To Pride της Αθήνας φέτος έχει ιδιαίτερη σημασία. Λίγους μόλις μήνες μετά τις εκλογές δεν ξεχνάμε τη στήριξη και τις υποσχέσεις που για χρόνια έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο προς την διοργάνωση όσο και προς τους ομοφυλόφιλους συνολικότερα. Οι εξελίξεις και στην Ελλάδα αλλά και γενικώς -το παράδειγμα της Ιρλανδίας είναι πρόσφατο αλλά και το πλέον τρανταχτό- έχουν αναπτερώσει τις ελπίδες εκατοντάδων χιλιάδων ομοφυλόφιλων που ζητάνε το αυτονόητο, την ελευθερία να επιλέγουν χωρίς περιορισμό της σεξουαλική τους ζωή και ταυτότητα, την δυνατότητα να μπορούν να ζήσουν με τα ίδια δικαιώματα όπως και ετεροφυλόφιλοι. Ως ομοφυλόφιλος πραγματικά παλεύω και ελπίζω πως σύντομα θα έχω τη δυνατότητα της νομικής κατοχύρωσης της όποιας σεξουαλικής μου επιλογής. Γι' αυτό και το συγκεκριμένο pride έχει ιδιαίτερα διεκδικητικό χαρακτήρα.

 

Ωστόσο γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως ούτε η καταπίεση, ούτε ο σεξισμός πρόκειται να εκλείψουν μόνο κάτω από την οποιαδήποτε νομική κατοχύρωση. Ξέρουμε πολύ καλά πως η μάχη αυτή είναι πολύ βαθύτερη και χρειάζεται συνέχεια. Γνωρίζουμε από την προηγούμενη περίοδο πως τόσο με τις φασιστικές επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους και τρανς όσο και από την στάση της αστυνομίας και των θεσμών του κράτους, η ομοφοβία ήταν ένα από τα βασικά όπλα της προσπάθειας διαχωρισμού και περιθωριοποίησης ολόκληρων κομματιών της κοινωνίας. Γι' αυτό και δεν μπορούμε να συζητήσουμε για όλα αυτά χωρίς να αναφερόμαστε στη συνολικότερη μάχη ενάντια στον καπιταλισμό που γεννάει και υποθάλπει τους διαχωρισμούς και την καταπίεση.

 

Από τη δική μας τη μεριά πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως η συμμετοχή μας στη συγκεκριμένη διοργάνωση είναι βαθιά πολιτική. Πρέπει να είμαστε αυτοί που γενικεύουν την μάχη ενάντια στο σεξισμό και την μετατρέπουν σε μια αντικαπιταλιστική μάχη συνδεδεμένη με τις μάχες των μεταναστών ενάντια στο ρατσισμό και την ισλαμοφοβία, με τη μάχη των γυναικών ενάντια στην υποβάθμιση του ρόλους και της θέσης της γυναίκας, με τη μάχη ενάντια στους φασίστες, αλλά ακόμα περισσότερο μαζί με όλους τους εργαζόμενους που δέχονται αυτή την τεράστια επίθεση στα δικαιώματά τους.

 

Αντλούμε διδάγματα από τις καλύτερες παραδόσεις της αριστεράς, από τις μάχες των κινημάτων για την σεξουαλική απελευθέρωση, από τις μάχες των ομοφυλόφιλων ενάντια στην καταστολή αλλά πηγαίνουμε και πίσω στο φωτεινό παράδειγμα της Οκτωβριανής επανάστασης όταν οι εργάτες παίρνοντας την εξουσία αποποινικοποίησαν για πρώτη φορά την ομοφυλοφιλία.

 

Μέσα στην αριστερά κάποιοι υποτιμούν το Pride αναδεικνύοντας τα εμπορευματικά χαρακτηριστικά του. Γνωρίζουμε ωστόσο πως ποτέ τα κινήματα δεν ήταν ξεκάθαρα στην πολιτική τους ταυτότητα. Η δουλειά από τη δική μας μεριά, από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς, είναι να μπολιάσουμε αυτόν τον κόσμο και συνολικότερα το κίνημα με τις ιδέες τους αγώνα για τη συνολική ανατροπή του συστήματος, μέχρι την τελική απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του καπιταλισμού. Έχοντας αυτό στο μυαλό θεωρώ πως η συμμετοχή στο Pride είναι επιβεβλημένη και είναι μια βαθιά πολιτική πράξη σε μια πολύ σημαντική πολιτική κινητοποίηση που θα πρέπει όλοι και όλες να είμαστε εκεί.

Το 4ο Pride της Θεσσαλονίκης έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο δυναμικό τρόπο τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε λίγα χρόνια πριν. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν έχουν αναζωπυρωθεί οι ελπίδες ενός ολόκληρου κόσμου για την νομική κατοχύρωση του σύμφωνου συμβίωσης και της εξίσωσης των δικαιωμάτων ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων. 

