι μίζες και όσοι τις πήραν, αλλά τα ίδια τα εξοπλιστικά προγράμματα που αποτελούν πηγή πλούτου για τα αφεντικά ενώ σπέρνουν το θάνατο στους φτωχούς. Όπως και τώρα, το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ δεν είναι απλά ότι ο Παπακωνσταντίνου προσπάθησε να καλύψει τους συγγενείς του, αλλά ότι οι καπιταλιστές αυτού του κόσμου και οι πολιτικοί που τους εξυπηρετούν πλουτίζουν την ίδια ώρα που φορτώνουν τα βάρη στις δικές μας πλάτες.