Στρατιώτες της Βόρειας και της Ν.Κορέας είχαν ξαναεμπλακεί σε ανταλλαγές πυρών πολυβόλων τις τελευταίες δεκαετίες, όμως για πρώτη φορά μετά τον Πόλεμο της Κορέας (1950-1953), είχαμε χτύπημα σε έδαφος και μάλιστα σε κατοικημένες περιοχές. Οι τηλεοπτικές εικόνες με τους κατοίκους του Γιανπιόνγκ να εγκαταλείπουν το νησί τους θύμιζαν έντονα τις εικόνες με τους πρόσφυγες του Πολέμου της Κορέας και σοκάρισαν πολύ κόσμο στη Ν.Κορέα.
Όμως, χωρίς αμφιβολία, το πρόσφατο περιστατικό είναι αποτέλεσμα της έντασης που συσσωρεύτηκε στην κορεάτικη χερσόνησο μέσα σ’ αυτά τα χρόνια. Η κυβέρνηση Ομπάμα καθυστερεί την αναπόφευκτη διαπραγμάτευση με τη Β.Κορέα, λέγοντας ότι εφαρμόζει «στρατηγική υπομονή» μέχρι να αλλάξει πρώτα η Β.Κορέα. Αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική Ομπάμα στο ζήτημα της Β.Κορέας αποκαλείται: «Μπους μέρος τρίτον».
Σύμφωνα με τα πρόσφατα έγγραφα που αποκάλυψε το WikiLeaks, η νοτιοκορεατική κυβέρνηση του Λι Μιανγκ-Μπακ «προτίθεται να αφήσει τις σχέσεις Βόρειας και Ν.Κορέας να παραμένουν σε αδιέξοδο μέχρι το τέλος της θητείας της». Η κυβέρνηση κλιμακώνει την πίεσή της ενάντια στον Βορρά, αναμένοντας ότι η Β.Κορέα σύντομα θα καταρρεύσει.
Ωστόσο, όπως έχει ήδη αποδειχθεί, τέτοιες πιέσεις δεν πρόκειται να γονατίσουν τη Β.Κορέα. Σχετικά πρόσφατα, η Β.Κορέα παρουσίασε τις εκσυγχρονισμένες της εγκαταστάσεις για εμπλουτισμό ουρανίου στον Ζίγκφριντ Χέκερ, ειδικό στα πυρηνικά και συνδιευθυντή του Κέντρου για τη Διεθνή Ασφάλεια και Συνεργασία. Η Β.Κορέα ανακοίνωσε τότε ότι έχει στη διάθεσή της 2000 πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Ο εμπλουτισμός ουρανίου ξεκίνησε από τη Β.Κορέα όταν η κυβέρνηση Ομπάμα προχώρησε στον οικονομικό αποκλεισμό της χώρας, με αφορμή την εκτόξευση ενός δορυφόρου στις αρχές του 2009. Πολλοί στο παρελθόν αποκαλούσαν τα πυρηνικά όπλα της Β. Κορέας ως δημιούργημα του Μπους. Αντίστοιχα σήμερα, οι εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου της χώρας πρέπει να θεωρούνται δημιούργημα του Ομπάμα.
Η Β.Κορέα χρησιμοποιεί τα πυρηνικά και τους πυραύλους ως εργαλείο για να οδηγήσει τις ΗΠΑ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είναι πιθανόν να έχουν δίκιο όσοι προβλέπουν ότι η Β. Κορέα θα προχωρήσει σε μια τρίτη πυρηνική δοκιμή. Η επίθεση στο νησί Γιανπιόνγκ πρέπει να γίνει κατανοητή μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
Συνθήκη
Με άλλα λόγια, η Β.Κορέα μέσω της δράσης της θέλει να αποδείξει ότι είναι απαραίτητη μια ειρηνευτική συνθήκη. Τα πέντε νησιά της Δυτικής Θάλασσας, ανάμεσα στα οποία είναι και το Γιανπιόνγκ, όπως και ο θαλάσσιος χώρος που τα περιβάλλει είναι μια σύνθετη και αμφιλεγόμενη περιοχή, λόγω της ιδιαίτερα προβληματικής Συνθήκης Εκεχειρίας που υπογράφτηκε μετά τον πόλεμο.