 

Σαν ΚΕΕΡΦΑ συμμετέχουμε από την πρώτη χρονιά στην διοργάνωση του Pride ακριβώς γιατί καταλαβαίνουμε πως ο σεξισμός και η ομοφοβία είναι βασικά εργαλεία για το διαχωρισμό και την στοχοποίηση των ομοφυλόφιλων ενώ από την αρχή είχαμε την συνολική εικόνα πως πρέπει να συνδέσουμε τις διαφορετικές μάχες του κινήματος και να τους δίνουμε συνολικότερο χαρακτήρα. 

 

Έτσι και φέτος η ΚΕΕΡΦΑ συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις στη διοργάνωση του Pride της Θεσσαλονίκης.

 

Ταυτόχρονα ωστόσο προσπαθούμε να αναδείξουμε και την συνολικότερη προοπτική αυτού του κινήματος. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τις λογικές των αποκλεισμών στο όνομα της πολυμορφίας και της πολυχρωμίας που έχει επιβάλει ο δήμος και οι οργανώσεις που τον περιβάλλουν.

 

Η προσπάθεια ενός συντονισμού από τα κάτω των lgbtq οργανώσεων της Θεσσαλονίκης δεν έχει σαν σκοπό να διασπάσει το Pride αλλά να το ενισχύσει και σε πολιτική ατζέντα αλλά και σε άπλωμα των συμμετοχών. Η πρακτική των διοργανωτών να αποκλείσουν κομμάτια του κινήματος όχι μόνο δεν βοηθάει το κίνημα αλλά το αποδυναμώνει από ριζοσπαστικές φωνές. Εμείς από την μεριά της ΚΕΕΡΦΑ τονίζουμε την σημασία της συμμετοχής καλώντας όλο τον κόσμο να βρεθεί στις 19-20/6 στο Λευκό Πύργο και να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ υπερηφάνειας και στην μεγάλη παρέλαση διαδήλωση και ταυτόχρονα να δώσει την συνολικότερη μάχη απέναντι στις μισαλλόδοξες, συντηρητικές και φασιστικές φωνές που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και να εκφοβίσουν.

Έχουν ήδη αρχίσει οι προετοιμασίες για το πρώτο Pride στην Κρήτη. Το φεστιβάλ αυτό διοργανώνεται εξ’ολοκλήρου από τα κάτω με ξεκάθαρο αγωνιστικό χαρακτήρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας αυτής είναι η απόρριψη χορηγών και η εξαρχής αντιμετώπιση του Pride όχι σαν ένα πάρτυ αλλά σαν μια κινηματική διαδικασία με συγκεκριμένα αιτήματα, διεκδικώντας τα αυτονόητα. 

 

Ο Σύλλογος Δασκάλων Χανίων ανακοίνωσε ότι στηρίζει το Pride, κίνηση η οποία είναι πρωτοπόρα σε πανελλαδικό επίπεδο και δείχνει ότι αυτή η προσπάθεια πρέπει να απλωθεί σε όλους τους χώρους. Είναι ευθύνη των ίδιων των σωματείων να μπορούν να απαντάνε στις ανάγκες όλων των μελών τους, όπως να εκφράζονται ελεύθερα, να παντρεύονται και να μεγαλώνουν παιδιά ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Επιπλέον είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι μάχες που δίνει το κίνημα είναι μέρος μιας συνολικής μάχης που ανοίγει η εργατική τάξη ενάντια στους καταπιεστές της, χτίζοντας μια κοινωνία απαλλαγμένη από την καταπίεση, είτε αυτή λέγεται ομοφοβικές επιθέσεις είτε αυθαίρετη εργοδοσία. 

 

 

Μια πρώτη νίκη έλαβε χώρα στην Ιρλανδία η οποία έγινε η πρώτη χώρα που κερδίζει την ισότητα στο γάμο με τη λαϊκή ψήφο, κόντρα στην Εκκλησιαστική κυριαρχία και τα αντιδραστικά ιδρύματα, στέλνοντας το μήνυμα της αποδοχής και της ενότητας. Μία τέτοια νίκη όμως δεν είναι αρκετή για να κοντράρουμε την ομοφοβία και την τρανσφοβία καθώς συντηρητικοί ακόμα και τώρα προσπαθούν να σταματήσουν το κίνημα αυτό. Το Pride ΘΑ ΓΙΝΕΙ καθώς έχει καταφέρει να συσπειρώσει ευρεία κομμάτια αλληλέγγυων και οργανώσεων της αριστεράς. Καλούμε λοιπόν στις 26-27 Ιουνίου στο διήμερο φεστιβάλ και στην πορεία που θα πραγματοποιηθεί στο Ηράκλειο, όλο τον κόσμο να στηρίξει τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και να στείλει το μήνυμα της ενότητας της εργατικής τάξης για αυτόν και για κάθε αγώνα που θα χρειαστεί να δώσουμε.