Πολιτική

«Η εισήγηση που μου παρέδωσε ο πρόεδρος Γιούνκερ με εξέπληξε δυσάρεστα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα μας παρέδιδαν μια πρόταση που δε θα ελάμβανε υπόψη της το κοινό έδαφος της επί τρίμηνο διαπραγμάτευσης στα Brussels Group. … Κυρίως, όμως, δεν μπορούσα να φανταστώ πως οι πολιτικοί και όχι οι τεχνοκράτες, δε θα μπορούσαν να κατανοήσουν ότι, μετά από τα πέντε καταστροφικά χρόνια της σκληρής λιτότητας του μνημονίου, θα μπορούσε να βρεθεί Έλληνας βουλευτής που να ψηφίσει την κατάργηση του ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους και την αύξηση 10 μονάδων στο ΦΠΑ στο ηλεκτρικό ρεύμα.

 

 Και θέλω να πιστεύω ότι αυτή η πρόταση αποτέλεσε μια κακιά στιγμή για την Ευρώπη ή ένα κακό διαπραγματευτικό τρυκ και πολύ σύντομα θα αποσυρθεί από τους ίδιους τους εμπνευστές της».

 

Στην ομιλία του ο Τσίπρας στην έκτακτη συζητήση στη Βουλή, παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς, ότι η «ισότιμη διαπραγμάτευση με τους εταίρους» που εδώ και τέσσερις μήνες έχει αναδείξει σε σημαία της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι ένα πουκάμισο αδειανό.

 

«Κάθε υποχώρηση που κάνει η κυβέρνηση, αντί να φέρνει πιο κοντά μια συμφωνία, αξιοποιείται από τους ‘θεσμούς’ για να σφίγγουν περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της χώρας» τόνισε από την πλευρά του ο Π. Λαφαζάνης.

 

Η πρόταση που απεργάστηκαν «οι πολιτικοί και όχι οι τεχνοκράτες» της ΕΕ, περιλαμβάνει επίσης μέσα στη χρονιά περαιτέρω περικοπές 1,8 δις ευρώ σε συντάξεις και επιδόματα, έσοδα 1,9 δις ευρώ από εκτίναξη του ΦΠΑ στα περισσότερα είδη, ιδιωτικοποίηση στη ΔΕΗ και 18 δις ευρώ έσοδα από αποκρατικοποιήσεις μέχρι το τέλος του 2020.

 

 

Όμως παρά τον εμπαιγμό, η κυβέρνηση επιμένει να συνεχίζει σε νέες υποχωρήσεις: Τρεις μέρες μετά τη συζήτηση στη Βουλή και ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου Σακελλαρίδης δήλωνε ότι ο «Γιούνκερ είναι φίλος της Ελλάδας», η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα στις Βρυξέλλες προχωρούσε ήδη σε «εμπλουτισμό» της πρότασης συμφωνίας του ΣΥΡΙΖΑ… 

 

Στόχος να υπάρξει ένα πιο «συμπαγές κείμενο» με την «ελληνική κυβέρνηση διατεθειμένη να ξαναδεί κάποιες παρεμβάσεις» (περικοπές σε μισθούς και επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων) με αντάλλαγμα «το κρίσιμο ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους». 

Πόσο πιο «συμπαγές»; Είναι ένα εύλογο ερώτημα βλέποντας τα μνημονιακά μέτρα που ήδη υπάρχουν στην πρόταση συμφωνίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και δεν έκανε δεκτά η τρόικα:

 

 Στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα, στο 2,5% το 2017, και στο 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 ως το 2022. Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, επιβάρυνση 1 δις ευρώ από αυξήσεις στο ΦΠΑ (6% για βιβλία, φάρμακα, θέατρα 11% σε φρέσκα τρόφιμα, έντυπα, εστιατόρια, ενέργεια, νερό και 23% σε όλα τα άλλα, τρόφιμα, είδη, υπηρεσίες), διατήρηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» για όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Αναβολή της «σταδιακής» αύξησης του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, «αναστολή» (και όχι κατάργηση) της ρήτρας μηδενικού ελείμματος στις επικουρικές συντάξεις, νέα ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων με στόχο μείωση κόστους λειτουργίας κατά 30% και ενοποίηση των παροχών προς τα κάτω, σταδιακή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης όλων των συνταξιούχων στα 67 έτη (εξαιρώντας μητέρες με ανήλικα, εργαζόμενοι σε ΒΑΕ, ΑμΕΑ) τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ιδιωτικοποιήσεις ΟΛΠ, ΟΛΘ και άλλων λιμανιών, περιφερειακών αεροδρομίων, ΔΕΣΦΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, πλήθους ακινήτων, με έσοδα πάνω από 3 δις ευρώ τη διετία 2015 – 2016 και περίπου δέκα δις ευρώ μέχρι και το 2020.

 

Στο τέλος του κείμενου συμφωνίας της κυβέρνησης περιλαμβάνεται και πρόταση για το ύψος της «αναδιάρθρωσης» του χρέους, στην ουσία μια επιμήκυνση του χρέους, που όπως αναφέρει ο Ριζοσπάστης: «Εστιάζει στα ομόλογα ύψους 27 δις ευρώ που διαθέτει η ΕΚΤ, προτείνοντας νέο δάνειο απ' τον ESM μεγάλου χρονικού διαστήματος 30 ετών» .

 

 

Ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κορωνάκης ήταν (όπως και ο Τσίπρας) σαφής σχετικά με την προτεραιότητα που δίνει στην αποδοχή της «αναδιάρθρωσης» από τους δανειστές: «Κάνουμε επώδυνες παραχωρήσεις για να πάρουμε μία λύση για το χρέος που θα αλλάξει την πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια. Αν δεν συζητάμε για το χρέος, δεν συζητάμε και για τον ΦΠΑ…» 

 

Αν αυτό το μνημονιακό πακέτο μέτρων με αντάλλαγμα αυτή την «επιμήκυνση» του χρέους είναι η λεγόμενη «συνολική λύση με αναδιάρθρωση του χρέους» για την οποία κάνουν λόγο πρωθυπουργός και κυβέρνηση, θα πρόκειται για τραγωδία.

 

Τραγωδία και όχι «μια πρόταση της κυβέρνησης κατ’΄ελάχιστον προκειμένου να βρεθεί μια επωφελής συμφωνία για την ελληνική πλευρά» όπως φέρεται να είπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής προσθέτοντας ότι «τα πλαίσια της συμφωνίας θα τα συζητήσουμε στη Βουλή και στα πολιτικά κόμματα». Ακολούθως συνεργάτες του διευκρίνισαν ότι με αυτήν του την παρέμβαση ήθελε να τονίσει ότι τις απόψεις του θα τις εκφράσει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στα αρμόδια όργανα του κόμματος. Αλήθεια φτάνει αυτό;

---

 

Αλλά η λύση δεν θα έρθει από τις κάλπες