Εκτός αυτού, η Β.Κορέα έχει και την ανάγκη να σφίξει τα λουριά στο εσωτερικό, επειδή βρίσκεται στο μέσο της μεταφοράς εξουσιών από τον Κιμ Γιονγκ-Ιλ στον γιο του, Κιμ Γιονγκ-Ουν. Η μεταφορά εξουσίας κληρονομικά στην τρίτη γενιά των Κιμ σε μια εποχή όπου η οικονομία είναι στα όρια της επιβίωσης μπορεί να πυροδοτήσει σοβαρή πολιτική αποσταθεροποίηση. Σε τέτοιους καιρούς, μια αντιπαράθεση με εξωτερικούς εχθρούς μπορεί να βοηθήσει στην εθνική ομοψυχία.
Ακόμη χειρότερα, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Β.Κορέας οξύνουν περισσότερο τα πράγματα, ενισχύοντας τη στρατιωτική πίεση μετά την επίθεση στο νησί Γιανπιόνγκ. Μέρα με τη μέρα, η Δεξιά στη Ν.Κορέα απαιτεί ανταπόδωση πυρών, και η κυβέρνηση του Λι Μιανγκ-Μπακ ανακοίνωσε ένα σχέδιο για σημαντική αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας της στη Δυτική Θάλασσα.
Αμέσως μετά την επίθεση στο Γιανπιόνγκ, οι ΗΠΑ και η Ν.Κορέα έκαναν κοινή στρατιωτική άσκηση στη Δυτική Θάλασσα. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το αεροπλανοφόρο Τζορτζ Ουάσινγκτον. Την τελευταία φορά που οι ΗΠΑ είχαν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν αυτό το αεροπλανοφόρο τον Ιούλη του 2010 δεν το κατάφεραν λόγω της ισχυρής διαμαρτυρίας της Κίνας.
Παρόλα αυτά, μετά την βορειοκορεατική επίθεση, κατάφεραν να στείλουν το αεροπλανοφόρο μέσα στη μύτη της Κίνας. Είναι ένα δείγμα ότι οι ΗΠΑ αξιοποιούν τις «προκλήσεις» της Β.Κορέας για να ενισχύσουν την ηγεμονία τους στην Ανατολική Ασία.
Ολοι ξέρουν πως τα μέτρα που κατά καιρούς παίρνουν οι ΗΠΑ στο όνομα της καταπολέμησης της βορειοκορεατικής απειλής, όπως είναι για παράδειγμα το αντιπυραυλικό σύστημα και η σύσφιξη των στρατιωτικών σχέσεων με την Ν.Κορέα και την Ιαπωνία έχουν ως πραγματικό στόχο την Κίνα. Η ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας αυξήθηκε μέσα στην οικονομική κρίση. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τον ανταγωνισμό των νομισματικών ισοτιμιών, αλλά και από τα περιστατικά όπως αυτό στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας το 2009 και το πρόσφατο στη Δυτική Θάλασσα.
Οι ΗΠΑ απαιτούν τώρα από την Κίνα να δαμάσει τη Β.Κορέα. Η Κίνα μπορεί να περιορίσει τις κινήσεις της Β.Κορέας για ένα διάστημα, όμως δεν θα μπορέσει να της αλλάξει την πρόθεση για άμεσες διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ. Όταν οι ΗΠΑ αρνούνται τις συνομιλίες και αντί γι’αυτό φέρνουν το αεροπλανοφόρο είναι σαν να παίζουν με τη φωτιά δίπλα στο μπαρούτι.
Η Αριστερά της Ν.Κορέας πρέπει να δει τον υποτιθέμενο «αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα» της Β.Κορέας στην πραγματική του διάσταση. Δεν είναι μόνο μύθος αφού ο πραγματικός στόχος της Β.Κορέας είναι η συμφιλίωση και οι διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ, αλλά ούτε καν φέρνει αποτελέσματα. Στην πράξη, οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα. Γι’αυτό, το καθήκον για εμάς στην Αριστερά της Ν.Κορέας είναι το χτίσιμο ενός μαζικού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλισμό από τα κάτω.