Εκδήλωση για τη δημιουργία επιτροπών “ΟΧΙ μέχρι το τέλος” πραγματοποιήθηκε στην ΑΣΟΕΕ την Τρίτη 28 Ιούλη. Τη συζήτηση άνοιξε ο Νίκος Αδαμόπουλος από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ παρουσιάζοντας τα βασικά σημεία του κειμένου της πρωτοβουλίας πάνω στο οποίο συγκεντρώνονται υπογραφές.Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Γρηγόρης Καλομοίρης (επίσης από την ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και την Αριστερή Πλατφόρμα), που επισήμανε ότι η πρωτοβουλία πρέπει να κινηθεί “με σεβασμό στις πολιτικές διαφορετικότητες, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της ρήξης με την ΕΕ ή μόνο με την Ευρωζώνη”.
Στην παρέμβασή του ο Γιάννης Σηφακάκης από την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΕΚ τόνισε: “Η συνέχεια του ΟΧΙ πρέπει να είναι κινηματική, με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για συγκεκριμένα μέτωπα: ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, ενάντια στις περικοπές, ενάντια στο νέο ασφαλιστικό. Θέλουμε κοινή δράση και γι’ αυτό διαφωνούμε κάθετα με την υποτίμηση τέτοιων κινηματικών πρωτοβουλιών, για χάρη κάποιων γενικών ‘κοινωνικο-πολιτικών μετώπων’. Προφανώς χρειάζεται στην αριστερά η συζήτηση για την εναλλακτική πολιτική. Αλλά αυτό που πρέπει να αναδείξουμε είναι η αντικαπιταλιστική στρατηγική απέναντι στη ρεφορμιστική στρατηγική που φτάνει στα όριά της. Όχι ένα άλλο μέτωπο που θα επιδιώξει να καλύψει το χώρο ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ”.
Έλεγχος
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και άλλοι ομιλητές, όπως ο Βασίλης Συλαϊδής από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ, ο Χρήστος Αργύρης από νοσοκομείο Γεννηματάς. Η Ειρήνη Δαφέρμου από τους διοικητικούς των πανεπιστημίων τόνισε την ανάγκη της στήριξης των αγώνων στους χώρους δουλειάς έτσι ώστε “αν αύριο δεν υπάρχουν φάρμακα οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία μαζί με τα σωματεία τους να πάρουν τον έλεγχο για να μην πεθάνει ούτε ένας άνθρωπος. Το ίδιο στην ενέργεια, στους ΟΤΑ, στα σχολεία, στα σούπερ μάρκετ”. Από τη μεριά του ο Παναγιώτης Μαυροειδής από το ΝΑΡ επιχειρηματολόγησε στο γιατί η ρήξη με την ΕΕ είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε μετωπική πρωτοβουλία σήμερα.
Σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, όμως, κινήθηκαν πολλοί ομιλητές, κύρια από την ΑΡΑΝ, την ΑΡΑΣ, τη ΜΑΡΣ κ.ά. που έριξαν όλο το βάρος στη δημιουργία ενός νέου «κοινωνικο-πολιτικού μετώπου» χρησιμοποιώντας ως όχημα τις επιτροπές ‘ΟΧΙ μέχρι το τέλος’ –υποβαθμίζοντας (μερικές φορές σε απελπιστικό βαθμό) την ανάγκη της κινηματικής δράσης και υπερτονίζοντας τη μετωπική παρέμβαση στο εκλογικό πεδίο (με τα αντίστοιχα “στρογγυλέματα” και υπαναχωρήσεις στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα).
Η συζήτηση στην ΑΣΟΕΕ επιβεβαίωσε όσα επεσήμαιναν στο πρόσφατο κείμενό τους οι σύντροφοι του ΣΕΚ στην ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Οι παραπάνω ανάγκες δεν καλύπτονται, δυστυχώς, από κείμενα υπογραφών που κυκλοφορούν και καλούν σε δημιουργία επιτροπών του ‘Όχι μέχρι τέλους’» που είτε αναζητούν «τη δημιουργία ενός άλλου, μη αντικαπιταλιστικού, μετώπου», «είτε κινούνται στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας κοινωνικοπολιτικής πρωτοβουλίας, χωρίς καμία αναφορά σε κανένα συγκεκριμένο μέτωπο πάλης. Χρειαζόμαστε μαζικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης πάνω σε συγκεκριμένα μέτωπα και στόχους πάλης και μέσα σ’ αυτήν την κοινή δράση άνοιγμα της συντροφικής συζήτησης και κέρδισμα των πιο πρωτοπόρων κομματιών στην αντικαπιταλιστική εναλλακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».